منابع طبیعی در خطر هستند

نحوه برداشت از منابع اولیه از اهمیت زیادی برخوردار است. ما وقتی کالای بی‌کیفیت تولید می‌کنیم، باید منابع بیشتری برای بازتولید آن محصول خرج کنیم، بنابراین زمانی که ما برای ساخت‌وساز از مصالح بی‌کیفیت استفاده می‌کنیم، بعد از مدتی مستهلک می‌شوند و مجبور هستیم دوباره برای بازسازی و ساخت مجدد آن ساختمان، کلی وقت و هزینه صرف کنیم.

حال اگر سیستم بازیافت عمرانی هم دچار ضعف و نقض باشد، این مشکل دوچندان می‌شود، چرا که منابع‌طبیعی و خدادادی محدود است و بازیافت برخی مواد هزاران سال طول می‌کشد، از طرفی، با استفاده بی‌رویه از این منابع، سرمایه‌های ملی برای آیندگان به نابودی کشیده می‌شود. گاهی به‌اشتباه شنیده می‌شود که پسماندهای عمرانی و ساختمانی تنها از جنبه زیباسازی شهری می‌توانند آلودگی‌های بصری ایجاد کنند و محیط‌زیست را به‌خطر نمی‌اندازند، اما نکته حائزاهمیت این است که پسماندهای ساختمانی همانند سایر زباله‌های شهری می‌توانند برای محیط‌زیست مخرب باشند، چرا که بسیاری از این پسماندها به‌طورشبانه و غیرقانونی در بستر رودخانه‌ها و دریا ریخته می‌شوند و با ایجاد آب‌گرفتگی، به‌شدت گرفتن سیلاب‌ها در برخی مناطق دامن می‌زنند، همچنین پسماندهایی که در کنار جاده‌ها و مسیرهای بین‌شهری ریخته می‌شوند، تصادفات و راهبندان‌های طولانی را پدید می‌آورند. با رها کردن زباله‌های ساختمانی و بی‌توجهی به بازیافت آنها، بخش عظیمی از منابع‌طبیعی به حال خود رها می‌شوند و به چرخه تولید بازنمی‌گردند، از این‌رو ضرورت دارد که در کشور ما سرمایه‌گذاری و فناوری‌های نوین، راه خود را به این سمت پیدا کنند تا دیگر شاهد هدررفت سرمایه ملی نباشیم. ما باید با اصلاح الگوی مصرف، برداشت منابع‌طبیعی را کاهش دهیم و از این منابع به‌طورکامل استفاده کنیم، همچنین بتوانیم بعد از تبدیل شدن این منابع به پسماند، عملیات بازیافت را به‌طورکامل اجرا کنیم تا دوباره قابل‌استفاده شوند./ روزنامه صمت