دنباله‌دار 67P را در آسمان بامداد فردا رصد کنید / دیدار مجدد زمین در سال 1593
دنباله‌دار 67P در بامداد فردا به نزدیکترین فاصله خود با زمین می‌رسد و به گفته فعالان حوزه نجوم اگر رصد این جرم آسمانی را از دست بدهند، باید 193 سال دیگر صبر کنند تا بتوانند آن را مشاهده کنند.
به گزارش ایسنا، دنباله‌داری که در سال 1969 میلادی (شهریور 1348 خورشیدی) توسط "چوریوموف" و "گراسیمنکو" از رصدخانه بخش اختر فیزیک آکادمی علوم قزاقستان کشف شد و با نام علمی "67P" شناخته می‌شود، اکنون در حال نزدیک شدن به سیاره ما یعنی "زمین" است.
این جرم آسمانی در ساعت 4 و 20 دقیقه بامداد فردا جمعه، 21 آبان 1400 به نزدیکترین فاصله خود با زمین یعنی در فاصله 61 میلیون کیلومتری زمین قرار می‌گیرد و تا 193 سال دیگر یعنی سال 1593 خورشیدی به این مقدار به زمین نزدیک نخواهد شد.
به گفته مهندس مسعود عتیقی، مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران، 67P که مدار آن توسط سیاره "برجیس" تغییر یافته، حدود 6.5 سال یک بار به گرد خورشید در گردش است و احتمالا منشأ آن از کمربند سیارکی "کوئیپر" در ورای سیاره نپتون بوده است.
این دنباله‌دار با قدر 12 این شب‌ها می‌درخشد و به مرور درخشان‌تر شده و تا قدر نزدیک به 9 در کمترین فاصله با زمین، درخشان خواهد شد؛ به نحوی که طی این شب‌ها با تلسکوپ‌های آماتوری قابل مشاهده بوده و در کمترین فاصله با زمین حتی با دوچشمی‌های نجومی امکان مشاهده این دنباله‌دار وجود دارد.
عتیقی، خطاب به رصدگران تاکید دارد که امکان رصد دنباله‌دار 67P با چشم غیرمسلح حتی در کمترین فاصله با زمین وجود نخواهد داشت و یادآور می‌شود: این دنباله‌دار با دور شدن مهر تابان و زمین، کم نورتر خواهد شد؛ بنابراین فرصت مغنتمی برای رصدگران دنباله‌دارها و پدیده‌های جذاب نجومی فراهم است، به ویژه در شبانگاه امشب پنج‌شنبه 20 آبان و بامداد جمعه 21 آبان این دنباله‌دار را که شاید به اندازه دنباله‌دار "نئووایز" در سال گذشته پر نور نمی‌شود، رصد کنند، اما در هر حال این دنباله‌دار به نسبت درخشان و نزدیک به زمین در سال جاری خواهد بود.
این دنباله‌دار به "جرم خبرساز" تبدیل شده است؛ چرا که طی سال‌های 2014 تا 2016 توسط فضاپیمای "روزتا" متعلق به آژانس فضایی اروپا مورد مطالعه قرار گرفت و کشف ترکیبات آمینو اسیدها در هسته آن که منجر به ساخت DNA می‌شود و همچنین ریزش بخشی از صخره سطح هسته کوچک این دنباله دار، طی سالیان اخیر بسیار خبرساز شده است.
عبور دنباله‌دارها از کنار زمین تنها یک پدیده نجومی قابل رصد نیست، بلکه بنا به گفته مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران، عبور دنباله‌دار از نزدیکی زمین و خورشید موجب شارژ ذرات به جا مانده از دنباله که دیگر همراه دنباله‌دار نمی‌روند، شده و عامل ایجاد بارش‌های شهابی که در ایران قدیم به آنها "شخانه" می‌گفتند، خواهد شد.
عتیقی دنباله‌دارهایی چون "هالی" در سال 1365، "هیل باب" در سال‌های 1375 و 1376 در نیمکره شمالی زمین و دنباله‌دارهای "مک نات" در سال 1386 و "لاوجوی" در سال 1390 در آسمان نیمکره جنوبی را از جمله دنباله‌دارهای شناخته شده و مشهور معاصر نام برد.
انتهای پیام