میزبان بازی تراکتور و پرسپولیس فاش شد
میزبان دیدار حساس و سرنوشت ساز تراکتور و پرسپولیس در هفته نهم لیگ برتر در نهایت مشخص شد.
- فهرست محتوا
- از بازی با سرژ اوریه نترسید!
- چطور اوریه در اروپا بدون مشکل بازی کرد
- ریسک انتقال هپاتیت در فوتبال
- چطور می‌توان ریسک انتقال هپاتیت در ورزش را از بین برد؟
ورزشگاه بنیان دیزل تبریز میزبان دیدار تراکتور و پرسپولیس در هفته نهم لیگ برتر خواهد بود.
هفته نهم لیگ برتر ایران، یکی از جذاب‌ترین دیدارهای فصل را به خود اختصاص داده است: تراکتور تبریز در برابر پرسپولیس تهران. این بازی نه تنها از نظر رکوردهای تاریخی دو باشگاه اهمیت دارد، بلکه تأثیر مستقیمی بر جدول رده‌بندی و رقابت برای صدرنشینی دارد. تراکتور با ترکیبی قدرتمند از بازیکنان ملی‌پوش و استعدادهای جوان خود، در تلاش است تا با پیروزی خانگی مقابل پرسپولیس، جایگاهش را در جمع بالانشینان تثبیت کند.
از سوی دیگر، پرسپولیس پس از جدایی عجیب وحید هاشمیان، با انگیزه هایی خاص وارد میدان خواهد شد تا ضمن تکرار پیروزی قبلی در لیگ، فاصله خود با رقبا را کاهش دهد. این تیم در فصل جاری با وجود مصدومیت‌های مقطعی و تغییرات تاکتیکی، نشان داده که توان مدیریت فشار بازی‌های سخت را دارد و می‌تواند در بازی‌های خارج از خانه نیز به نتیجه برسد.
هواداران هر دو تیم با شور و هیجان زیادی آماده این تقابل هستند و انتظار می‌رود ورزشگاه بنیان دیزل تبریز، شاهد یک نمایش فوتبال پرتنش و هیجان‌انگیز باشد. تحلیلگران معتقدند که بازی تراکتور و پرسپولیس همواره جنبه روانی قوی دارد و نتیجه آن می‌تواند تاثیر زیادی بر روحیه تیم‌ها در ادامه فصل داشته باشد.
تراکتور معمولاً از نفوذ جناحین و استفاده از فضای پشت مدافعین حریف بهره می‌برد، در حالی که پرسپولیس با حفظ مالکیت توپ و بازی پرس شدید، قصد دارد کنترل وسط زمین را در دست بگیرد. برخورد این دو سبک بازی، بازی را به یک نبرد تاکتیکی جذاب تبدیل خواهد کرد.
در نهایت، این دیدار فراتر از یک بازی معمولی لیگ است؛ نبرد غرور، قدرت و تاکتیک که می‌تواند مسیر رقابت برای قهرمانی را شکل دهد. علاقه‌مندان فوتبال ایرانی بی‌صبرانه منتظر سوت آغاز این بازی حساس هستند، جایی که هر گل و هر حرکت می‌تواند تاریخ‌ساز شود.
تیم فوتبال تراکتور در چارچوب هفته نهم لیگ برتر، از ساعت 18 روز پنجشنبه، 8 آبان، میزبان پرسپولیس خواهد بود. به دلیل آسیب دیدگی چمن ورزشگاه یادگار امام تبریز بر اثر استفاده زودهنگام، این مسابقه در ورزشگاه بنیان دیزل برگزار می‌شود.
همچنین کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال اعلام کرده که این دیدار بدون حضور تماشاگران خواهد بود.
از بازی با سرژ اوریه نترسید!
ماجرای سرژ اوریه، مدافع پرسپولیس، نشان داد فوتبال ایران هنوز با تبعیض و ناآگاهی درباره بیماری‌های مزمن مانند هپاتیت B و واقعیت‌های علمی آن دست‌به‌گریبان است.
انتقال سرژ اوریه به پرسپولیس با وجود این که یکی از بزرگ‌ترین نقل‌وانتقال‌های فوتبال ایران بود اما ظرف چند روز به بحرانی مدیریتی برای این باشگاه تبدیل شد؛ بحرانی که با اشتباه مدیران پرسپولیس در عقد قرارداد با اوریه بدون گذراندن تست‌های پزشکی ایجاد شد چرا که بعد از تست‌های پزشکی فاش شد که مدافع اهل ساحل عاج مبتلا به هپاتیت B است و او تا پایین آمدن دوز ویروس فعال در بدنش نمی‌تواند برای پرسپولیس به میدان برود.
حالا پس از هفته‌ها بالاخره اوریه پس از گذراندن روند درمانی‌اش توانست مجوز پزشکی بازی در لیگ برتر را اخذ کند و اولین بازی‌اش برای پرسپولیس را مقابل ذوب آهن انجام دهد. با این حال همچنان نگرانی درباره حضور او در مستطیل سبز وجود دارد؛ البته نه به خاطر سلامتی ستاره ساحل عاجی بلکه به دلیل سلامتی باقی بازیکنان. در نتیجه ماجرای اوریه مبحث مهمی را باز کرده است؛ آیا رویارویی با ورزشکاران هپاتیتی خطرناک است؟
چطور اوریه در اروپا بدون مشکل بازی کرد
پس از اتفاقی که برای اوریه افتاد، این پرسش ایجاد شد که سرژ اوریه چگونه توانسته بود سال‌ها در باشگاه‌های مطرح اروپایی مانند پاری‌سن‌ژرمن، تاتنهام، ویارئال و ناتینگهام فارست بدون هیچ مشکلی به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه دهد، اما در ایران با ممنوعیت مواجه شد؟ پاسخ این سوال در میزان ویروس فعال داخل بدن اوریه است.
هپاتیت B اوریه یک بیماری مزمن و طولانی‌مدت است. او در دوران حضور خود در باشگاه‌های اروپایی، تحت نظر پزشکان بوده و با مصرف منظم داروهای ضدویروسی، بیماری خود را در فاز "غیرفعال" (با بار ویروسی پایین) حفظ کرده بود. در این شرایط، پروتکل‌های پزشکی ورزشی اروپا و فیفا، که بر عدم تبعیض تأکید دارند، او را به هیچ عنوان از بازی منع نمی‌کردند.
زهره هراتیان، رئیس ایفمارک، به وضوح به این نکته اشاره کرد: «اوریه از قبل به این بیماری مبتلا بوده و در اروپا داروهای خود را مصرف می‌کرده اما متاسفانه مصرف داروها را قطع کرده بود که این امر منجر به بالا رفتن دوز ویروس (لود ویروس) در بدن او شده است.» در نتیجه اقدام اوریه در قطع کردن داروهایش و به دنبال آن، افزایش لود ویروس در بدن او منجر به ممنوعیت حضور او در زمین فوتبال شد.
برای درک درست ماجرا، ابتدا باید ماهیت بیماری را شناخت. هپاتیت به معنای التهاب کبد است و در انواع مختلف A،B،C،D،E طبقه‌بندی می‌شوند. کبد یکی از حیاتی‌ترین ارگان‌های بدن است که وظایفی چون سم‌زدایی و ساخت پروتیین‌های خونی را بر عهده دارد؛ بنابراین، التهاب کبد (هپاتیت) می‌تواند تمام بدن را تحت تاثیر قرار دهد و در درازمدت منجر به سیروز یا سرطان کبد شود.
براساس تعاریف سازمان جهانی بهداشت (WHO)، دو نوع هپاتیت B و C اهمیت ویژه‌ای در بحث مزمن شدن بیماری دارند. هپاتیت B (HBV) که اوریه به آن مبتلا است، و هپاتیت C (HCV)، هر دو عمدتاً از طریق خون و مایعات بدن منتقل می‌شوند و می‌توانند به عفونت مزمن تبدیل شوند. تفاوت اصلی در این است که واکسن بسیار موثری برای پیشگیری از هپاتیت B موجود است، در حالی که هپاتیت C اکنون با داروهای ضدویروسی خوراکی (DAAs) قابل درمان قطعی است.
ریسک انتقال هپاتیت در فوتبال
یکی از اصلی‌ترین دلایل ایجاد حاشیه پیرامون ابتلای اوریه، ترس از انتقال بیماری در حین برخوردها و جراحات خونی بود؛ باوری که حتی به شکلی ناجوانمردانه برای تمسخر و تحت فشار قرارداد ستاره ساحل عاجی استفاده شد. اما نگاه علمی به این ریسک، تصویری کاملاً متفاوت ارائه می‌دهد. دکتر سید مؤید علویان، استاد بیماری‌های گوارش و کبد و رئیس انجمن مطالعات کبدی ایران، قاطعانه اعلام کرد: «از لحاظ علمی، هیچ منع پزشکی برای بازی کردن افراد مبتلا به هپاتیت B در رشته فوتبال وجود ندارد.»
او توضیح می‌دهد که راه اصلی انتقال هپاتیت B، تماس خون با خون یا مایعات آلوده به خون است، نه از طریق عرق، بزاق دهان یا معاشرت معمول. به همین دلیل، در ورزش‌هایی مانند کشتی و بوکس که تماس فیزیکی شدید و احتمال خونریزی بیشتر است، خطر بالاتر می‌رود اما در مورد فوتبال که در رده «ورزش‌های برخورد محدود» طبقه‌بندی می‌شود، این ریسک بسیار ناچیز است.
خطر انتقال HBV یا HCV از یک بازیکن آلوده به بازیکن دیگر در حین مسابقات فوتبال به صورت رسمی گزارش نشده است. مقالات منتشر شده در ژورنال‌های تخصصی مانند Sports Medicine - Open، ریسک انتقال هپاتیت B در یک تماس ورزشی را در حد 1 در 850 هزار تا 4.25 میلیون بازی تخمین زده‌اند که نشان‌دهنده ریسکی «بسیار ناچیز» است. در مورد پرونده اوریه، زهره هراتیان، رئیس ایفمارک نیز با تأکید بر سخت بودن انتقال این بیماری در شرایط معمول فوتبال، حاشیه‌های ایجاد شده را تا حد زیادی بی‌دلیل دانست.
همچنین، باید توجه داشت که ریسک بالاتر ابتلا به هپاتیت در میان ورزشکاران عمدتاً ناشی از عوامل غیرورزشی مانند استفاده از داروهای تزریقی (نیروزا) یا سفر به مناطق و کشورهای پرخطر از نظر هپاتیت است، نه ذات تماس ورزشی.
چطور می‌توان ریسک انتقال هپاتیت در ورزش را از بین برد؟
با توجه به ریسک ناچیز انتقال در فوتبال، ماجرای اوریه فاش کرد که اگرچه ابتلا به هپاتیت B مانع فعالیت حرفه‌ای نیست، اما قطع درمان و بالا رفتن «بار ویروسی» می‌تواند موقتاً منجر به منع فعالیت شود؛ موضوعی که در مورد اوریه رخ داد.
هدف اصلی کنترل هپاتیت B، سرکوب ویروس با داروهای ضدویروسی است تا بار ویروسی (HBV DNA) به زیر200 IU/mL برسد. این پروتکل، خطر انتقال را به کمترین حد ممکن می‌رساند. به عنوان نمونه، دکتر علویان در پرونده اوریه تاکید کرده بود که او تنها نیاز به درمان و پیگیری منظم دارد. موضوعی که اتفاق افتاد و اوریه پس از چند هفته درمان و تأیید ایفمارک مبنی بر رسیدن شاخص‌های بیماری به حد مجاز، در نهایت کارت بازی خود را دریافت کرد و در بازی با ذوب آهن برای اولین بار برای پرسپولیس به میدان رفت.
