شنبه 2 تیر 1403
گوناگون

سقوط ارزش ریال در جهان / ریال ایران ضعیف ترین واحد پولی جهان

وب‌گاه عرشه آنلاین مشاهده در مرجع
سقوط ارزش ریال در جهان / ریال ایران ضعیف ترین واحد پولی جهان

نشریه فوربز در گزارشی نوشت: ریال ایران، ضعیف‌ترین واحد پولی جهان است که با یک ریال تنها 0.000024 دلار آمریکا خریداری می‌شود (به عبارت دیگر، 1 دلار برابر با 422.733 ریال ایران است). نشریه فوربز در گزارشی نوشت: ریال ایران، ضعیف‌ترین واحد پولی جهان است که با یک ریال تنها 0.000024 دلار آمریکا خریداری می‌شود (به عبارت دیگر، 1 دلار برابر با 422.733 ریال ایران است). ایران، در خلیج فارس، بین...

نشریه فوربز در گزارشی نوشت: ریال ایران، ضعیف‌ترین واحد پولی جهان است که با یک ریال تنها 0.000024 دلار آمریکا خریداری می‌شود (به عبارت دیگر، 1 دلار برابر با 422.733 ریال ایران است).

ایران، در خلیج فارس، بین عراق و افغانستان واقع شده و صادرکننده عمده نفت و گاز طبیعی در جهان است. با این حال، تحریم های اقتصادی در کنار ناآرامی های سیاسی و تورم بالا، بر پول ایران فشار آورده‌اند.

در گزارش فوربز، پول های ویتنام، لائوس، سیرالئون و اندونزی، رده‌های دوم تا پنجم ضعیف‌ترین پول‌ها را به خود اختصاص داده‌اند.

تازه‌ترین گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، به نظریه‌های تعیین قیمت ارز در ایران پرداخته که در آن از یک آمار هولناک در خصوص ارزش ریال طی 100 سال اخیر پرده برداشته است.

سقوط ارزش ریال در 100 سال گذشته

بر اساس داده‌های موجود در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، شروع به کار دلار در ایران به سال 1308 برمی‌گردد. در آن سال، طبق قانون، ارزش هر ریال معادل 0.3661191 گرم طلا در نظر گرفته شد که پس از چهار تغییر در سال‌های 1310، 1320، 1336 و 1350 به 0.0108055 گرم طلا کاهش پیدا کرد.

با گذشت 92 سال، قیمت هر گرم طلای خالص از حدود 3 ریال در اسفند 1308 به حدود 18 میلیون ریال در اسفند 1400 رسید.

در واقع، طی 92 سال، ارزش ریال در برابر طلا 6 میلیون برابر و ارزش ریال در برابر دلار حدود 16 هزار برابر کاهش پیدا کرده است؛ به طوری که نرخ دلار در بازار غیررسمی از حدود 20 ریال در سال 1309 به بیش از 300 هزار ریال در سال 1400 رسید.

تحولات نظام ارزی ایران در یکصد سال اخیر، از ابتدای شروع به کارگیری ریال، یعنی سال 1308 تا سال 1336 نظام ارزی دو یا چند نرخی بر اقتصاد ایران حاکم بود و نرخ رسمی ارز تحت نظام استاندارد طلا و برتون وودز تعیین می‌شد.

از دهه 1310، حاکمیت به کنترل‌های ارزی روی آورد و صادرکنندگان را ملزم به فروش ارز به نرخ رسمی به بانک‌های مورد تایید دولت کرد. از طرفی صادرکنندگان می‌توانستند گواهی فروش ارزی خود را به واردکنندگان بفروشند و همین موجب شد که قیمت ارز صادرکنندگان به نرخ‌های غیررسمی نزدیک شود.

طی دوره 20 ساله 1336 تا 1356 نظام ارزی ایران تک‌نرخی شد، اما در این میان در سال 1351 با فروپاشی برتون وودز، قیمت غیررسمی برای دلار شکل گرفت که با قیمت رسمی فاصله داشت؛ به طوری که نرخ ارز که در 76 ریال معامله می‌شد، در بازار غیررسمی به 70 ریال کاهش یافت.

اما سیاست‌گذار بر تثبیت نرخ رسمی ارز اصرار داشت. از این زمان، شکاف بین قیمت‌های رسمی و غیررسمی موجب شد که پس از 20 سال، یعنی در سال 1357 که همزمان با کاهش صادرات نفتی بود، نظام چندنرخی برقرار شود.

تا سال 1370 تامین ارز کالاهای اساسی از محل صادرات نفتی و با همان قیمت پیش از انقلاب ادامه پیدا کرد و صادرکنندگان غیرنفتی هم مجاز بودند که ارز خود را در بازار غیررسمی به فروش برسانند.

تلاش برای یکسان‌سازی نرخ ارز

در سال 1371، تلاش‌های زیادی برای یکسان‌سازی نرخ ارز انجام شد؛ اما این تلاش‌ها شکست خورد و در نهایت در فروردین سال 1381 برای اولین‌بار نظام ارزی تک‌نرخی شناور مدیریت شده بر اقتصاد ایران حکم‌فرما شد.

نکته قابل توجه این است که مطابق قانون بودجه 1380، دولت مکلف به فراهم آورن مقدمات قانونی برای یکسان‌سازی ارز و ارایه لایحه بودجه 1381 بر مبنای نرخ یکسان‌سازی ارز شد. از فروردین 1381، یکسان‌سازی نرخ ارز صورت پذیرفت و نرخ رسمی از 1,750 ریال به 7,900 ریال افزایش یافت.

اگرچه به طور رسمی نظام ارزی شناور مدیریت شده به عنوان نظام ارزی معرفی شد، اما بر اساس گزارش سالانه ترتیبات و محدودیت‌های ارزی صندوق بین‌المللی پول، نظام ارزی کشور را «در عمل» باید به عنوان نظام ارزی ثابت طبقه‌بندی کرد.

از سال 1381 تا پیش از اولین جهش ارزی در دهه 1390، این نظام شناور ادامه داشت و پس از آن تا به امروز، نظام دو و چند نرخی حاکم بوده است.

هم اکنون دیگران می خوانند -->

بیشتر بخوانید

سقوط ارزش ریال در جهان / ریال ایران ضعیف ترین واحد پولی جهان 2