غافلگیری یزید از پاسخ منفی امام حسین (ع) برای بیعت / روی گرداندن 18 هزار کوفی از دعوت امام

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حجت‌الاسلام سیدحسین شفیعی، استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با شبکه خبری تهران‌نیوز با اشاره به ورود کاروان امام حسین علیه‌السلام به کربلا و با نقبی به چرایی هجرت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام از مدینه به کربلا اظهار کرد: امام صادق علیه‌السلام فرمودند:«نَفَسُ المَهمومِ لِظُلمِنا تَسبیح وَ هَمُهُ لَنا عِبادَه وَ کِتمانُ سِرنا جِهادُ فی سَبیلِ اللهِ» یعنی نفس کسی که به‌خاطر مظلومیت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش برای ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست.

وی اضافه کرد: حضرت می‌فرمایند که هرکس به‌خاطر مظلومیت ما اندهگین شود هر دم و بازدمی که دارد عبادت محسوب می‌شود. این استاد حوزه و دانشگاه با بیان چرایی خروج امام حسین علیه‌السلام از مدینه و همراه خانواده یادآور شد: ابتدا باید در این باره مقدمه‌ای عرض کنم، نخست اتفاقات قبل از عاشورا زمانی است که امت اسلام حاکمیت منتسب به امویان و بنی‌امیه را پیش رو دارد و از یک سو حکومت فرزندان زبیر (خود را قریشی می‌دانند) و از سوی دیگر مروان و دار و دسته این شخص دنبال قدرت هستند و معاویه نیز از شام دنبال به دست گرفتن قدرت و سیطره حاکمیت به تمامی مرزهای جغرافیایی امت اسلامی است. تلاش معاویه برای تثبیت حاکمیت و جانشینی یزید شفیعی تبیین کرد: جامعه‌ای که در زمان خلیفه سوم مرزها را گسترانیده و از ایران، عراق و شام را دربردارد، اما بعد از خلیفه سوم و امیرالمومنین علی علیه‌اسلام و حکومت کوتاه آن حضرت، اتفاقاتی در مرزهای اسلام رخ می‌دهد و افرادی ادعای قدرت می‌کنند. وی تشریح کرد: به عنوان مثال معاویه (لعنت‌الله علیه) بعد از امام حسن علیه‌السلام بنا دارد قدرت خود را تثبیت کرده و برای ادامه حاکمیت بر جامعه اسلامی و تضمین حاکمیت بر فرزندانش از جمله یزد ملعون است. این استاد حوزه و دانشگاه افزود: معاویه از ابتدا درصدد بود حاکمیت و قدرت را در خاندان خود به ارث بگذارد و با شیوه‌های مختلف از قبیل جنگ، سیاست، حیله و... تلاش کرد قدرت را در ممالک اسلامی به دست بگیرد. شفیعی در ادامه توضیح داد: بعد از مرگ معاویه یزید بر مسند قدرت تکیه زد، یزید حاکمی فاسق و فاسد بود و این سرآغاز تشتت بود که از یک سو زبیریان و دیگری بنی امیه قرار داشتند و یزید نیز در سوی دیگری حضور داشت و قصد داشت حاکمیت خود را در شام تثبیت کند. وی تأکید کرد: یزید فردی فاسد و شرابخوار بود، به این دلیل شیعیان، مسلمین و حتی بسیاری از بنی امیه با حاکمیت این فرد مخالفت می‌کنند و در شرایط فعلی یزید از زور و اجبار استفاده کرده و پیام‌های تهدیدآمیزی به نقاط مختلف ارسال می‌کند. این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: یزدی (لعنت‌الله) هر کجا احساس کرد گروه یا قبیله‌ای با او سر ناسازگاری دارد اعلام جنگ می‌کند، از جمله در مدینه که این پیام تهدیدآمیز به امام حسین علیه‌السلام می‌رسد با این مضمون که درصورتی که بیعت نکنی خونت مباح می‌شود! شفیعی تشریح کرد: با این پیام حاکمان مدینه از جمله ولید با امام حسین علیه‌السلام دیدار می‌کنند، اگرچه حاکمان مدینه دنبال پرهیز از جنگ با حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام بودند. وی تبیین کرد: اما امام حسین علیه‌السلام عنوان می‌کنند زیربار ظلم و بیعت اجباری تحت حکومت سرتاسر فسق و فجور یزید ملعون نخواهند رفت و این واکنش حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام برای حکومت نوپای یزید گران تمام می‌شود. این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه توضیح داد: از سوی دیگر امام حسین علیه‌السلام مدینه را برای اقامت امن نمی‌دانند، همانگونه که در روایات وجود دارد که حضرت بالای سر قبر پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم حاضر شده و با ایشان وداع می‌کنند. شفیعی مطرح کرد: از سویی مروان و ولید از امام حسین علیه‌السلام حساب می‌بردند و جرأت کوچک‌ترین اهانتی را نداشتند، بنابراین وقتی دیدند امام حسین علیه‌السلام در مدینه حضور ندارند خوشحال شدند که مجبور به جنگ نیستند. وی گفت: امام حسین علیه‌السلام با خروج از مدینه چند پیام به حاکم مرکزی مخابره می‌کنند؛ نخست اینکه مخالفت علنی خود را با حکومت مرکزی اعلام کردند، البته حضرت ذیل هجرت اعتراض‌آمیز از مدینه دنبال جنگ و نبرد نبودند، بنابراین افرادی که با ایشان همراه می‌شوند افراد نزدیک به حضرت و خانواده‌شان است. این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: بنابراین اگر یاران نزدیک حضرت در مدینه می‌ماندند حکومت مرکزی با گروگان گرفتن آنان امام حسین علیه‌السلام را برای بیعت تحت فشار قرار می‌دادند. کاروان امام حسین (ع) مقابل لشکر حر ابن یزید ریاحی شفیعی درباره چرایی نبود لشکر همراه امام حسین علیه‌السلام برای جنگ احتمالی با دشمنان اسلام بیان کرد: نخست اینکه فرصت و موقعیت مناسبی برای جمع‌آوری لشکر نبود، دوم اینکه حضرت سعی داشتند قیام خود را با امر به معروف و نهی از منکر و امتناع از بیعت بیان کنند. وی افزود: از سوی دیگر امام حسین علیه‌السلام تلاش داشت آغازکننده جنگ با یزید ملعون این دشمن قسم‌خورده اسلام نباشد، همانطور که حضرت در صحرای کربلا و مقابله با ارتش کوفه مانند حر ابن یزید ریاحی واکنش جنگ‌گونه ندارند. این استاد حوزه و دانشگاه تشریح کرد: امام حسین علیه‌السلام سرانجام به صحرای کربلای می‌رسند و دلیل سفر حضرت به کربلا این بود که امام حسین علیه‌السلام بعد از دعوت 18 هزار کوفی به سمت کوفه حرکت کردند، اما بعد از اینکه متوجه شدند کوفیان بر عهد خود نمانده‌اند مسیر خود را به صحرای کربلا تغییر دادند. شفیعی تصریح کرد: بعد از خیانت کوفیان به حضرت مسلم علیه‌السلام و بی‌عهدی به نامه ارسال شده به امام حسین علیه‌السلام (یا به سبب حفظ جان، کسب مال و منال، ترس از یزید و ابن زیاد ملعون، کسب قدرت، سکوت از سر ترس و...) مردم این شهر سرانجام حضرت مسلم علیه‌السلام را شهید کردند. وی افزود: بر اساس نقل ابن شهرآشوب و دیگران وقتی حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام به کربلا می‌رسند، نخست در مقابله با سپاهیان حر ابن یزید ریاحی عنوان می‌کنند بر ضد ما آمده‌اید یا به سود ما که عنوان می‌کنند بر ضد شما. این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: حضرت سیدالشهدا سپس در مقابله با سپاهیان شام و عمر ابن سعد ملعون به دعوت کوفیان اشاره و نامه‌ها را به آنان نشان می‌دهند، بنابراین حضرت به‌هیچ عنوان با سپاه یزید ملعون سرجنگ نداشت و به فرموده خودشان برای اصلاح امت جدش نبی مکرم اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم قیام می‌کنند. شفیعی تصریح کرد: یزدی (لعنت‌الله) درصدد بود یا از امام حسین علیه‌السلام بیعت بگیرد یا ایشان را به شهادت برساند و حضرت نیز زیربار بیعت با یک حاکم ستمگر و فاسق نرفتند و به قیمت جان با دشمن مبارزه کردند. انتهای پیام /*