سرقت علمی یا پایان‌نامه آماده

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از جهانبین نیوز؛ تولید علم به صورت کلاسیک و ارائه مقاله سابقه ای چند ساله دارد ولی روش آن در قرن نوزدهم و قبل از آن تفاوت چندی با امروز داشته است. در آن زمان تعداد دانشجو کم بود بدین معنا که تعداد افرادی که تولید علم می کردند از چند هزار نفر تجاوز نمی کرد اما امروزه صدها نفر مشغول به تولید علم هستند با توجه به وجود تعداد زیاد مقالات، پیشرفت روزافزون اینترنت امکان دستبردهای علمی نیز افزایش یافته بنا براین باید راهکارهایی جهت به حداقل رساندن این مشکل اندیشیده شود است. پایان نامه با عنوان و محتوای تکراری در هیچ سیستم آموزشی و هیچ مقطع تحصیلی تعریف نشده و همه دانشجویان موظف به ارائه پایان نامه با موضوع و محتوای جدید هستند. اغلب پایان نامه های دوره کارشناسی ارشد و دکتری لزوما باید موضوع جدیدی را مورد هدف قرار دهد. امروزه یکی از معضلاتی که جامعه علمی ودانشگاهی با آن روبرو است، استفاده دانشجویان بالاخص دانشجویان تحصیلات تکمیلی از پایان نامه های آماده می باشد. بدین معنی که دانشجویانی که به دلایل مختلف ناتوان از طی مراحل مختلف پایان نامه نویسی هستند به جای اینکه خود درپی یافتن پرسش تحقیق برآیند دست به سرقت علمی می زنند یا این مهم را در ازای پرداخت بها به دیگری می سپارند. دیگرانی که ممکن است واقعا توانایی انجام کار تحقیقی را داشته باشندونتایج علمی خود راتحت عنوان پایان نامه به فروش برسانندیا اینکه به شکل های مختلف دست به سرقت علمی زده وآثار دیگران راجمع آوری کرده وبه عنوان پایان نامه به فروش برسانند، که در هر دو حالت تهیه پایان نامه می تواند مصادیقی از سرقت علمی باشد. هر گونه رفتاری که اصول اخلاقی، علمی و گاهی حقوقی مربوط به پژوهش را نادیده می گیرند نوعی سوءرفتار پژوهشی به شمار می رود. سوءرفتار پژوهشی انواع مختلفی دارد که سرقت علمی یکی از انواع آن به شمار می رود سرقت علمی سهوی، عمدتا به دلیل ناآشنا بودن پژوهشگران با نحوه استناد یا سهل انگاری انها در هنگام استناد رخ میدهد به نظر کارشناسان یکی از دلایل شیوع آن ظهور فناوری و امکان کپی سریع وآسان است. به هر جهت اگر برای مقابله با این مسئله باید عوامل بوجود آورنده شناخته شده و برطرف گردند قسمت عمده ای از مشکل حل خواهد شد، درضمن باید قوانینی برای برخورد با این مشکل توین و اجرا گردد. سرقت علمی نوعی فریبکاری در حیطه علمی و در خوشبینانه ترین حالت و در صورت غیرعمدی بودن، نوعی سهل انگاری است. برای پرهیز از سرقت علمی باید آفرینندگان هنگام خلق آثار خود استفاده از آثار دیگران را با دقت ثبت کنند و استفاده را به نحو متناسب به آگاهی مخاطبان برسانندتا علاوه برحفظ صداقت از اتهام فریبکاری و سهل انگاری مصون بمانند. سرقت علمی استفاده از آثار دیگران بدون ارجاع مناسب به صاحب اصلی محتوا است، سرقت یا دستبرد علمی، دزدی ادبی، ایده دزدی، پلی جریسم واژگانی هستند که به اقدامی غیراخلاقی و نوعی تخلف در حوزه پژوهشی و نگارش اشاره دارند. عوامل متعددی در بوجود آمدن سرقت علمی هستند ازجمله عوامل علمی، اقتصادی، انگیزشی، فرهنگی، قانون و اجتماعی که با شناخت این مسائل می توان راهکارهایی جهت مقابله با آن یافت.

یاسر بیاتی

انتهای پیام /