درسی که خوب یاد گرفت / پپ مثل مورینیو: بد بازی کن و قهرمان شو!

به گزارش "ورزش سه"، حتی نقشه های کامل پپ گواردیولا نمی توانست غرور ایتالیایی را شکست دهد، اگر نمایش درخشان رودری در کار نبود. ما اینجا تمام کلیدهای برتری سیتی در فینال لیگ قهرمانان را مرور می کنیم.

قهرمانی با نمایشی ضعیف، شرم‌آور نیست یک چیز وجود دارد که همیشه تیم های قهرمان را متمایز کرده است: بردن زمانی که بد بازی می کنند. پپ گواردیولا پس از فینال لیگ قهرمانان اروپا که منچسترسیتی مقابل اینتر پیروز شد، نشان داد که این درس را یاد گرفته است. هیچ شرمساری بزرگتر از وجدان ناآرام نیست و پپ که می‌دانست اگر می‌خواهد دوباره لیگ قهرمانان را بالا ببرد، فوتبالش نیاز به تطبیق دارد. او تغییرات را پذیرفت تا تیم انگلیسی را به نسخه‌ای تبدیل کند که می‌داند چگونه حتی با نمایشی متوسط و بد پیروز و قهرمان شود. دی‌مارکو (مدافع اینتر) قبل از فینال هشدار داد: «ما خون بالا می آوریم تا قهرمان شویم.»

اینگونه بود که اینترمیلان که از نظر فنی ضعیف تر بود و می‌دانست که در مقایسه نفر به نفر نیز از سیتی پایین تر است، وارد زمین شد و شرافتمندانه مبارزه کرد. اینتر به معنای واقعی کلمه جنگید و رقابت کرد. یک درس فوتبال توسط شاگردان سیمونه اینزاگی پس از نشان دادن شجاعتی مثال زدنی که کاملا سیتی را غافلگیر کرد. آنها تصمیم گرفتند در جلوی منطقه خود پنهان نشوند و به سیتی حمله ور شدند. دیوار کلاسیک ایتالیایی پس از شروع بازی با چاقو بین دندان‌هایش به فوتبالی دیوانه‌وار تبدیل شد که تیم انگلیسی را با دردسرهای زیادی مواجه کرد.

یاد بگیرید با بازی بد، برنده شوید پپ گواردیولا با حرکاتی که بازتابی واقعی از احساسات سرمربی اسپانیایی بود و چیزی را که در بازیکنانش می دید دوست نداشت، از روی نیمکت ناامیدانه فریاد زد: «آرام باشید، آرام باشید!»

پپ یک مربی صریح و بی پرواست و واکنش او به اشتباه آکانجی که چیزی نمانده بود توسط لائوتارو با گلزنی تنبیه شود، در تاریخ باقی خواهد ماند. او روی زمین افتاد و روی زانوهایش به نظر می رسید از ادرسون برای مهار ضربه لائوتارو تمنا دارد. او دعا می کرد توپ گل نشود و گل هم نشد. سیتی در بسیاری از دقایق نیمه اول به نظر حتی نمی توانست اینتر را قلقلک بدهد. سیتی بدون ایده ای برای یافتن فرمولی که بتواند از فشار خوب و نظم تاکتیکی مردان اینزاگی جلوگیری کند، سعی کرد به فوتبالی برگردد که در طول فصل برای آنها جواب داده بود: بازی مستقیم برای رساندن توپ به ارلینگ هالند، با این حال، چمن استادیوم آتاتورک باعث شده بود بدترین نسخه نروژی را ببینیم. او در دوئل ها پیروز نمی‌شد و در بین مدافعان میانی ایتالیا سردر گم بود. ارلینگ تنها شانسی که داشت را نیز هدر داد. زمانی که پلان A (گردش سریع توپ) و پلن B (هالند) شکست خوردند، گواردیولا مجبور شد یاد بگیرد که با بازی بد برنده شود. آنها می دانستند که چگونه باید هجوم رقیب را تحمل کنند و سپس در یک لحظه شوت رودری (چه فوتبالیستی خدای من) اولین لیگ قهرمانان را به سیتی داد. می دانید چه می گویند، وقتی اولی می آید؟ دومی همیشه راحت‌تر به دست می آید.

خاطره آبپاش های نوکمپ و ظهور رودری شاید پپ گواردیولا به فصل 10-2009 و بازی برگشت بارسلونا - اینتر فکر می‌کرد؛ زمانی که آنها با فعال کردن آب‌پاش‌ها در نوکمپ رقیب پیروز خود را بدرقه کردند، در حالی که شاگردان ژوزه مورینیو صعود خود را به فینال لیگ قهرمانان اروپا روی چمن جشن می گرفتند. مورینیو با بازی دادن به سامی اتوئو در جناحین و با تیمی 10 نفره آنقدر جریان بازی را کند کرد تا به هدف خود برسد و نتیجه عملاً برای تیم سرمربی اسپانیایی یک کابوس بود (حذف با وجود برتری 1-0). بارسای پپ آنطور که انتظار می رفت بازی را شروع نکرد و دیر به خودش آمد. آن شب آبپاش ها دیر روشن شدند تا بازیکنان پپ را از کابوس بیدار کنند.

با این حال، با درسی که آموخته بود، پپ بین نیمه به خودش آمد و رودری، موثرترین هافبک جهان، را بیدار کرد.

رودری بعد از سوت پایان بازی اعتراف کرد: «در نیمه اول وحشتناک بودم. پپ به من هشدار و البته روحیه داد و گفت که باید ذهنیتم را تغییر بدهم.»

هافبک اسپانیایی در داخل محوطه یک توپ مرده را گرفت و با یک ضربه عالی مهمترین گل تمام دوران حرفه ای خود را به ثمر رساند. مردم در مورد هالند صحبت می کردند، اما رودری چه سالی را پشت سر گذاشت. در حال حاضر هافبک بهتری از او وجود دارد؟

درس فوتبال ایتالیا سه فینال اروپایی در این فصل توسط تیم های ایتالیایی (فیورنتینا، رم و اینترمیلان) و سه شکست. آنها از فینال لیگ قهرمانان دو چیز را در ذهن ها ثبت کردند: درد قابل انتظار و تشویق ابدی عاشقان فوتبال. مردان اینزاگی می دانستند که روی کاغذ از منچسترسیتی پایین ترند اما می خواستند به آیندگان درس بدهند.

انگار اینزاگی بند به بند جملات تونی داماتو با بازی ال پاچینو در فیلم "ANY GIVEN SUNDAY" را برای بازیکنانش تکرار کرده بود: «نمی دانم چه بگویم. سه دقیقه تا بزرگترین نبرد زندگی حرفه ای ما باقی مانده و همه چیز یا به افتخار یا به از هم پاشیدگی ختم می شود. بازی با بازی، اینچ به اینچ تا پایان. ما الان در جهنم هستیم آقایان، باور کنید. ما یا اینجا می‌مانیم و اجازه می‌دهیم له شویم یا اینچ به اینچ راه خود را به سمت نور برمی‌گردانیم.»

و این چیزی بود که اینترمیلان در فینال استانبول انجام داد. یک کار بی عیب و نقص و مبارزه در متر به متر زمین. اینزاگی در پایان بازی گفت: «تمام جهان بازی اینتر را دیدند، من به تیمم افتخار می کنم.»

لوکاکو قانون مودریچ را باطل کرد مودریچ در اوج جشن های قهرمانی شماره 14 رئال در لیگ قهرمانان گفت: «می‌دانی چه می‌خواهم به تو بگویم، دوست من؟ برای قهرمانی در لیگ قهرمانان باید یک کروات در تیم داشته باشی. یک کروات ده بار پیاپی این جام را برده است.»

مردان سیمونه اینزاگی به طلسم خود (مارسلو بروزوویچ) چسبیدند تا از قانون مودریچ پیروی کنند. بولداگ کروات در خط هافبک درس کاملی از پرس داد و قبل از پایان 40 دقیقه اول فینال، کاپیتان هفت بار توپ ها را به نفع تیمش ریکاوری کرده بود. نقشه ای که در حال اجرا بود تا اینکه غول بلژیکی به صحنه آمد.

روملو لوکاکو شب خوبی نداشت. مهاجم بلژیکی اینتر در دقیقه 57 به جای ژکو مصدوم وارد زمین شد و علیرغم اینکه از موقعیت های خوبی برخوردار بود، نتوانست به گل برسد. در واقع از آن جلوگیری هم کرد. او به معنای واقعی کلمه به ضرر تیمش شد. ورود او البته که اینتر را هجومی تر کرد، اما شانس، او را در آستانه دروازه همراهی نکرد. لوکاکو مانع گلزنی دی‌مارکو شد و با ضربه سری که ادرسون با پا توپ را بیرون آورد، واضح ترین موقعیت بازی را از دست داد.

یک سانتی متر بیشتر به سمت راست و شاید داستان فینال متفاوت می شد، اما فوتبال گاهی اوقات خیلی بی رحم است، نه روملو؟