فقط چهار روز گذشته بود / تفاوت برخورد با یحیی، اینها، آنها نبودند!

به گزارش ورزش سه عصر سه شنبه هفته قبل بعد از سوت داور ژاپنی به نشانه پایان بازی با الدحیل و حذف پرسپولیس از آسیا هیچ کدام از پرسپولیسی ها توان عبور از مقابل بلاک چند هزار نفره هواداران سرخپوش در سکوهای روبروی جایگاه را نداشتند. بعد از 5 دقیه ترس و اضطراب بالاخره یحیی گل محمدی پیشقراول ارتش شکست خورده اش شد و بقیه با کمترین سرعت ممکن و بیشترین احتیاط لازم به سمت خروجی و مسیر منتهی به رختکن حرکت کردند. اینجا بود که شعارها بالا گرفت، عبارت های «بی غیرت.... بی غیرت» خطاب به بازیکنان با «حیاکن رها کن» هایی که یحیی را نشانه گرفتند میکس شده بود. خشم هواداران در بالاترین حد ممکن با این شعارها خطاب به سرمربی و بازیکنان تیم محبوب شان بروز می یافت اما کسی باور نمی کرد این خشم غیر از شعار و فریاد، بطری آب معدنی را هم به سوی یحیی و بازیکنانش پیشکش داشته باشد. بعد از آن اتفاق خیلی ها، حتی آنها که از نتیجه نگرفتن پرسپولیس در شش مسابقه متوالی ناراحت و دلخورده بودند بروز خشم با پرتاب بطری و حیاکن رها کن را برنتابیدند و این حرکت تقبیح شد. در فضای مجازی خیلی زود دو قطبی مهمی شکل گرفت که یحیی بماند یا درویش و کنار هم ماندن آنها برای تیم سم است یا اصلا این تیم با همین مدیر و سرمربی پیش برود و همه الدحیل و اتفاقات باختش را فراموش کنند.

اعتراض ها اما پس حمایت از یحیی و تیمش پنهان ماند و گروهی که اعتقاد داشتند باید از این تیم حمایت کرد و پرسپولیسی ها باید متحد باشند به شکل غیر رسمی اما ملموس برنده شدند. حتی این جریان آنقدر قدرتمند شد که درویش را به ورزشگاه شهید کاظمی کشاند و جلسه اتحاد بین او و یحیی گل محمدی برگزار شد. آنها درست در اوج نقدهایی که به عملکردشان می شد و یک نتیجه داشت که «یکی شان بیاد برود» ماندند و تصمیم گرفتند برای ماندن و ادامه دادن باید متحد باشند. مصاحبه وحید امیری که گفت نمی گذاریم دشمنان مان شاد شوند و بعد پست فوق العاده سروش رفیعی که خطاب به دشمنان پرسپولیس گفت در این دریا ماهی‌ای نیست که برایش قلاب انداخته اید اوضاع را تغییر داد. در کنار این باوجود ساطع شدن موج منفی برخی پیشکسوتان، خیلی از آنها با استوری حمایتی و نگاه واقع بینانه به مشکلات پرسپولیس از گل محمدی و تیمش حمایت کردند و شرایط تا حدودی تغییر کرد. اما فقط چهار روز بعد پرسپولیس باید دوباره همان جا بازی می کرد و در تقالب با هواداران خشمگین اوضاع می توانست دوباره بحرانی شود. مطابق انتظار دعوت ها و کمپین ها برای کشاندن تعداد زیادی هوادار به ورزشگاه بی نتیجه ماند اما احتمالا آن 6-5 هزار نفری که عصر شنبه در ورزشگاه آزادی باشند بهترین هواداران پرسپولیس می توانند لقب بگیرند. آنها که خشم شان را فرو خوردند و با عبور از آن به بلوغ هواداری رسیدند تا تیم شان را تنها نگذارند. درست در روز اول هفته و تنها چهار روز بعد از آن شکست و حذف خرد کننده فقط یک عزم و اراده قدرتمند برای حمایت از تیم محبوب می توانست این تعداد تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند. اما حضور آنها حضور صرف برای بودن در ورزشگاه نبود. آنها آمده بودند که حمایت کنند و این حمایت به عجیب ترین و پررنگ ترین شکل ممکن خودش را نشان داد. تعداد شان شاید نهایتا به شش هزار نفر می رسید اما صدایشان به اندازه حداقل دو برابر این تعداد بود و مهمتر اینکه قطع نمی شد.

در تمام سال های گذشته همواره این انتقاد نسبت به هواداران پرسپولیس و به صورت کلی سایر هواداران تیم های بزرگ وارد بود که قبل از بازی تمام انرژی شان را برای تشویق می گذارند اما در جریان بازی صم بکم هستند و فقط بازی را تماشا می کنند اما روز بازی با هوادار، هوادار پرسپولیس پوست انداخته و به شکل عجیبی از تشویق و حمایت خسته نمی شد. این بازی احتمالا بیشترین میزان تشویق را در بین بازی های چند سال اخیر پرسپولیس ثبت کرده و اگر می شد اندازه تشویق ها را متر گرفت و جمع بندی کرد این بازی حتما رکورددار می شد. عصر شنبه به طرز خارق العاده ای هواداران پرسپولیس خستگی ناپذیر بودند و تقریبا هیچ زمانی از بازی ساکت نمی شدند. شاید باور نکردنی باشد اما طرفداران خانم پرحرارت تر و خستگی ناپذیرتر هم بودند. آنها حتی زمانی که تیم بعد از گرم کردن به رختکن رفته بود یا حتی بین دو نیمه هم از تشویق کردن دست برنداشتند و شاید به همین خاطر بود که بیرانوند تیمش را بعد از پیروزی اول سمت آن سکوها برد تا از هواداران بانو تقدیر کنند. اتفاق مهم و تصویر عجیب تر اما در لحظه خروج تیم پرسپولیس از زمین چمن رقم خورد. درست چهار روز بعد از آن اتفاقات عجیب، این بار دیگر همه با آغوش باز و درحالی که دست ها را بالا برد بودند تا هواداران را تشویق کنند در حال

ترک زمین بودند صدای سکوها و تشویق ها هم در تنیده شده بود حالا دیگر حیاکن رها کن جای خود را به «امپراتور» داده بود. خیلی ها با طعنه می گفتند چه شد که یکباره این هواداران تغییر رویه دادند؟ آن روز این همه بازیکن شوت داخل چارچوب زدند و گل نشد اما امروز مدافع حریف توپ را کرد توی دروازه خودشان و حالا یحیی امپراتور شد و این تیم می رود برای بردن دربی؟ داستان حمایت و شعار علیه تیم پرسپولیس آن هم درست از یک سمت ورزشگاه آزادی می تواند سوال ها و ابهام های اینچنینی را در ذهن ایجاد کند اما باور کنید اینها، آنها نبودند. اینها بهترین و پایبندترین هواداران پرسپولیس بودند که در حمایت از تیم محبوب شان خسته نمی شدند