مدال‌هایی که روی آنها حساب نکرده بودیم / 8+1 چهره ویژه ورزش ایران در هانگژو

به گزارش ورزش سه، 9 زن و مرد خاص یا کسب 9 مدال خاص در کاروان اعزامی ورزش ایران به نوزدهمین دوره بازیهای آسیایی 2020 هانگژوی چین که با یکسال تأخیر به بهانه کرونا در حال برگزاری است.

دقیقا 9 مدال خاصی که تاپایان روز سیزدهم نوزدهمین دوره بازیهای آسیایی و شکستهای غمگین کننده متعدد و اعصاب خرد کن؛ دلمان را آرام کرده و ملتی را شاد تا نشان دهنده ی گوشه ای از توانمندی های تحسین برانگیز جوانان بی بدیل این مرز و بوم باشد.

شش دختر و پسر دهه ی هفتادی، یک دختر دهه هشتادی، یک دختر دهه شصتی و یک مرد دهه پنجاهی، 9 نفری هستند که قصه ی خاص بودن را در بازیهای آسیایی با تاریخ سازی خود به زیباترین شکل ممکن، نوشتند.

قصه ی مدال آوری در ماده های کمتر شناخته شده ی ورزشی مانند کراس کانتری، تالو، اسلالوم اسپیدِ فری استایل، اسپید کلایمبینگ، پرش خرک و تپانچه 10 متر بادی در رشته های دوچرخه سواری، ووشو، اسکیت، سنگنوردی، ژیمناستیک و تیراندازی قصه ی پر غصه ای است که برای ما در هانگژو خاطره ها و جذابیت های ویژه ای به جا گذاشت. و بالاخره در کنار این رشته ها، دوبل تنیس روی میز.

ورزشکارانی که از استانهای آذربایجان شرقی، اصفهان، چهارمحال بختیاری، فارس، قزوین، گلستان و مازندران، خاص ترین مدالهای کاروان ورزش ایران را به گردن آویختند.

یوسین بولت ایران، روی دیوار عمود می دود

رضا علی پور شنازندی فرد در هانگژو به مانند اینچئون 2014 کاری دیدنی انجام داد و برای دومین دوره ی متوالی مدال طلای سنگنوردی سرعتی را در بخش اسپید کلایمبینگ به گردن آویخت، پسر متولد 1373 شنازند استان قزوین که رکورد دار جهان بوده در سال 2017 عنوان بهترین ورزشکار غیر المپیکی دنیای ورزش را به خود اختصاص داد. او که مانند یوسین بولت، افسانه ی دوی 100 متر اما بروی دیوار عمودی می دود مدال طلای جهان و طلای بازیهای جهان و طلای قهرمانی آسیا را هم در کارنامه دارد.

برنزی تاریخی با طعم طلا و دختری پا در رکاب

فرانک پرتو آذر دختر شیرازی دوچرخه سواری ایران مهندس ارشد عمران است، گرفتن اولین مدال تاریخ دوچرخه سواری زنان ایران در بازیهای آسیایی حتی اگر به رنگ برنز هم باشد طعمی به لذت طلا داشته و شیرینی اش عین عسل است. فرانک در دوره قبل بازیهای آسیایی هم می توانست چهار سال زودتر از این سکو نشین باشد اما امان از پاره شدن زنجیر دوچرخه اش. دختر دهه شصتی کاروان ایران که متولد 1367 است در رشته کراس کانتری کوهستان یعنی عبور از مناطق طبیعی سخت توانست مدال برنز هانگژو را به گردن آویزد. پرتو آذر در اروپا بصورت باشگاهی رکاب می زند و دو برنز انفرادی قهرمانی آسیا و دو برنز تیمی قاره کهن را نیز در کارنامه دارد تا پرافتخارترین دوچرخه سوار دختر تاریخ ورزش ایران نام بگیرد.

پروازهای دلفریب با نشستن هایی عقاب وار

چه کسی فکرش را می کرد در ژیمناستیک و وسیله ی پرش خرک ایران بتواند در بازیهای آسیایی برای اولین بار روی سکو بایستد. اما این رویا و آرزو را پسری متولد 1379 با پروازهای دلفریب و فرودهای عقاب گونه اش با مدال نقره ی خود به واقعیت تبدیل کرد. مهدی الفتی در گرگان استان گلستان به دنیا آمده اما اصالتی سیستانی دارد و پدرش زاده ی زابل است، او در محله ی کی سجادیه جرجان در گرگان زندگی می کند و در باشگاهی تمرین می کند که زیر زمین خانه اش است. او با مهربانی، نگاه جذاب، خنده ها ی دلنشین و چهره فوتوژنیک خود، کمی هم شباهت به همفری بوگارت بازیگر مشهور دنیای سینما دارد که با حمایت بیشتر، می توان شاهد موفقیت ها و مدالهای متعددش در یکی از رشته های پایه ورزش، در عرصه بین المللی باشیم.

معجون ژیمناستیک و ووشو برای سلطنت دختری در تالو

اجرای فرم های ووشو با چوب و شمشیر و نیزه و حتی بدون آن نامش می شود تالو، چیزی شاید شبیه کاتا در کاراته اما بسیار متفاوت. زهرا کیانی نقره ی اینچئون خود را در هانگژو هم تکرار کرد اما این بار به لطف اغماض داوران به حریف فینالیست چینی که چشم بر لغزش میزبان در روزهای ابتدایی بازیهای آسیایی بستند. دختر هرچگانی استان چهار محال و بختیاری هم دهه هفتادی است و متولد 1378 که با ژیمناستیک پا به عرصه ورزش گذاشت و همین انعطافی که از ورزش پایه در سن کودکی به ارث برد به او برای سلطنت در تالوی ووشوی ایران به عنوان پرافتخارترین تالو کار زن و مرد کشورمان کمک چشمگیری کرده است. او یک نقره و دو برنز جهان را هم در کلکسیون بیشمار مدالهایش به یادگار دارد، موزه ای که تعداد مدالهای بین المللی اش در رده های مختلف سنی بزرگسال و رده های سنی آسیا و جهان به عدد 21 رسیده است

افسانه ی دو برادر؛ یکی چپ دست و دیگری...

نوشاد و نیما عالمیان پسران دهه هفتادی بابلی تنیس روی میز ایرانند که باید آنها را به الماسهایی چون کوه نور و دریای نور تشبیه کرد نوشاد متولد 1370 و چپ دست است، نیما هم متولد 1371 و راست دست. هر چند این دو در کنار امیرحسین هدایی بعد از 65 سال مدال برنز تیمی را در بازیهای آسیایی تکرار کردند اما کسب مدال برنز دوبل مردان تنیس روی میز که برای اولین بار در تاریخ ورزش ایران توسط این دو برادر رقم خورد ارزشی کم از طلا نداشت. یادمان نرود آسیا خواستگاه تنیس روی میز جهان است و این دو برادر در چین یعنی مهد این رشته در دنیا چهار مدال برنز را به خانه ی پدر خود عالمیان بزرگ بردند.

سربزیر، بی ادعا، خجالتی اما قهرمانی هشتادی

ترانه احمدی متولد 1381 در نجف آباد اصفهان کم سن و سالترین عضو این فهرست خاص است. آنهم در رشته ای خاص یعنی فری استایل در رشته ی اسکیت و بخش سرعت اسلالوم. اولین مدال بازیهای آسیایی اسکیت در اولین دوره حضور این رشته در بازیهای آسیایی را دختر بی ادعایی به دست آورد که نقره ایست با عیار 24 طلا. بیشترین چیزی که در خاطر مانده چهره ی مظلوم دختری است که نقره گرفت آنهم در جنگ با صدم های ثانیه و حریف بصورت توأمان.

برنزی با ارزش از همکاری زن و مردی متفاوت

هانیه رستمیان دختر دهه هفتادی ساروی استان مازندران و امیر جوهری خو مسن ترین فرد این فهرست خاص متولد 1359 از تبریزِ آذربایجان شرقی. این مدال برنز میکس تیمی تپانچه بادی 10 متر با همکاری یک زن و مرد ایرانی به دست آمد تا بیشتر از اهمیت ورزشی آن پیامدهای مهم و تعیین کننده ی مثبت اجتماعی با ارزشی برای جامعه ی کشورمان به همراه داشته باشد. رستمیان دختری متولد 1377 و جوهری خو مردی دهه پنجاهی با همکاری هم و کسب مدال برنزی مشترک نشان دادند، جنسیت، تفاوت نسلی، اختلاف فیزیکی و بسیاری واژه های دیگر می تواند فقط کلماتی دهان پر کن باشد برای خالی نبودن عریضه و توجیه و بهانه ی بخشی از جامعه از تلاش مشترک برای پویایی.

پوریا تابان