سهم بافت‌های فرسوده از تولید مسکن چقدر است؟

به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای‌اقتصاد؛ آمارهای مربوط به حجم صدور پروانه ساختمانی در بافت‌های فرسوده سراسر کشور حکایت از آن دارد که سال گذشته حدود 75 هزار واحد مسکونی جدید در این مناطق از شهرها ساخته شد.

هر چند این تعداد پروانه، الزاماً به معنای «همین تعداد تولید مسکن» نیست چرا که در دوره رکود سنگین بخش مسکن و ساختمان، دست‌کم 3 سال زمان می‌برد تا یک پروانه ساختمانی به یک مجتمع مسکونی قابل عرضه به بازار مصرف، تبدیل شود.

با این حال، این تعداد مسکن ساخته شده در بافت فرسوده، حدود 15 درصد کل جریان تولید مسکن را تشکیل می‌دهد که دست‌کم به 3 دلیل، این سهم بسیار کمتر از آن است که باید باشد.

بافت‌های فرسوده، ناپایدارترین خانه‌ها در شهرها را در خود جا داده است، ضمن آنکه شرایط اجتماعی و کیفیت زندگی در این مناطق در حدی است که نوسازی یا بازسازی این نوع خانه‌ها و محله‌ها از ضروریات شهرهای ایران بخصوص شهرهای بزرگ محسوب می‌شود.

دومین دلیل «ضرورت تمرکز تولید در بافت فرسوده»، سطح قیمت مسکن در این مناطق است که پایین‌تر از متوسط قیمت شهر است. بنابراین عرضه مسکن جدید در این مناطق، شانس بسیار پایین خانه‌دار شدن خانه‌ندارها را تا حدودی بالا می‌رود.

دلیل سوم نیز به «قیمت تمام‌شده» مسکن در بافت فرسوده در مقایسه با زمین‌های 99ساله بیرون از شهرها برمی‌گردد.

هزینه ساخت در بافت‌فرسوده بخاطر آماده بودن آب و برق و گاز و سایر خدمات سکونتی، کمتر از بیرون از شهرها و روی زمین خام است.

در بافت‌فرسوده، ساخت‌وساز، از آماده‌سازی به نوعی معاف است.

برآوردها حکایت از آن دارد که ساخت هر واحد مسکونی در زمین‌های 99ساله، حدود 100 میلیون تومان - به قیمت‌های سال گذشته - برای دولت و متقاضیان هزینه دارد.

سال گذشته در عین حال، از 75 هزار واحد مسکونی جدید در بافت فرسوده، زیر 3 هزار واحد موفق به دریافت تسهیلات بانکی شدند.

این گسل بزرگ بین ساخت و تأمین مالی ساخت، یک دلیل عمده سختی سرمایه‌گذاری برای عرضه مسکن است.