درس شهادت یک فرمانده به همرزمانش

سردار شهید جاویدالاثر عبدالله نجفی، نخستین فرمانده گردان شهید استان کهگیلویه و بویراحمد است. او شهریور 1342 درروستای بیدشاهی (کهوا) از توابع شهرستان بویراحمد به دنیا آمد. از آنجا که در شب عاشورای حسینی متولدشد، نام عبدالله را برایش انتخاب کردند.

او که تا دوره راهنمایی در کلاس درس حاضر شد، و در اغاز جنگ تحمیلی ترک تحصیل کرد و در مکتب حسینی، درس ایثار و شهادت آموخت. در تظاهرات آغاز انقلاب اسلامی 1357 حضور فعال داشت و در سال 1358 با تشکیل سپاه پاسداران، به آن نهاد انقلابی پیوست و در پاوه، به یاری شهید چمران شتافت.

سال 1360، به توصیه شهید میثمی با برپایی مراسم ساده ای با مهریه یک جلد کلام الله مجید به نیت پاکی و روشنی آغاز زندگی و قرائت خطبه عقد از سوی خود شهید میثمی ازدواج کرد. پس از تأهل، با گذشت چند روز دوباره تصمیم به رفتن گرفت و با خانواده و نوعروسش وداع کرد و رفت.

عبدالله نجفی، در مرحله دوم عملیات بیت المقدس، 18 /2 /1361 در مقام فرمانده گردانی، گردان امام هادی (ع) از تیپ امام حسین (ع) اصفهان به شهادت رسید. سرلشکر محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره او روایت کرده است: «ما فرمانده گردانی می خواهیم که همچون شهید نجفی آر پی جی به دست جلوی گردان حرکت کند.»

چگونگی شهادتش درخاطرات فتاح محمدی اینگونه روایت شده است:«عراقی ها منتظر تسلیم شدن ما بودند. ناگهان عبدالله نجفی دو نارنجک را که تنها دارایی اش بود، از ضامن خارج کرد و با صدای الله اکبر از جایش بلند شد تا آنها را به سمت تانک های عراقی پرتاب کند. اما گلوله های دشمن زودتر به عبدالله اصابت کردند. وقتی به زمین می افتاد، دستهایش را زیر شکم خود برد تا انفجار نارنجک ها به بقیه آسیب نرساند. نارنجک ها بدنش را متلاشی کردند. بنابراین، پیکر مطهر وی دیگر به وطن بازنگشت.

241241