ریزش میلیونی تماشاگران همزمان با افزایش تعداد سالن‌های سینما

با وجود تداوم افزایش شمار سالن‌های سینما در سال هزار و سیصد و نود و هشت، شاهد ریزش میلیونی تماشاگران سینمای ایران بودیم؛ اتفاقی که با توجه به رشد کمرشکن هزینه تولید در سینمای ایران و افزایش شدید قیمت تمام شده برای سینماگران نگران کننده خواهد بود و اگر تداوم یابد، این نگرانی رو به فزونی می‌گذارد و می‌تواند بر تولید سینمای ایران نیز تاثیر بگذارد.

به گزارش «تابناک»؛ فعالیت بخش خصوصی و توسعه سالن‌های سینما به ویژه در دل مجتمع‌های تجاری منجر به افزایش سالن‌های سینما در سال‌های اخیر شده و گمان می‌رفت با افزایش این سالن‌ها، با نسبت مشخصی شاهد افزایش فروش سینمای ایران و بزرگ شدن ابعاد مالی این هنر - صنعت باشیم و این رابطه مستقیم تا سال گذشته نیز برقرار بود؛ اما در سال کنونی شرایط به کلی تغییر کرده و با وجود تداوم افزایش تعداد سالن‌های سینما، فروش سینما کاهش یافته و این کاهش نیز میلیونی بوده، به حدی که زمینه ساز نگرانی شود.

این ریزش شدید مخاطبان سینما و کاهش محسوس فروش میلیون‌ها بلیت سینما، تا حدودی به افزایش فشار اقتصادی و حذف یا کاهش خرید بلیت سینما از سبد گروهی از خانوار‌ها بازمی‌گردد و تا حدودی نیز می‌تواند نتیجه مهندسی غیرحرفه‌ای اکران و نمایش عمومی عمده آثار مهم سینمای ایران در پنج ماه نخست و خالی شدن دست سینمای ایران برای ماه‌های بعد باشد؛ وضعیتی که باعث شد مدیران متوسل به کمدی‌ها برای حفظ فروش گیشه شوند و این روش ظاهرا جواب داد، اما حالا مشخص شده آنقدر موثر نبوده که حتی شاهد بلیت فروشی به اندازه سال نود و هفت باشیم.

امیرحسین علم الهدی، کارشناس سینما در یادداشتی پیرامون این شرایط حساس سینما نوشت: «قراری که گذاشته بودیم این بود که با افزایش سالن‌های نمایش در سراسر کشور تعداد مخاطبان نیز قاعدتا افزایش پیدا کنند، اما قضیه برعکس شد و با افزایش سالن‌های سینما مخاطب در سال 98 کاهش یافته است! پارسال در کل کشور حدود 28 میلیون قطعه بلیت سینما فروخته شده است و امسال تا به امروز تنها بیست و یک و نیم میلیون قطعه بلیت فروش رفته است! یعنی باید تا پایان سال شش و نیم میلیون بلیت دیگر فروخته شود که کاری است تقریبا غیرممکن!»

مدیر پیشین گروه سینمایی هنر و تجربه پیرامون ریشه‌های این وضعیت، تاکید کرد: «سیاست‌های دولت در حوزه سینما انقباضی و سختگیرانه شده است و طبیعی است که این سیاست در کنار مشکلات اقتصادی و اجتماعی جامعه چشم انداز سال 99 سینما را پر مخاطره جلوه می‌دهد! اگر قرارمان را فراموش کنیم، سینما مستعد بازگشت به سال 91 است که نهایتا هفت میلیون بلیت در کشور 80 میلیونی فروخته شد! همه چیز آماده تزریق ناامیدی است؛ سینما را ناامید نکنیم در زمانه‌ای که همه چیز تیره و تار است....»

نگرانی‌ها پیرامون بازگشت سینمای ایران به دوران رکود جدی است و قطعا اگر این اتفاق رخ دهد بر سرمایه گذاری گسترده بخش خصوصی در سالن‌سازی و همچنین فرآیند‌های تولیدی تاثیر به شدت مخربی خواهد داشت، چرا که اگر فروش سینما افتی بیش از این داشته باشد، نه ساخت سالن سینما مقرون به صرفه است و نه تولید فیلم‌های باکیفیت با سرمایه‌گذاری قابل توجه، منطق اقتصادی دارد. از این منظر باید کوشش کرد وضعیت سینما را به سرعت تغییر داد، پیش از آنکه مسیر دوباره به دوران رکود بازگردد.