فرانچسکو توتی بیرون زمین هم گل می زند + جزییات

در نخستین هفته از رقابت‌های سری دی ایتالیا، شب گذشته تیم اولبیا که تحت هدایت مارکو آملیا، دروازه‌بان سابق میلان قرار دارد، با نتیجه 3-0 مقابل وامدالنا شکست خورد.

این تیم که به نظر می‌رسد طرفداران پرشوری در شهر اولبیا دارد، یک بازیکن خاص به نام کریستین توتی، پسر فرانچسکو توتی اسطوره‌ای، را در ترکیب خود دارد. عملکرد ضعیف او در این بازی نخست، جنجال زیادی در شهر به پا کرده است.

فرانچسکو توتی در مورد بازی پسر 18 ساله‌اش که در پست هافبک میانی بازی می‌کند، اظهار داشت: "نمی‌توان با یک بازی درباره آینده یک بازیکن جوان قضاوت کرد. شکست 3-0 نشان‌دهنده عملکرد ضعیف تمام بازیکنان تیم بازنده است، اما نمی‌دانم چرا اینقدر به کریستین انتقاد می‌شود. حتی آملیا، سرمربی تیم، نیز از عملکرد پسرم راضی بوده است."

من به توانایی‌های کریستین اعتقاد دارم و مطمئنم به زودی درخشش خود را آغاز خواهد کرد. به خودش نیز توصیه کردم به حواشی پوچ اهمیتی ندهد."

گفتنی است فرزند توتی با قد 185 سانتی‌متر و در پست هافبک میانی به میدان می‌رود. او فصل گذشته به رایو وایکانو پیوست اما هرگز فرصت بازی پیدا نکرد و حال در سری دی به دنبال زنده کردن خاطرات خوش پدرش در فوتبال ایتالیا است.

زندگینامه فرانچسکو توتی

توتی در پایتخت ایتالیا یعنی شهر رم در 27 سپتامبر 1976 متولد شد، او دوران کودکی را با برادرش گذراند و در چند سال بعد از تولدش پدربزرگ خود را از دست داد بدون آنکه او را بشناسد و تصویری از او در ذهنش باقی بماند، ولی یک میراث بزرگ یعنی طرفداران رم را برای توتی به جای گذاشت، پدر بزرگ و پدر توتی نیز عاشق باشگاه بودند و اینبار نوبت بازیکنی دیگر از این خانواده بود.

شاید بهترین راه برای دیدن مسابقات تیم محبوب نشستن پای تلویزیون بود اما در آن زمان مسابقات رم کمتر در تلویزیون پخش می شد و بهترین لحظه برای فرانچسکو خرید بلیط بازی توسط پدرش و طرفداری از روی سکو های ورزشگاه بود.

در بیوگرافی فرانچسکو توتی به تیکه از صحبت او اشاره می کنیم که در این باره چنین گفت: ما نمی توانستیم برای تماشای مسابقات زیاد از تلوزیون استفاده کنیم چون حتی در رم هم آنها در دهه 80 مسابقات را پخش نمی‌کردند. اما وقتی که من هفت ساله بودم، پدرم بلیط گرفت. من می توانم چشم هایم را ببندم و آن احساس را به یاد داشته بیارم. رنگ ها، آوازها، بمب ها دودک می زنند. من کودکی پر جنب و جوش بودم و در استادیوم در اطراف کسانی که همه هواداران رم بود چیزی در درون من روشن شد.

توتی عاشق فوتبال و رم بود در اتاق خواب او عکس جیانینی کاپیتان و مربی رم بود، عشق فوتبال بود که توتی را مثل سایر بزرگان فوتبال به بازی در کوچه و خیابان مشغول کرد، جایی که شروع یک راه طولانی و رسیدن به یک هدف بزرگ است،

توتی تنها 4 سال داشت که اولین بازی خود را در یک فوتبال خیابانی تجربه کرد، جایی که بچه های 8 ساله فوتبال بازی می کردند پدر توتی از آنها خواست که توتی را نیز بازی دهند، ابتدا آنها به دلیل سن کم توتی و اینکه ممکن است او آسیب ببیند قبول نکردند ولی با اصرار پدر توتی لباس سفید و شلوار قرمز به تن کرد و با آنها بازی کرد و به گفته والدینش علی رقم سن کمش، کم نیاورد

حال توتی 8 ساله شده و یک قرار داد با تیم کوچکی می بندد و بعد از یک فصل بازی در این تیم به تیم دیگری انتقال پیدا می کند و دو سال هم در این تیم بازی می کند، بازی فوق العاده او نظر استعداد یاب ها را به خودش جلب کرده است. یکی از این استعداد یاب ها مربی و مسئول تیم جوانان رم بود، پدر جوزپه جیانینی بازیکن و کاپیتان سابق باشگاه رم که الگوی توتی نیز بود.

از بیوگرافی فرانچسکو توتی به شروع راه او با تیم رم می رسیم، در یک بازی که توتی حضور داشت این استعداد یاب باشگاه رم بعد از پایان بازی سمت توتی رفت و گفت: تو من را یاد پسرم می اندازی، تو همانند اون یک قهرمان خواهی بود، پس از مشاوره توتی تصمیم گرفت به باشگاه جوانان رم برود. مهارت ها و استعدادهای او، و همچنین توانایی او برای ستاره شدن، توجه استعدادیابان از باشگاه های برتر سراسر ایتالیا را جلب کرد.

توتی با وجود پیشرفت خیره کننده وفاداری خود را به رم حفظ کرد او پیشنهاد تیم های بزرگ، از جمله رئال مادرید، را رد کرد که بعد ها آن را تنها حسرت فوتبالی خود عنوان کرد.

بیان وفا داری به رم از زبان فرانچسکو: مردم از من می پرسند، چرا تمام زندگی خود را در رم گذراندی، رم خانواده ام، دوستان من، افرادی است که من دوستشان دارم. رم دریا، کوه ها، بناهای تاریخی است. البته. رم زرد و قرمز است. رم، به من، جهان است. این باشگاه، این شهر زندگی من است عشق توتی به رم و همچنین هواداران رم به توتی پیوندی را ایجاد می کند که فراتر از فوتبال است و به همین ترتیب به عنوان یک قهرمان ملی با کارهای هنری اختصاص داده شده است. او مسلما محبوب ترین بازیکن ایتالیایی و رم در بین طرفداران تیم است به دلیل میراث او به عنوان یک مرد یک باشگاه، بدون شک قاب خداحافظی او و آخرین بازیش در المپیکو یکی از احساساتی ترین صحنه های فوتبال است.