عین الهی بر لبه پرتگاه؟!/ از ماجرای انتخاب غیرقانونی تا تعارض منافع روسای دانشگاه‌ها

به گزارش خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ بهرام عین اللهی که در زمان وزارت 6 ماهه «طریقت منفرد» تنها چند ماه مسئولیت معاون آموزشی را برعهده داشت، در بهترین حالت انتظار داشت که همان مسئولیت یا معاونت فرهنگی و دانشجویی را در وزارت بهداشت دولت سیزدهم داشته باشد. واقعیت این است که دو روز مانده به اعلام اسامی کابینه، هیچ اسمی از عین اللهی برای متصدی وزارتخانه مطرح نبود لذا وی برنامه و تیمی نداشت و شنیدهای حاکی از آن بود که عین الهی برای کسب رای اعتماد به مجلس برنامه «حسن قاضی زاده هاشمی» را ارائه داد.

به گفته علی نیکزاد نائب رئیس مجلس شورای اسلامی، عین اللهی را در ساعات آخر تصمیم گیری به عنوان وزارت بهداشت و درمان پیشنهاد داده و وارد لیست نهائی در دولت سیزدهم نمودم و وزارت ایشان با پیگیری شخص بنده محقق شد.

البته جالب است بدانید عین الهی با تلاش و کمک معاون پارلمانی وقت وزارت بهداشت که به زعم همگان تجربه خوبی در همکاری با نمایندگان ادوار مجلس داشت توانست به عنوان وزیر بهداشت منصوب شود.

از همان ابتدا کمیته انتصاباتی با محوریت دوستان و خویشاوندان و منسوبین تشکیل داد که به دلیل نحوه عملکردش با تذکرات مستمر و مداوم مجلسیان مواجه شد. دخالت منسوبین آنقدر زیاد بود که مرکز اطلاع رسانی مجبور به تکذیبیه‌ای شد که عملا باور پذیر نبود چرا که مصاحبه شوندگان برای مناصب مختلف موضوعات و مکان برگزاری جلسات را به بیرون درز می دادند بویژه کسانی که به عنوان گزینه نهایی مطرح نمی شدند.

تا جایی که مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت در اطلاعیه‌ای، به طرح برخی حواشی و ابهامات نسبت به نحوه انتخاب و انتصاب مدیران ارشد این وزارتخانه واکنش نشان داد و توضیحاتی را جهت تنویر افکار عمومی ارائه کرد.

آن ایام در فضای مجازی مطالبی درباره به کارگیری داماد وزیر بهداشت در این وزاتخانه منتشر شد و مورد انتقاد بسیاری از کاربران قرار گرفت، به طوری که در خبرهای غیر رسمی آمده بود که عین‌اللهی دامادش را با اسم مستعار به عنوان مشاور وزیر به کار گرفته است که بعد از آنکه ماجرا فاش شد، دیگر سمت به داماد وزیر تعلق نگرفت.

موضوعی که چندی بعد از آن توسط یکی از نمایندگان مجلس مطرح شده بود و مسعود پزشکیان نماینده مجلس در پاسخ به این سوال که برخی افراد با اینکه در بدنه وزارت بهداشت نیستند یا دارای سمت و حکمی در وزارت بهداشت نیستند اما در انتصابات دخالت می‌کنند، گفته بود، در قانون کسانی که تضاد منافع دارند و منافع شان با بیرون گره خورده، نمی‌توانند تصمیماتی بگیرند که در جعت توسعه کشور باشد و فقط کاری می‌کنند که منافعشان در خطر قرار نگیرد بنابراین چنین آدمی را نباید در مسئولیت‌های اساسی کشور قرار داد و در سطح کلان کشور به اینها مسئولیت سپرد.

در واقع باید گفت عین الهی قبل از رای اعتماد در جلسه کمیسیون قسم خورد و قول داد که تعارض منافع را جدی بگیرد اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد. انتصاب‌ها بویژه روسای دانشگاه‌ها عموما با مخالفت نمایندگان همراه بود و وزیر بهداشت در ماه‌های اول افراد کم تجربه یا فاقد تجربه را انتخاب می کرد و اصلا توجهی به تذکر نمایندگان نداشت تا اینکه به مجلس فرا خوانده شد و وقتی تیغ استیضاح را بر گردن خود دید و تازه متوجه قدرت نمایندگان شد که نباید سازی بزند مگر اینکه نمایندگان کوکش کرده باشند.

سعید کریمی رئیس بیمارستان طرفه از شاگردان عین اللهی بود که با تدوین رزومه دوماه بعنوان معاون درمان دانشگاه شهید بهشتی منصوب شد و بعد از آن معاون درمان وزارت بهداشت شد. همچنین می توان به تخلف در صدور حکم هیات علمی رئیس دانشگاه علوم پزشکی گلستان اشاره کرد که حتی تخلف آن تایید شد.

انتصاب یک دندانپزشک از اصفهان به عنوان معاون بهداشت که او نیز دو معاون خود را از اصفهان آورد و بعنوان مدیران پروازی از بعد از ظهر چهارشنبه تا صبح شنبه به اصفهان بر می گشتند بخشی از اشتباهات انتخابی وزیر بهداشت بود که می‌توان به آن اشاره کرد.

لذا بذل و بخشش‌ها از تجهیزات و اعتبارات گرفته دانشکده و دانشگاه شروع شد فارغ از آن کار وزارتخانه جلب رضایت و پس گرفتن امضا نمایندگان شد، به طوری که عبدالحسین روح الامینی نماینده مردم تهران در مجلس معتقد است دخالت‌های خویشاوندان و اطرافیان عین‌اللهی در انتصابات و تشکیل کمیته انتصاباتی بدون حضور مدیران به موازات کمیته انتصابات وبدا منجر به حذف کمیته انتصابات اصلی شده و باعث انتصاب مدیران ناکارآمد و مجیزگوی شده است که چالشی جدی در مسیر هدایت وزارتخانه ایجاد کرده است.

در16 ماهی که عین الهی مسئولیت وزارت بهداشت را برعهده داشته 277تذکر کتبی و 224سوال از عملکرد وزارت بهداشت در سامانه درج شده یعنی هر 2 روز 1 سوال و 1 تذکر، 9 فقره استیضاح و سه مورد تحقیق و تفحص هم ثبت شده است و این موضوعات بخشی از عملکرد وزیر بهداشت است. حال این سوال مطرح است آیا وزارتخانه حاضر است گزارش دهد چه تعداد از مدیران ستادی و دانشگاه‌های علوم پزشکی طی ساعت کار اداری، در بیمارستان‌ها، شرکت‌ها و مجموعه‌های بخش دولتی و خصوصی در حال جراحی، کار و ویزیت بیمارانند؟!.