قول و قرارها را مستند کنید نه لباس های گلی را!
زخم خانه خرابی و از بین رفتن وسایل خانه هموطنان و همشهریان دوباره باز شد و هیچ کس از مسوولانی که طی چند روز گذشته با افتخار در گل و لای عکس و فیلم یادگاری می گرفتند به یاد نخواهند آورد که چگونه سوء تدبیر و بی لیاقتی مدیران گذشته و حال و آینده نتوانست مانع خرابی های دیروز، امروز و فردا شود.
مهرداد ابراهیمیان - اولین باری که با خرابی های سیل ویرانگر مواجه شدم بهار 1398 در شهرستان آق قلا استان گلستان بود و بهترین تذکر حرفه ای را هم که گرفتم در همان استان بود، حین توزیع کمک های مردمی و عکاسی از منزل یکی از افراد محلی که خانه اش زیر گل و لای بود و فاضلاب توالتش هم بالا زده بود! با زبان فارسی ترکمنی ضمن قدردانی از کمک های مردمی که به او تحویل می دادیم گفت به جای عکس گرفتن به من کمک کن!
نقش چاپلوسی در رشد انسان‌های موفق مزخرف!
دکتر رضا صالح زاده در گاهنامه مدیریت یک چالش ذهنی زیبا دارد او نوشته بیایید یک آزمایش فکری انجام دهیم: دو نفر را در نظر بگیرید؛ نفر اول خودخواه، دروغگو، سنگدل و متقلب. و نفر دوم بخشنده، صادق، صمیمی و کاری. شما کدام یک را بیشتر دوست دارید؟ ترجیح می‌دهید کدام یک رئیس، دوست و یا شریک شما باشد؟ تمایل دارید شبیه کدام باشید؟ دوست دارید موفقیت کدام یک را ببینید؟ وی در ادامه تاکید کرده که اکثریت معناداری، فرد دوم را انتخاب می کنند. با این‌حال یک تناقض عجیب وجود دارد؛ اگر بیشتر مردم فرد دوم را ترجیح می‌دهند، پس چرا افراد موفق و قدرتمند بیشتری را می‌بینیم که شبیه نوع اول هستند؟
دکتر نوآم اشپانسر در مقاله‌ای پاسخ این تناقض را با استفاده از مفهوم "سه‌گانه تاریک" می‌دهد. این واژه برای توصیف سه عارضه شخصیتی در انسان‌ها به کار می‌رود:
خودشیفتگی (احساس برتری نسبت به دیگران، احساس محق بودن، و عدم تحمل انتقاد)
ماکیاولیسم (رفتارهای فریبنده و پر ادعا با هدف تمایل به بازی دادن افراد برای دستیابی به اهداف شخصی)
سایکوپاتی (نبود همدلی، رفتارهای تکانشی، نگرش‌های اجتماعی عاری از احساسات، و خصومت بین فردی)
پژوهش‌ها نشان می‌دهند افراد سایکوپات کمتر دچار ترس و اضطراب می‌شوند و به همین دلیل راحت‌تر می‌توانند در شرایط مختلف اهداف خودشان را دنبال کنند. همچنین، ویژگی‌های خودشیفتگی و ماکیاولیستی باعث می‌شوند که این افراد در راستای دستیابی به اهدافشان از دیگران سوء‌استفاده و بهره‌برداری کنند و به همین دلیل موفقیت کسب نمایند، در مسیر شغلی خود پیشرفت کنند، و در سازمان ها جایگاه های رهبری را صاحب شوند.
با اینکه تعدادی از پژوهش‌ها نشان می‌دهند افرادی که ویژگی‌های سه‌گانه تاریک دارند، ممکن است در مسیر شغلی و زندگی خود موفقیت هایی کسب کنند؛ اما این موفقیت‌ها، هزینه‌های فراوانی خواهد داشت. مانند افزایش رفتارهای غیراخلاقی، دروغ، تزویر، خشونت، فریب، خیانت، فساد و... در نهایت نیز {احتمالا} با رسوایی به کارشان خاتمه می‌دهند.
اما در این حوزه نکته حائز اهمیت این است که این افراد بیشتر در سازمان‌هایی می‌توانند رشد کنند که کمترین مقاومت و اعتراض از سمت دیگران نشان داده می‌شود و اصطلاحا جمعیت چاپلوس بیشتری در اطراف آنها ازدحام کرده باشند؛ در واقع همرنگ جماعت شدن در توسعه این بزه اجتماعی ولو ناخواسته باعث پرورش این افراد می شود.
سوژه های تکراری، عکس های یادگاری و عکاسان چاپلوس
در آبان سال 1397 بود که عکس وزیر کشور دراز کشیده دولت "روحانی" آقای "رحمانی فضلی" در روی سنگ مرده شور خانه تازه افتتاح شده ای در استان کرمان در رسانه ها! تعجب همه را برانگیخت تعجبی پاردوکسیکال از وظایف و ماموریت های یک وزیر در حین افتتاح یک مردشور خانه! البته از این دست عکس ها که معمولا مسوولان محترم در افتتاحیه های خاص، حوادث و بلایای طبیعی برای عبرت و نشان دادن میزان پیگیری و شجاعت و صد البته یادگاری گرفتند کم نیستند. مانند عکس های بلایای طبیعی استان گلستان، بلایای طبیعی استان خوزستان و سیل و زلزله و....... ولی زخم ندانم کاری های چند دوره مدیریتی گذشته این هفته باز شد آن هم دقیقا در امام زاده داوود (ع).
دکتر زاکانی با کت و شلوار و بدون یک جفت چکمه به صورت میدانی در گل و لای باقی مانده سیلاب امام زاده داوود (ع) با تلفن صحبت می کرد و عکاسان و فیلمبرداران لحظه لحظه حضورش را مستند سازی می کردند حتی حین بالا رفتن از آسانسور برای حضور در جلسه اربعین که هنوز کفش و شلوار خیس و گلی او پاک نشده بود.
بار ها در مورد ساخت و ساز در حاشیه رودخانه های فصلی و مسیل ها تذکر داده شده بود و در این مورد خاص وقوع سیل بار ها از مبادی رسمی اعلام شده بود ولی شهردار تهران هم غافلگیر شد حتی همراهان جان فدا هم غافلگیر ماندند که چرا حداقل چکمه ای برای ایشان آماده نکرده بودند!
ازیک طرف، معاون اول آقای دکتر مخبر و همچنین وزیر اقتصاد سید احسان خاندوزی و از طرف دیگر نمایندگان محترم مجلس که برای عقب نماندن از معرکه با گرفتن وقت راننده یک دستگاه خودروی راهسازی بابکت سوار بر بیل لودر در مسیر گل و لای تردد می کردند و انشالله عکس یادگاری نمی گرفتند و در بطن حادثه بودند.
شجاعت در صحنه بودن! و پیگیری از چهره تک تک مسوولان متعد و متخصص و معتقد و دلسوز تداعی میشد حتی وزیر اقتصاد که نمی دانم حضور ایشان چه ربطی به وظایف و رسالت محوله اش داشت شاید ارادت به امام زاده داوود (ع) انشالله!
زخم خانه خرابی و از بین رفتن وسایل خانه هموطنان و همشهریان دوباره باز شد و احتمالا دوباره قول و قرار ها و درخواست کمک های کتبی که در هزار توی بروکراسی اداری، به چند قلم کالای لوازم خانگی، چند پاکت سیمان یا حداکثر به یک وام کم بهره یا قرض الحسنه منتج خواهد شد و هیچ کس از مسوولانی که طی چند روز گذشته با افتخار در گل و لای عکس و فیلم یادگاری می گرفتند به یاد نخواهند آورد که چگونه سوء تدبیر و بی لیاقتی مدیران گذشته و حال و آینده نتوانست مانع خرابی های دیروز، امروز و فردا شود.
نه خانی آمده و نه خانی رفته تا سیل بعدی و نگرانی و گریه و فریاد های یا قمر بنی هاشم (ع)......
همکاران رسانه ای و روابط عمومی اشتباه چند سال پیش مرا مرتکب نشوید با این عکس ها دیگر مایه دلخوشی و امید آسیب دیدگان نمی شوید! در کوتاه مدت نمک بر زخم آنها می پاشید! قول و قرار های آبادانی و فعالیت های عمرانی برای پیشگیری از حواث غیر مترقبه معاون اول، شهردار تهران، وزرا و قول نظارت و کنترل نمایندگان محترم مجلس رامستند کنید تا تاریخ بداند مقصر خرابی های بعدی کیست!
نمونه الگوی تاریخی تبریز 1313
در بخشی از نوشتار کامران امامی رئیس کارگروه بین‌المللی، مدیریت تطبیقی سیلاب در کمیسیون ICID آمده است: درست 88 سال پیش در هشتم مرداد سال 1313 باران در تبریز بند نیامد. هیچ چیز در شهر خبر از سیل نمی‌داد؛ همه گمان می‌کردند بارانی شبیه همیشه خواهد بارید، اما وقتی «میدان چای» و «قوری چای» از آب باران لبالب شد، دیگر مسیل تحمل حجم آب را نداشت و کم‌کم خیابان‌های شرق تبریز زیر آب رفت. از خیابان‌ها جز لجن‌زاری نماند و بیش از هزارو 300 مغازه از بین رفت. هرچند این فاجعه تلفات جانی نداشت، اما تقریبا دمار از روزگار کسبه درآورد و خانه‌ها را ویران کرد. تیرهای تلگراف را کَند تا هیچ‌کس از بلایی که بر جان شهر رفته بود، خبر نداشته باشد. دولت مرکزی روز 11 مرداد از سیل آگاه شد و بلافاصله نمایندگان و چهره‌های سرشناس حکومتی به تبریز آمدند. شهرهای مختلف به جمع‌کردن کمک مشغول شدند و تجار تبریزی ساکن مرکز هرچه از دستشان برمی‌آمد روانه شهر کردند. در این میان اما شهردار تبریز به چیز دیگری می‌اندیشید. ارفع‌الملک جلیلی می‌دانست اگر این اتفاق یک بار به وقوع پیوست پس می‌تواند بارها و بارها اتفاق بیفتد پس به دنبال چاره‌ای گشت تا تبریز را برای همیشه از سیل در امان نگه دارد. هنوز یک سال از وقوع سیل نگذشته بود که ارفع‌الملک دو میلیون تومان برای ساخت سیل‌بند و عریض‌تر‌کردن مسیر 12کیلومتری میدان چای و قوری چای جذب کرد. به این ترتیب یک شهردار باکفایت توانست تبریز را برای سال‌ها از شر سیل در امان نگه دارد. اما داستان وقتی جالب‌تر می‌شود که ارفع‌الملک جلیلی با ابتدایی‌ترین وسایل ممکن و با بودجه حدود یک میلیون تومان این پروژه را به اتمام رساند.....
منبع: روزنامه روزگارما