مکتب امام حسین (ع)، انسان ساز است
مکتب امام حسین (ع) مکتب انسان سازی است و هر کس در این مدرسه قدم گذاشت از ذلت نفس و خفت ظلمپذیری رهایی یافت.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ یَا أَیَتُهَا النَفسُ المُطمَئِنَهُ ارجِعِی اِلَی رَبِکِ رَاضِیَهً مَرضِیَهً (فجر /27 و 28)
مکتب امام حسین (ع) مکتب انسان سازی است و هر کس در این مدرسه قدم گذاشت از ذلت نفس و خفت ظلم پذیری رهایی یافت. امام حسین (ع) همراه خانواده به دعوت مردم به سمت کوفه حرکت کردند، اما چه شد که در مدت زمانی اندک مردم رنگ نفاق و دورویی گرفتند و به جای میزبانی، شمشیر علیه مهمان کشیدند. بررسی تاریخ نشان از مکر امویان و ترویج شایعات علیه امام دارد، اگر بصیرت نباشد مردم به طمع زر و سیمی ناچیز دین را به دنیا می فروشند و غفلت از حقیقت بر چشمان طمع ورز پرده ای می شود، حال باید دید چطور امویان با ظاهر اسلام به دین خیانت کردند: با آمدن پیامبر (ص) و دعوت مردم به یکتا پرستی امویان منبع درآمدشان از بت ها قطع شد و شمشیر علی (ع) در راه حق، سران کفر را بر زمین زد و آن چنان کمرشان شکسته شد که به کینه امام علی (ع)، امام حسین (ع) را به قتلگاه کشاندند. نکته مهم تر نفوذ یهودیان صهیونیستی است که از زمان پیامبر (ص) لباس اسلام بر تن کردند و با تحریک مشرکان و کفار و رخنه در مسلمانان دست به ایجاد تفرقه، نفاق و توطئه علیه اسلام نو پا کردند و وعده بزرگ غدیر خم را با بی بصیرتی مردم و خیانت خواص در ذهن مردم به فراموشی سپردند و در زمان خلافت امیرالمؤمنین (ع) این توطئه ها بیشتر شد تا حدی که با فتنه امویان، خوارج بر امام خود شمشیر کشیدند، خوارجی که از اسلام فقط پوسته اش را گرفتند و در باطن جاهلانی بودند که تشخیص حق از باطل را نداشتند، در مکر معاویه گیر کردند و در زمان امام حسن (ع) تا حدی نفوذ پیدا کردند که سردار سپاه او را به سیمی خریدند و او را مجبور به صلح با معاویه کردند و همسرش در خانه او قاتلش شد و هیچ چیز دردناک تر از جهل مردم نیست. در زمان یزید اوضاع طور دیگری است و کفر پوسته خود را شکافته و لباس اسلام به تن ندارد و اینجاست که امام حسین (ع) دست به قیام بر می دارد و در این زمان نیز عده ای هنوز فریب خورده نفاق و نفوذ هستند و عده ای با بینش و بصیرت جبهه حق را به خوبی شناخته اند و حاضرند جان خویش را نثار کنند تا دین زنده بماند، هر چند تعدادشان کم است اما هر کدام از شیرخواره، کودک، نوجوان، جوان و پیر آنچنان در صحنه عاشورا نقش آفرینی می کنند که تا جهان باقی است این ندا سر داده خواهد شد که «هیهات منا الذله» و در این راه مهم نیست چه سنی داشته باشید، زن یا مرد باشید، مهم این است که به وقت قیام حق علیه باطل به تبعیت از دستور امام خویش در صحنه حاضر باشید و ندای «هل من ناصر ینصرنی» را جوابگو باشید. و اینجاست که آزادگانی چون وهب ها و حرها از بند دنیا رها می شوند و حق را در می یابند و این است رسم عشاق تا ابد الدهر که به ندای امامشان پاسخ می دهند و با الگوگیری از او، پرچم حق را به اهتزاز در می آورند تا به وقت موعود، امام زمان (عج) را برای رسیدن به حکومت جهانی یاری رسانند. انسیه تنوره؛ مدرس دانشگاه انتهای پیام /