قالیباف گفته در 1400 کاندیدا نمی‌شود
تهران - ایرنا - حضور طیف‌های رنگارنگ جناح راست در پارلمان در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 است، آن‌هم در شرایطی که جناح رقیب در یکی از دشوارترین دوران به‌لحاظ حمایت پایگاه اجتماعی قرار گرفته است. در این حال و اوضاع، قالیباف از یک‌سو و یاران محمود احمدی‌نژاد ازسوی دیگر به‌رغم حضور در پارلمان نیم‌نگاهی به انتخابات ریاست‌جمهوری آینده دارند؛ همچون اصولگرایان سنتی و البته پایداری‌ها.
روزنامه اعتماد در گزیده ای از گفت وگو با فریدون عباسی نماینده مجلس شورای اسلامی، آورده است: یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی پس از انتخاب محمدباقر قالیباف به عنوان رییس خود، آن‌هم پیش از تایید اعتبارنامه و رسمی شدن حضور او و دیگر منتخبان، رفته‌رفته در حال شکل گرفتن است و همین مساله سبب شده تا جدال خرده‌جریان‌های اصولگرای حاضر در پارلمان برای تصاحب کرسی‌ها و مناصب تاثیرگذار قوه مقننه بیش از پیش به چشم عموم جامعه بیاید. جدال‌هایی که روزی بر سر حوزه ریاست پارلمان در جریان است و روز دیگر بر سر ریاست کمیسیون‌ها و البته دیوان محاسبات و مرکز پژوهش‌ها. این جدال‌ها اما منحصر به پارلمان یازدهم نیست و در مجالس گذشته هم تا حدودی جریان داشته اما آنچه مجلس جدید را با گذشته متمایز کرده، حضور طیف‌های رنگارنگ جناح راست در پارلمان در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 است، آن‌هم در شرایطی که جناح رقیب در یکی از دشوارترین دوران به‌لحاظ حمایت پایگاه اجتماعی قرار گرفته است. در این حال و اوضاع، قالیباف از یک‌سو و یاران محمود احمدی‌نژاد ازسوی دیگر به‌رغم حضور در پارلمان نیم‌نگاهی به انتخابات ریاست‌جمهوری آینده دارند؛ همچون اصولگرایان سنتی و البته پایداری‌ها.
حال اگرچه عمده اصولگرایان می‌کوشند با اخذ ضمانت یا تعهد از حضور قالیباف در انتخابات آینده جلوگیری کنند ولی فریدون عباسی، معاون احمدی‌نژاد و رییس وقت سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی، برخلاف آنان، نه‌تنها با این مساله مخالف نیست که احتمال حضور خود را هم در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده منتفی نمی‌داند. جالب آنکه او از احتمال تایید صلاحیت شخص محمود احمدی‌نژاد سخن می‌گوید و او را به دریافت نظر استمزاجی شورای نگهبان دعوت می‌کند. اینها اما تمام گفته‌های این نماینده فعلی مجلس نیست که حالا خود را اصولگرا به معنی مرسومش نمی‌داند.
عباسی که حالا به عنوان نماینده کازرون در مجلس شناخته می‌شود ازسوی برخی تحلیل‌گران «جعبه سیاه ماجرای ترور دانشمندان هسته‌ای» نیز معرفی شده، آن‌هم درحالی که او خود در لیست تروریست‌هایی قرار داشت که هرگز بازداشت نشده و پرونده‌شان ازجمله مهم‌ترین پرونده‌های امنیتی مفتوح جمهوری اسلامی است. هرچه بود عباسی آن زمان پیرو هشدار نهادهای امنیتی و البته سرعت عملش توانست از این مهلکه تروریستی جان سالم به در ببرد. هشدارهایی که شاید همان است که حالا سبب شده عباسی با گلایه از انتقادها به نهادهای امنیتی در این پرونده، اشتباهات آنان را با خطای پزشکان و مهندسان قیاس کند. قیاسی که البته به‌زعم برخی ناظران، نادقیق و حتی مع‌الفارق است اما عباسی در گفت‌وگوی خود با «اعتماد» که متن آن را در ادامه می‌خوانید، هم بر اصل این قیاس تاکیدی ویژه دارد و هم البته به تفاوت‌های خطای امنیتی و پزشکی واقف است. رویکردی نسبتا متناقض که در بخشی دیگر از اظهارات او نیز به چشم می‌خورد و شاید همین مساله است که سبب شده او امروز نه به‌طور کامل عضوی از فراکسیون «نیروهای انقلاب» باشد و نه به تمامی همسو با یاران رییس‌جمهوری سابق ایران.
آقای عباسی شما از جمله نمایندگانی محسوب می‌شوید که در دولت آقای احمدی‌نژاد سال‌ها فعالیت کردید و امروز با همراهی دیگران، وزرا و معاونان او در مجلس حضور دارید. آینده سیاسی «احمدی‌نژادی‌ها» را - چنانکه مصطلح است - در مجلس چطور پیش‌بینی می‌کنید.
در مرحله اول باید عرض کنم که اطلاق کلیدواژه «احمدی‌نژادی» به جمع و گروهی از نمایندگان مجلس کار درستی نیست. برخی از آقای احمدی‌نژاد موجودی با چهره نامناسب ساخته‌اند و بعد به دیگران هم می‌گویند احمدی‌نژادی تا مردم را بترسانند. احمدی‌نژاد فردی فهیم و تحصیلکرده است و خدماتی داشته و البته اشتباهاتی. مثل شخص من که در روزهای مدیریتم، اشتباهاتی داشته‌ام. «احمدی‌نژاد» یک ایدئولوژی نیست، او یک شخص است و گروهی نیز در دولتش با او همکاری داشتند. آیا با افرادی که با آقای خاتمی کار کردند، می‌گویید «خاتمی‌چی»؟ طبیعتا خیر!
در مرحله دوم نیز باید بگویم که برخلاف تصور بسیاری از افراد، تعداد مدیران دولت‌های نهم و دهم حاضر در مجلس زیاد نیست. حدود 20 نفر از مقامات این دولت‌ها که سابقه حضور و فعالیت در سطح وزیر، معاون وزیر یا استاندار در دولت‌های نهم و دهم را داشتند در مجلس یازدهم حاضرند. ممکن است فرماندارانی نیز باشند ولی سطح مدنظر ما برای استاندار به بالاست که تعدادشان همان 18 تا 20 نفر است که در قیاس با 230 نماینده دیگر که در شورای ائتلاف نیروهای انقلاب حاضر هستند، رقم قابل‌توجهی نیست. رای آقای قالیباف به عقیده من نشانگر طیف فکری مجلس یازدهم است؛ بدین معنا که حتی مستقلان و اصلاح‌طلبان مجلس هم ترجیح داده‌اند در این دوره به آقای قالیباف رای دهند که نشانگر اتفاق‌نظر در مجلس و کشور است.
این بدین معناست که مدیران دولت‌های احمدی‌نژاد قصد ندارند فراکسیون جداگانه تشکیل دهند، به هر حال جلساتی را تحت عنوان جبهه خدمت برگزار کردید.
من در آن جلسات که شما می‌فرمایید، حاضر نبودم. جلساتی که بنده شرکت داشتم، بیشتر دوستانه و برای تبادل‌نظر و انتقال تجربه بوده و این‌طور نبوده که کار سیستماتیکی صورت بگیرد. نتیجه و خروجی آن جلسات هم نشانگر همین مساله است؛ چراکه از جمع آنان فقط آقای نیکزاد بود که توانست وارد هیات رییسه شود. این روند در کمیسیون‌ها نیز به عقیده من، پابرجا خواهد بود و بعید است تغییر چندانی ایجاد کند. به‌طور کلی اما باید گفت که مدیران دولت‌های نهم و دهم به نظرات فراکسیون ائتلاف و اکثریت پایبند بوده‌اند و بعید است فراکسیون جداگانه‌ای تشکیل شود.
درباره نوع رابطه مجلس و دولت آن هم در سال پایانی دولت اظهارات بسیاری مطرح شده؛ به نظر شما که از جمله مخالفان سفت و سخت ریاست فعلی سازمان انرژی اتمی محسوب می‌شوید، رابطه دو قوه مقننه و مجریه چگونه خواهد بود؟
حالا برای صحبت‌ها زود است، چراکه هنوز نمایندگان به‌طور کامل با هم حرف نزده‌اند و حدود 170 نفرشان نیز تازه وارد مجلس شده‌اند. تا آنجا هم که من می‌دانم کسی توصیه‌ای برای تعامل یا تخاصم با دولت نداشته است؛ بنابراین من هرچه بگویم، نظرات شخصی‌ام است و نه رویکرد جریانی خاص. در مرحله اول باید بگویم که ما از مجلس یازدهم نباید انتظاراتی خاص و خارج از عرف داشته باشیم. ما موجودات ماورایی و خارج از ایران نیستیم و از همین جامعه با تمام محاسن و کاستی‌های‌شان برخاسته‌ایم؛ بنابراین نباید انتظارات زیادی از مجلس در ذهن مردم ساخت. این افراد می‌خواهند کار کنند و خود را به انقلاب وفادارتر می‌دانند اما نباید انتظارات خارق‌العاده‌ای ایجاد کرد. مجلس یازدهم دست‌کم برای آماده کردن خود، شناختن یکدیگر و انتخاب روسا و مدیران مجلس به 2 یا 3 ماه زمان نیاز دارد؛ بنابراین تا اواخر شهریورماه نمی‌توان انتظار هماهنگی تمام و کمال از مجلس داشت. پس واقعا بهتر است انتظارات زیادی از مجلس نداشته باشیم.
ما نیازمند بازنگری در مرکز پژوهش‌ها و کارشناسان آن همچنین داده‌های این مرکز که قرار است نقش بازوی پژوهشی هیات رییسه و به‌طور کلی مجلس را ایفا کند، هستیم. همچنین نمایندگان برای شناختن اتاق‌های فکر بیرون و درون مجلس و استفاده از آنها به زمان نیاز دارند. پس باید صبر کنیم تا همه این اتفاقات رخ دهد تا بتوانیم اظهارنظر دقیقی درباره نوع رابطه قوای مجریه و مقننه داشته باشیم ولی به‌طور کلی باید گفت که کسی در مجلس، مخالفتی با دولت جمهوری اسلامی ندارد. باید دقت کنیم که دولت و وزرا متعلق به شخص آقای روحانی نیست و متعلق به این کشور است و همه می‌خواهند برای مردم کار کنند؛ البته ممکن است در نوع نگرش به مسائل و معضلات اشکالاتی وجود داشته باشد که در این 6 سال نشان داده شده است.
اگر موافقید برویم سراغ ریاست‌جمهوری 1400؛ آقای قالیباف به‌رغم تصاحب کرسی ریاست مجلس، هنوز جزو گزینه‌های اصلی محسوب می‌شود. از سوی دیگر خبرهایی داریم که آقای احمدی‌نژاد هم سفرهای استانی خود را آغاز کرده است. تحلیل شما از این روندها و اتفاقاتی که در جریان است، چیست و انتخابات ریاست‌جمهوری را چطور می‌بینید؟
ابتدای امر باید بگویم که مخالف اخذ التزام از آقای قالیباف برای عدم حضورش در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده هستم. چرا نباید شرکت کند!؟ اگر او قابلیتی دارد و کشور به توانایی‌های او نیاز دارد باید از آن استفاده کند. ممکن است آقای قالیباف 9 ماه نماینده مجلس باشد و روی این صندلی بنشیند ولی ببیند که جای دیگر بهتر می‌تواند کار کند! ما نباید او را از این حق و آزادی محروم کنیم. من اخذ این التزام را برای خودم هم نمی‌پذیرم و گفتم که اگر حضور در انتخابات 1400 برای نمایندگان مساله است به من برای ریاست مجلس رای ندهند.
معتقدم که ما باید فضا را برای خدمت افراد در نهادهایی که نظام به آن نیاز دارد، باز بگذاریم؛ بنابراین درباره آقای قالیباف هم مخالف اخذ التزام هستم ولی شنیده‌ام که آقای قالیباف در جلسه فراکسیون رسما اعلام کرده که در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 کاندیدا نخواهد شد. ولی اگر این کار را هم انجام دهد، شخصا آن را نقد نمی‌کنم. اگر آقای قالیباف احساس می‌کند در مقام ریاست‌جمهوری می‌تواند بهتر فعالیت کند و صندلی‌اش را عوض کند.
درباره آقای احمدی‌نژاد چطور؟ البته این مورد را در نظر بگیرید که او و نزدیکانش در انتخابات قبلی ردصلاحیت شدند.
البته آنان قبلا صلاحیت‌شان یا احراز نشد یا رد شد. من دقیقش را نمی‌دانم ولی ممکن است در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 شرایط عوض شود و تایید صلاحیت شوند. ممکن است در آن زمان تحلیل شورای نگهبان این بوده که ایشان نباید حضور پیدا کند ولی لزوما این تحلیل و اضطرار در شرایط فعلی پابرجا نمانده باشد. بنابراین اگر آقای احمدی‌نژاد از شورای نگهبان در این زمینه استمزاج کند، قطعا پاسخش را خواهند داد. به هرحال فراموش نکنید که کشور ما، کشور آزادی است و آقای احمدی‌نژاد به عنوان یک رجل سیاسی می‌تواند در انتخابات شرکت کند و رای کمی هم در جامعه ندارد. شخصا در یک‌سال گذشته که به شهرها و روستاهای مختلف سفر کرده‌ام به چشم دیده‌ام که مردم به نیکی از او یاد می‌کنند؛ بنابراین ملاک ما نباید عده‌ای ژورنالیست و قشرهای مرفه‌ای از جامعه باشد که در دولت آقای احمدی‌نژاد ضررهایی دیده‌اند.
ملاک عمل ما باید نظر و رای بطن جامعه باشد. جایگاه ریاست‌جمهوری جایگاه مهم و بزرگی است و همین مهم امکان اشتباه را افزایش می‌دهد. ولی ما باید بدانیم، اگر فردی همچون آقای احمدی‌نژاد در قامت رییس‌جمهوری ایران اشتباهی هم کرد نباید کشور را از قابلیت‌های او محروم کرد و به یک‌باره به پایین پرتابش کنیم.
شما گفتید که خودتان هم کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری می‌شوید؛ حال آنکه برای ریاست مجلس تنها 17 رای آوردید؛ باتوجه به فاصله اندک رای‌گیری ریاست مجلس و انتخابات ریاست‌جمهوری و اینکه فضای مجلس می‌تواند تابعی از فضای جامعه باشد به نظرتان برای انتخابات ریاست‌جمهوری چقدر اقبال دارید؟
من برای ریاست مجلس تبلیغی نکردم و اکثر رسانه‌ها نیز پوشش خبری لازم را برای من ایجاد نکردند. تصمیمی برای ریاست آقای قالیباف گرفته شده بود که همه خود را با آن تصمیم تطبیق دادند. اعلام حضور من در انتخابات ریاست‌جمهوری در حقیقت خواست تعدادی از مردم کازرون بود. همانند حضورم در انتخابات ریاست مجلس. باور این نکته سخت است که ظرفیت‌های بسیاری در جامعه داریم که می‌توانند کشور را بهتر اداره کنند.
در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 نیز اگر خواست عمومی برای حضورم در انتخابات ایجاد شود به آن «نه» نخواهم گفت؛ فقط امیدوارم این بار هم این اقدام به وسیله دشمن انجام نشود.
منبع: روزنامه اعتماد *س_برچسب‌ها_س*