پایتخت نفتی ایران غرق در باتلاق بیکاری / مسئولیت اجتماعی که لابه‌لای وعده‌ها گم شد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از رهیاب، خوزستان قطب نفت کشور و شریان حیات اقتصادی کشور است اما محروم از امکانات اولیه، قابی متضاد را ترسیم کرده است؛ قابی که محرومیت و برخورداری را همزمان در خود جای داده است. این استان از نظر بیکاری جزو سه استان اول کشور است که مهمترین دغدغه این روزهای مردم این استان محسوب می‌شود.

بر اساس آخرین آمار، نرخ بیکاری در خوزستان 14.5 درصد است که معادل 219 هزار نفر جمعیت بیکار می باشد که 85 درصد از این جمعیت در نقاط شهری و 14.9 درصد در مناطق روستایی قرار دارند. نرخ بیکاری جوانان در خوزستان 33.2 درصد و معادل 72 هزار نفر است. نرخ بیکاران دارای تحصیلات دانشگاهی و با سواد استان نیز 43.6 درصد و معادل 94 هزار نفر است. این آمار نشان‌دهنده لشکر بیکاران در خوزستان است که باید برای ایجاد اشتغال آن ها برنامه ریزی انجام شود. همچنین هفت شهرستان نفت خیز خوزستان شامل آغاجاری، اندیکا، مسجدسلیمان، آبادان، ایذه، اندیمشک و هفتکل بالاترین نرخ بیکاری را دارند که نشان از سهم اندک مردم بومی در شرکت ها و پتورشیمی ها مختلف این شهرستان ها دارد. البته لازم به ذکر است که این آمارها روی کاغذ است و با بررسی بیشتر به ارقام بالاتری دست پیدا خواهید کرد.

استان خوزستان بیش از 21 مجتمع پتروشیمی، 10 مجتمع فولادی، 3 کارخانه سیمان، 9 مجموعه کشت و صنعت و میادین نفتی متعدد را در محدوده جغرافیا‌ی خود جای داده است، شرکت‌هایی که هر کدام غول‌های صنعتی به حساب می‌آیند اما از پیرامون و محیط اطراف خویش غافل شده اند.

صنایعی که از خاک، آب و هوای خوزستان منتفع می‌شوند و سهم مردمانی که تنها چند کیلومتر با این امپراطوری‌های صنعتی فاصله دارند، انواع آلایندگی هاست. شرکت‌های بزرگ به جای آن که به دنبال توسعه اجتماعی جوامع محلی و شکل گیری شهر‌های مدرن در اطراف خود باشند، کارکنان صنایع خود را از جوامع محلی جدا کرده اند و امکانات را در شهرک‌های خود متمرکز کرده و به دور آن حصارکشیده اند؛ و این توسعه نامتوازن مخاطرات زیادی را برای استان به وجود آورده است.

سهم خوزستان از اقتصاد ایران نجات خوزستان از بحران بیکاری به دستور ویژه و ضرب‌العجل نیاز ندارد بلکه آنچه امروز در این استان می‌گذرد؛ یک الگوی ناقص از توسعه و اقتصاد را نشان می دهد که با تزریق دلارهای نفتی متولد شده و اکنون با وجود تورم و تحریم های پی در پی این دردها به عرصه ظهور رسیده اند. در این رابطه شهلا عموری رییس اتاق بازرگانی اهواز اظهار کرد: استانی که 70 درصد ثروت کشور در آن تولید می‌شود و شامل ظرفیت های بیشماری همچون آب، خاک حاصلخیز، منابع زیرزمینی، معادن، بنادر و سواحل آبی، جاذبه‌های توریستی، تالاب‌ها، صنایع عظیم نفت و گاز و پتروشیمی، صنایع بزرگ فولاد و نیشکر و... بهره می‌برد، چرا باید رکوردشکن بیکاری در کشور باشد؟ ایراد و اشکال کار کجاست و چه کسی پذیرای مسئولیت این تناقض بزرگ است؟ وی افزود: دبی که سال‌ها یک جزیره کوچک بود، چگونه در کمتر از چند دهه توانست به امارتی پیشرو در تجارت، بسیار مرفه و پر درآمد با ساختمان‌های مدرن، مراکز خرید فریبنده، صنعت هواپیمایی پیشرفته با بیشترین ارقام مربوط به جذب توریست و... تبدیل شود؟ رییس اتاق بازرگانی اهواز گفت: چگونه است که آن‌ها می‌توانند شرایط اقلیمی و گرمای هوای خود را به نفع اقتصادشان تعریف کنند و حتی از صحرای شنی به عنوان یک جاذبه تفریحی - ورزشی نگذرند اما خوزستان که شرایط آب و هوایی بسیار مناسب تری دارد، نمی‌تواند؟ عموری ادامه داد: در مقایسه ای با شهرستان های داخلی نیز باید به کرمان اشاره کرد که یک چهارم امکانات و زیرساخت‌های استان ما را هم ندارد اما در سه دهه اخیر به طرز شگفت‌آوری رشد داشته است. وی ادامه داد: آیا وقت آن نرسیده که به کل مشکلات استان به عنوان یک بسته واحد بنگریم و بر اساس ظرفیت‌ها و داشته‌هایمان درصدد حل آن‌ها برآییم؟ رفع معضلات خوزستان با مسئولیت پذیری دستگاه ها مدت هاست که خوزستان به یکی از کانون‌های حوادث و تلفات جانی تبدیل شده و روزی نیست که با خبری ناگوار مواجه نشویم. غرق شدن جوانان در رودخانه‌ها، مرگ به واسطه تیراندازی‌ها، سقوط چندین کودک در فاضلاب‌های مناطق مختلف، تصادفات جاده‌ای نامتعارف، خودکشی به دلیل نداشتن کار و یا اخراج از کار یا سختی زندگی، درگیری‌هایی که بعضا چند ماه به طول می‌انجامد و قربانی‌های زیاد بر جای می‌گذارد، مشکلات زیست محیطی و آثار زیانبار آن بر ساکنان که منجر به موجی از مهاجرت شده است استانمان را در شرایط سخت قرار داده و لازمه مقابله با این شرایط مسئولیت‌پذیری همه دستگاه‌های متولی حوزه‌های اجتماعی - فرهنگی، آموزشی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی و همکاری بدون منت و تنگاتنگ میان آن‌هاست. چرا جوانان خوزستانی باید با وجود تحصیلات عالی و لایق، شاهد ورود سیل عظیمی از افراد غیر بومی از دیگر استان ها و اشتغال آن ها در استان باشند؟ جوانان خوزستانی نظاره گر اشتغال غیربومی ها برخی ار کارشناسان و جامعه شناسان بر این باورند که جوانان بیکار خوزستانی به علت تکمیل ظرفیت سازمان‌ها و شرکت‌های کلیدی خوزستان توسط نیروهای غیربومی به تماشای اشتغال آنان نشستند. علامت سوالی در این معضل متوجه دولت‌های گذشته و فعلی است که با وجود سرمایه‌های عظیم کشور در خوزستان چرا باید جوانان خوزستانی نظاره‌گر ورود سیل عظیم جوانان بیکار استان‌های دیگر به این استان برای اشتغال باشند و خود بیکار بمانند. که می توان گفت: این مشکل ناشی از دیدگاه نابرابر دولت‌ها به خوزستان است و این موضوع جای هیچ‌گونه توجیهی ندارد. به دور از انصاف است که جوان بیکار خوزستانی که جنگ و مشکلات محیط زیستی را تحمل کرده با ورود سیل عظیم بیکاران به خوزستان و تکمیل ظرفیت‌های شغلی این استان بیش از پیش متضرر شوند. پتروشیمی بندر امام که 43درصد پتروشیمی کشور را تشکیل می‌دهد تنها 4درصد نیروی بومی خوزستانی در خود جای داده یا در شرکت‌های نفتی اسن استان به طور متوسط کمتر از 30درصد جوانان خوزستانی مشغول به کار هستند. در حالیکه خوزستان قطب اقتصادی و کشاورزی باید رتبه نخست را در اشتغال جوانان خود داشته باشد در حال حاضر رتبه آخر را در کشور دارد و اگر مسئولین استانی فی الواقع به دنبال رفع جدی بیکاری در خوزستان باشند قبل از هر کاری باید یک برنامه ریزی جامع و منسجم در سه قالب بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت داشته باشند اما در شرایط کنونی صرفا انتصاب ها در حد حرف و شعار باقی می ماند. عوامل بیکاری در خوزستان ناشی از فقدان زیر ساخت های لازم و عدم توجه به صنایع کوچک و استانی و صد البته عدم برنامه ریزی، اقدام و عمل است. لزوم ایجاد بستر مناسب برای سرمایه گذار همچنین می توان یکی از علل بیکاری را در استان را عدم سرمایه گذاری و نبود جاذبه های سرمایه گذاری بیان کرد. هر شخص سرمایه گذار ابتدا و در مرحله ی اول به دنبال اطمینان بخشی از دریافت سود خود است و سپس به سرمایه گذاری میپردازد که اشتغال زایی، کاهش معضلات اجتماعی همچون بیکاری، اعتیاد، طلاق و... را به همراه دارد. در نتیجه اگر سرمایه گذاران در خوزستان این اطمینان را حاصل کنند می توان با ایجاد اشتغال زایی، توازن اقتصادی در استان به وجود آورد اما بدون ایجاد بستر و زیر ساخت لازم از جانب دولت هر سخنی گزافی بیش است. امروز در دنیا و در کشور های صنعتی، صنایع کوچک به کمک صنایع کلان می آیند و با این روش معضلات بیکاری را برطرف کرده اند به طوری که برای تامین کمبود نیروهای کار مجبور به واردات نیروها از خارج کشور و منطقه شده‌اند. استان خوزستان نیز باید رتبه ی نخست را در زمینه ی اشتغال داشته باشد اما سهوا یا عمدا در رتبه ی اخر کشوری قرار دارد و جوانان خوزستانی همچنان شاهد حضور نیروهای غیر بومی در استان خود هستند. انتهای پیام /