خوب‌ترین‌های عالم در 11 اپیزود

سپهر ستاری: گزارشگر صدا و سیما می تواند زوم کند روی صورت آقای معاون اول و بگوید قدم تان خوش یمن بود و هیچ بگیرد تمام تلاشی را که یک تیم از نقطه صفر شانس و اعتماد به سریعترین صعود ملی بدلش کرده است. ارزان ترین صعود ملی احتمالا برای مسئولانی که اینگونه در لحظه برد سر صف می ایستند. این البته بخشی از فرهنگ مدیریتی کشور ماست، گوشه ای پنهان شویم، بعد از پیش افتادن چون منجی وارد شویم و برویم وسط مردم بنشینیم اما خب برنده واقعی این بازی کیست؟ این بچه ها، مردمی که بعد از مدت ها ازته دل شاد شدند و بعد 4 سال باز فوتبال بههم پیوندشان زد. باز روی خوش زندگی را نشان شان داد و اقلا چند ساعتی فارغ از همه مشکلات به شادی فکر کردند. به غرور و به لذت ایرانی بودن.

1- به این تیم و این صعود باید بالید به احترام دختر کاپشن صورتی که وقتی رسید به سکوهای آزادی به همه آنچه سال ها در گلویش مثل یک بغض سنگینی می کرد خط بطلان کشید و فریاد شادی سر داد. او که این بار مجبور نشدهویت دخترانه اش را پنهان کند و با لباس مبدل بتواند از حس غرر بودن در ورزشگاه آزادی لذت ببرد. او البته یک نماد است از آنهایی که توانستند و دست تقدیر یارشان شد تا در بلبشوی قطع و وصلی عجیب سایت خرید بتواند خودش با کد ملی اش بلیت بگیرد و یکی از حاضرین جشن پیروزی باشد. او که برایش اتوبوس ویژه در نظر نگرفته بودند و به حالت وی آی پی به آزادی دعوت نشده بود. او که آمده بود با عشق به فوتبال. او و دیگر دخترانی مثل او که امروز شانس یارشان شد و این حسرت به دل همه آنهایی ماند که ماندند پشت قطعی متوالی سایت و پیام جایگاه زنان پر شد. همه آنهایی که حسرت تماشای زوج عراقی را خوردند که با خانواده های شان روی سکوهای آزادی به تماشای تیم ملی شان نشستند...

2- مهدی طارمی باعث افتخار است وقتی می ایستد و به دوربین زل می زند و می گوید نحوه رسیدن من حاشیه است. مهم این شادی مردم است برای صعود تیم ملی. مهدی که حالا در اوج پختگی می داند چطور دلبری کند از تک تک مان. او که 3 روز در برف ماند و رسید تا زننده گل دومین صعود متوالی مان باشد به جام جهانی.

3- اسکو، امروز بعد صعود تلخ بوده؟ چه ایرادی دارد؟ گفته من را باور نداشتند؟ مگر دروغ گفته؟ او با آن چهره بشاشش حالا موفق‌ترین مربی تاریخ ماست. خوش یمن ترین شان. حداقل آمار این را می گوید. اوست که یاد گرفته نبازد. انگار خدا بغلش کرده. تیم را کی روش ساخته؟ برانکو ستاره هایش را در لیگ پرورش داده؟ دست هر دوی شان درد نکند اما واقعیت این است: فوتبال مدل اسکو همان فوتبال رویایی ماست. او چه کرده؟ قفل از پای بچه ها باز کرده. کاپیتان جهانبخش و طارمی و سامان قدوس و علی قلی و بقیه را یک بار در ذهن مرور کنید. این ها همه نور چشمی های کی روش بودند اما همین ها حالا چقدرآرامش بیشتری دارند؟ دست کی روش درد نکند اما امروز تیم یک فاز بالاتر و پیش تر از تیم اوست. انرژی این بچه ها رها شده و قدرت رانشی ایجاد کرده و به پیش می بردشان. یادتان هست حرف های چند روز قبل وحید امیری درباره ترس و استرس فوتبال کی روش را؟ اسکو احتمالا ده درصد اتوریته کی روش را ندارد یا حتی خیلی کمتر از برانکو توان استفاده از قدرت را دارد اما او هر زمان که خواسته خودش را تحمیل کرده. خط قرمز روی نام رامین همان روز اول، ایستادن پای ترکیب دفاعی اش و تصمیم به تغییر در هر زمانی از تغییر نسل قدیمی های تیم ملی تا ایستادن جلوی طارمی وقتی فکر می کرد وقتش است خودی نشان دهد یا بهتر است بیرو روی نیمکت باشد! سبک بازی گرفتنش از قدوس و نورافکن را ببینید و بعد شاید راحت تر بشود قضاوتش کرد. بله او همانی است که دلالش خواندند، لیستش را برچسب زدند و مربی بی دانش 140 هزار دلاری اش نامیدند. همین مربی کم هزینه اما فلسفه اش را حالا در فوتبال ملی ایران جا انداخته است. او که به عکس ویلموتس بلژیکی شعار فوتبال هجومی نداد اما در عمل اجرایش کرد. او که گفت مرغم یک پا دارد و دفاع راست ایده آلم یعنی صادق محرمی و حالا امروز حق دارد به خودش ببالد و بگوید ایستادم و خودم را ثابت کردم. بله آقای اسکو شما دوست داشتنی هستید.

4- یکی از ویژگی های یک تیم خوب داشتن یک کاپیتان باور پذیر است. کسی که تیم حرفش را بخواند و مسئولیت پذیر باشد. کارلوس کی روش می گفت روزی که جواد نکونام از تیم ملی خداحافظی کرد با بحران بزرگی روبرو شد. احتمالا این همان اتفاقی بود که برای تیم ملی بعد از علی دایی یا علی پروین هم افتاده بوده است. همه آنهایی که بازوبند روی دست شان وزنی ورای یک بازیکن را به آنها می داده است. کاریزمایی در تیم داشتند و اتوریته شان گاه در حدی بوده که بر توانایی های فنی شان می چربیده است. اگرچه امروز رسما احسان حاج صفی یا کریم انصاری فرد هنوزبزرگترها و کاپیتان های تیم ملی هستند اما آنکه بازوبند روی دستش خوش نشسته پسر با اخلاق و کم حاشیه و البته خش صحبت تیم ملی علیرضا جهانبخش است. کسی که در کنار طارمی و آزمون در این صعود برق آسا بیشترین امتیازآوری را هم برای ایران به واسطه گل های کلیدی و پاس گل هایش داشته است. فرق او احتمالا با نکو، شجاعی و دایی و بقیه کاپیتان های این یکی دو دهه اخیر در جنس کاراکتر شخصی اش است. کاریزمای او از خشونت و اقتدار نمی آید که جنس علیرضا جنس همدلی است. جنس اخلاق. بی شک علیرضا جنتلمن ترین کاپیتان همه این سال های ماست که قدرتش را در دل دوستی بدست می آورد. واقعا سخت است چنین شخصیتی را دوستش نداشت.

5- دو قطبی دوست داشتنی «علی بیرو - امیر عابدزاده» علی بیرو بخشی از خاطرات خوب مردم ایران است. گلری با دست های جادویی. نماد تلاش و سخت کوشی. پسر ساده خوش قلب و قابل اعتماد. ولی خب در تیم امروز، او هم روی نیمکت می نشیند، باید روی نیمکت بنشیند چون کسی توی دروازه می ایستد که آماده تر باشد. علی احتمالا خوب می داند سه نفری که امروز در تیم هستند سالهاست که ایستادن پشت سر او را تمرین کردند. حتی چند گلر دیگری که حالا کمتر فراخوانده می شوند هم این شرایط را دارند. امروز بیرو اگر روی نیمکت می نشیند، همه خیال شان به پسری راحت است که احتمالا زحمت کش ترین آقازاده سال‌های اخیر ایران است. پسری که جایگاه امروزش در تیم باشگاهی اش در سطح دو فوتبال اسپانیا و تیم ملی را نه به خاطر خاطرات مشترکی که از کودکی اش برای راه رفتن کنار احمد عابدزاده برای مردم ایجاد کرده که برای همه تلاش های سختی دارد که برای ساختن امروزش در انگلیس و پرتغال تحمل کرده. مسیر دشوار و همه حرف های تلخی که شنید تا سرانجام خودش شد، پسری که زیر سایه اسم افسانه ای پدر نیست. او دیشب ایران را، لحظات شیرین صعود را با بوسه بر دستان احمدرضا برای تک تک مان ساخت و باز امیدوارتر مان کرد به داشتن گلری که پا به پای علی بیرو برای ساختن دیواری مستحکم پیش روی حریفان می جنگد و پا پس نمی کشد.

6- قطعا می توان یک به یک از همه بچه ها نوشت. از شجاع گرفته تا سردار آزمون که نبودش امروز به چشم آمد. از آنهایی که به ساحت تیم ملی ضربه زدند اما مربی تصمیم گرفت در ترکیب داشته باشد شان تا همیشه بدرد بخورهایی چون علی قلی و سعید عزت اللهی. اما در میان تمام یاران تیم اسکو یک نفر هست که نخ تسبیح تیم اوست. بله وحید امیری مهندس همه فن حریف اسکوچیچ که اسکو قاپش را با معجزه مهربانی دزدیده. همه جای زمین هست از دفاع تا حمله از چپ تا راست و آن وسط زمین. با دریبل های ویران کننده، با استارت های انفجاری و با اخلاقی ستودنی در تمام لحظات بودن یا نبودن. وحید امیری یکی از نعمت های اسکوچیچ است که اگر فقط اقلا تا جام جهانی همین کیفیت را حفظ کند بی شک می تواند نقشی کلیدی در شکسته شدن طلسم صعود به جمع 16 تیم برتر دنیا داشته باشد.

7- یک برند ملی. در دل همه انتقادهایی که به فدراسیون می شود باید گفت که آنها از عنصر شهرت برای تیم های ملی به خوبی استفده کرده اند. حالا دیگر مدت هاست که زوج هاشمیان اسکوچیچ جا افتادند و در کنارشان کریم باقری هم به مهره ای کلیدی روی نیمکت تیم ملی بدل شده است. چهره های خاطره انگیزی که کنار هم قرار گرفتن شان به فوتبال مان انگیزه می بخشد. هواداران راضی نگه می دارد و جمع شان هم البته توانسته موفق عمل کند. حالا دیگر فوتبال ارائه شده ایران طوری ست که اگر خوبی و توانی از تیم ملی دیده می شود حاصل از تلاشی فنی است از سوی تک تک ارکان یک تیم که بر اساس باورهای اعتقادی شان تلاش می کنند و البته باور دارند در سایه تلاش شان لطف الهی هم شامل حال شان می شود.

8- تمام هزینه های انجام شده برای این تیم از بحرین تا امروز احتمالا 20 درصد پاداش هایی که به آن تعلق گرفته هم نمی شود، این یعنی یک سرمایه گذاری سود ده در گذشته که با اعتماد به بار نشسته. حالا ایران تیمی دارد که اگر 5 بازیکنش در اندازه آزمون، حاج صفی، مجید حسینی، پورعلی گنجی و صیاد منش نباشند، لطمه ای به تیم نمی خورد و همین حالا احتمالا می تواند اقلا یک تیم خوب دیگر 25 نفره برای فردای بعد این تیم از دل لیگ برتر داشته باشد. این سرمایه نیروی انسانی چیزی قابل افتخار است که باید در حفظش کوشید. بچه هایی مثل دلفی، محبی، حردانی، حسین زاده، صادقی، یاسین سلمانی و... که باید موج بعدی تیم ملی باشند. آنها را از همین امروز باید مورد توجه قرار دهیم و به فکر فردای موفق شان باشیم. این مسئولیتی است که فدراسیون باید به دوش بکشد و نباید متوقف شود. فدراسیون باید حالا بعد از صعود به فکر محقق کردن وعده های مالی اش باشد و اینجا برای رسیدن به سقف آرزوها دیگر برای فوتبال ایران نقطه سطح پایینی است.

9- تنها یک قدم تا رسیدن به سکوی زیر 20 جهان فاصله داریم. مسیری که تیم ملی اگر با صعود بدون شکست و بدون توقف آن را تا فروردین ماه طی کند، صاحب بختی بزرگ می شود. بودن در رنک زیر20 جهان که فقط یک بار در 2006 برای مان اتفاق افتاده، اینجا بیشتر از یک عدد یک شور بزرگ برای مان در پیش دارد. آن اتفاق احتمالا ایستادن مان در میان8 تیم دوم سیدبندی جام جهانی است. اتفاقی که می تواند شانس مان را برای تحقق یک رویا برجسته تر کند. ایستادن در گروهی که می تواند ایران را در شرایط بهتری برای صعود به جمع 16 تیم برتر مرحله بعد جام جهانی قرار دهد.

10- تیم خوب که داشته باشی، ویترینت که خوب باشد برایش هزینه می کنند. بعد برد صاحبان پیروزی بسیارند و با یک برندینگ مناسب فرصتی در اختیار تشکیلات قرار می گیرد تا جذب اعتبار کند. فوتبال که در همین یک ساله اخیر تقریبا تمام مسیرهای درآمدزایی اش با تحریم های داخلی و خارجی روبرو بوده با همین صعود توانست به لطف ایجاد شور ملی هزینه های جاری اش را تامین کند. این تازه مستقل از 12 میلیون دلاری است که پاداش تیم می شود. مستقل از پولی که به باشگاه های صاحب بازیکن در اردوی تیم ملی خواهد شد برای ساختن بازیکنان ملی. تازه از امروز تا پایان جام ملت ها فوتبال یک برند برنده است اگر قدرش را بدانیم. اگر اسیر حاشیه ها نشود. اگر به دست دشمنانش در تله تعلیق نیفتد. اگر با اساسنامه برایش چاهی ویل کنده نشود و اگر فدراسیون به وعده هایش برای درآمدزایی عمل کند! فوتبالی که بتواند خرجش را خودش در بیاورد، ریخت و پاش نکند و سربار نباشد قابل احترام است و حالا از امروز این متولیانش هستند که فرصت دارند چنین اعتباری برایش بخرند. بسم الله آقایان...

11- باران بود، سرد بود، امیکرون دوباره شعله ور شده و از همه مهمتر دل های مردم مدت هاست که شکسته. مشکلات اقتصادی. غم تلخ داغ های پیاپی کرونا. تبعیض ها و رفتارهای سوء. فوتبال اما باز باعث شد تا مردم بیایند. خیلی کمتر از ظهر هشتم آبان. کم شکوه تر از روز صعود بازی با بحرین. کم دامنه تر از برد دراماتیک در کره با گل گوچی و صعود کم دردسر 4 سال قبل با طارمی و دوستان. این بار اما با همه مشکلات، مردم آمدند و باز سوت و کف و شادی داشتند برای جشن صعود. بچه ها باهمان جمعیت اندک توی ورزشگاه. باهمان خانواده های توی میدان ها و همان حس اتحاد ملی در شبکه های اجتماعی باز سر ذوق آمدند. باز شور ایرانی بر همه احساسات تلخ مان غالب شد. این بی شک بزرگترین سرمایه فوتبال ماست به عنوان بزرگترین عامل اتحاد ملی. بگذارید از این بهترین و کم هزینه ترین عامل اتحاد لذت ببریم. یک روز به دخترانش ببالیم، یک روز فوتسال و یک روز اینگونه با طارمی، امیر عابدز، سردار، جهانبخش و قدوس تا اوج شادی پیش برویم. یادمان باشد به این تیم مفتخریم چون در زمین همه خوبی های عالم را برای مان ممکن کرده است. شما هم که مسئولید یادتان باشد اگر بر سر اشتباهات تان گزندی به این صعود وارد کنید خیانتی ملی کردید که نابخشودنی ست.

بیشتر بخوانید: رکورد خاص طارمی برای رساندن ایران به جام جهانی

253 251