روسها مجبورند به ایران امتیاز دهند
وجود بازیگران متعدد در معماری امنیتی جدید قفقاز جنوبی، برخی نخبگان ایرانی را در فهم درست از بازیگر اصلی به خطا انداخت. نقش پررنگ ترکیه در جنگ 2020 به عنوان یک عضو در ناتو و همچنین نقش مهم پهپادها و تسلیحات ساخت رژیم صهیونیستی در این جنگ باعث شد ذهن تحلیلگران ایرانی و اتاق های فکر کشور پس از درخواست جمهوری آذربایجان مبنی بر گشایش راه های منطقه ای و اتصال مناطق آزاد شده این کشور در جنگ...
اخیرا و پس از چهارسال، به دنبال اظهارنظر صریح مقامات روسی درباره لزوم گشایش راه های منطقه ای و لزوم پذیرش این موضوع از سوی ایران، رسانه ها و تحلیلگران جناح های مختلف کشور به تحلیل این گزاره که «این دالان نه ناتویی، بلکه روسی است و طراحی آن در مسکو اتفاق افتاده است» می پردازند. برخی تحلیل ها هم به جلب رضایت روسیه توسط جمهوری آذربایجان در سفر اخیر پوتین به باکو پرداخته اند. به نظر من، جنگ دوم قره باغ و تمامی پیامدهای آن از جمله رفع انسداد از شبکه راه های ارتباطی شوروی سابق در منطقه قفقاز جنوبی، از همان ابتدا با چراغ سبز مسکو به باکو انجام گرفت.
ذهن ایرانی که سابقه همکاری ایران و روسیه در پرونده سوریه را در خاطر داشت، یک اتفاق استراتژیک و انطباق منافع را ترسیم می کرد و این درحالی بود که در قفقاز جنوبی منافع ایران و روسیه انطباق ندارد. اصولا بازیگر موثری چون ترکیه هم در نتیجه معامله و همراهی با روسیه اجازه ورود به میدان قفقاز جنوبی را پیدا کرد. تقویت یک متحد باسابقه و تضعیف حاکمی که در حیاط خلوت روس ها میل به سرکشی و افتادن در دامن غرب را دارد نتیجه طراحی روسی است.
ایران اعلام کرده است که با هر اقدامی که به تغییر مرزهایش بینجامد، مقابله خواهد کرد. به نظر من در ماه های پیش رو کریدور شمال ارس در گفت و گو های مقامات ایرانی و روس محل مذاکره خواهد بود و در نتیجه روسیه، جمهوری آذربایجان و ارمنستان به صراحت اعلام خواهند کرد که منظور از ایجاد این کریدور، اعطای خاک نخواهد بود و صرفا گشایش جاده و راه آهن و خطوط انتقال انرژی مدنظر است و با تامین نظر ایران کار ساخت و عملیات اجرایی آغاز خواهد شد. احداث کریدوری از جنوب ارس و داخل خاک ایران همراستا با کریدور شمالی امتیازی خواهد بود که به ایران داده خواهد شد.
--> اخبار مرتبط