پای لنگ مقاصد آسیایی برای بازگشت به رونق گردشگری

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ "هوچ ین" راهنمای 43 ساله تورهای گردشگری که قبل از همه‌گیری ویروس کرونا، مسافران زیادی را در معابد معروف "آنگکور وات" در کامبوج هدایت و راهنمایی می‌کرد از وضعیت کساد و خلوتی مجموعه‌های تفریحی کامبوج در این روزها می‌گوید.

پیش از همه‌گیری ویروس کرونا، معبدهای "آنگکور وات" در کامبوج یکی از پرجمعیت‌ترین نقاط گردشگری در جهان محسوب می‌شدند. موجی از گردشگران از سراسر جهان پیش از سپیده‌دم به این مکان می‌آمدند، اما این روزها وضعیت بسیار متفاوت است.

"ین" سه بار در آزمون شرکت کرد تا بتواند راهنمای انگلیسی و اسپانیایی‌زبان گردشگران باشد. زمانی که ویروس کرونا گردشگری را در سال 2020 مختل کرد، ین به زادگاهش واقع در استان "کامپونگ چام" بازگشت و به عنوان معلم مشغول کار شد، اما او همچنان آرزو دارد بار دیگر به عنوان راهنمای تور فعالیت کند. او می‌گوید: وضعیت گردشگری همچنان بی‌رونق است و گردشگران محدودی از این مکان بازدید می‌کنند.

این کشور آسیای جنوب شرقی امیدوار است در سال جاری تعداد 1 میلیون بازدیدکننده بین‌المللی به کشور خود جذب کند؛ این تعداد از گردشگر در مقایسه با تعداد ورودی‌های سال 2021 افزایش بسیار زیادی دارد، در حالی که در مقابل تعداد 7 میلیونی گردشگران خارجی که قبل از شیوع ویروس کرونا و به صورت مشخص در سال 2019 وارد این کشور شده‌اند، بسیار ناچیز است.

اما وضعیت رونق گردشگری در کشورهای اروپا و آمریکا بسیار متفاوت است؛ در حالی که انبوه گردشگران در مکان توریستی معروفی مانند "فواره تروی" در رم و یا "استریپ" در لاس وگاس، در میان ازدحام جمعیت برای گرفتن عکس سلفی تلاش می‌کنند؛ بسیاری از مکان‌های توریستی واقع در آسیا و اقیانوسیه مانند آنگکور وات، به طرز وحشتناکی ساکت و خلوت هستند.

در ماه ژوئن سال جاری، "سواحل شن سفید بوراکای" که یکی از جزیره‌های محبوب گردشگران در مجمع الجزایر فیلیپین بود، به طور قابل‌توجهی عاری از گردشگران خارجی بود. همچنین در اوایل ماه جاری، اپراتورهای قایق‌های توریستی در "فی فی" جزایر تایلندی از تعداد بسیار اندک گردشگران در این منطقه گلایه داشتند و گفتند که تعداد گردشگران ورودی به این منطقه کمتر از 50 درصد از تعداد مسافرانی بود که قبل از پاندمی کرونا به این جزیره سفر کردند. راهنماهای تور و رانندگان "پوکت" و "بانکوک" در تایلند نیز در مصاحبه با مجله خبری تایم گفته‌اند که بیش از دو سال است درآمدی ندارند.

کمی آن‌طرف تر در کشور ژاپن که در سال 2019 میزبان بیش از 30 میلیون گردشگر بود، در بازه زمانی ژوئن تا ژوئیه در سال جاری که معمولاً فصل اوج سفر در این کشور است، تنها 1500 گردشگر از مقاصد تفریحی آن دیدن کردند. نگرانی‌ها از کمبود گردشگر در کشور ژاپن تا جایی است که رستوران شناور جامبو هنگ کنگ که یک جاذبه گردشگری نمادین است و مانند یک قصر امپراتوری باستانی چین طراحی شده است و زمانی "هیجان‌انگیزترین کشتی سواری جهان" را به خود اختصاص می‌داد، از عرصه فعالیت و خدمات‌رسانی ساقط شود.

همچنین در ماه آوریل مربیان غواصی و کارکنان هتل در "پالائو" با بیان اینکه تقریباً 50 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور بکر در اقیانوس آرام از طریق صنعت گردشگری حاصل می‌شد، از عدم بازگشت رونق نسبی و قابل قبول گردشگری در این کشور خبر دادند.

بر اساس گزارش ارائه شده از سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد، ورود گردشگران بین‌المللی به آسیا - اقیانوسیه، از ژانویه تا می 2022، 90 درصد کمتر از سطح ورودی سال 2019 بوده است؛ که همین آمار باعث شده است که منطقه‌های مذکور بدترین عملکرد را در راستای برگشت دوباره رونق گردشگری در جهان داشته باشند.

با این حال مطابق با بررسی‌های انجام گرفته توسط کارشناسان انتظار می‌رود تعداد گردشگران ورودی به این مناطق در سال جاری به 68 درصد از ارقام موجود در سال 2019 برسد.

پیش‌بینی انجمن بین‌المللی حمل‌و‌نقل هوایی (IATA) مبنی بر بازگشت صنعت گردشگری به سطح قبل از همه‌گیری ویروس کرونا تا سال 2024 در سراسر جهان، در حالی است که بازه زمانی برای بازگشت رونق نسبی در آسیا - اقیانوسیه تا سال 2025 یعنی یک سال بیشتر از زمان استاندار لازم در سایر نقاط جهان، تخمین زده شده است. افزون بر آن نیز زمان محاسبه شده برای تحقق این مهم در کشوری مانند هند طبق گزارش شورای ملی تحقیقات اقتصادی کاربردی (NCAER) تا سال 2026 نیز گزارش شده است.

علت عقب‌ماندگی مشهود آسیا - اقیانوسیه در بازگشت گردشگران به کشور خود می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که مهمترین آن تداوم و استمرار قوانین سخت‌گیرانه محدودیت‌های کرونایی برای سفر به این کشورها است. گواهی همین ادعا نیز بسته بودن مقاصد گردشگری "بوتان" تا ماه سپتامبر است و یا الزام "سنگاپور" جهت استفاده مردم از ماسک در فضای سرپوشیده. در "ویتنام" نیز استفاده از ماسک در فضای عمومی اجباری است و در "هنگ کنگ" سپری کردن قرنطینه سه روزه در هتل به هزینه خود مسافران برای تمام مسافرانی که به این منطقه سفر می‌کنند، همچنان اجباری است. در هنگ کنگ همچنین بررسی دمای بدن دو بار در روز و انجام سه آزمایش PCR در بازه زمانی پنج روزه از دیگر شرایط سفر است.

علاوه بر موارد ذکر شده در کشور چین گردشگران تنها در قالب تورهای سازمان یافته با امکان حضور تعداد افراد محدود و قوانین سخت‌گیرانه بهداشتی امکان‌پذیر است؛ که همین امر موجب استمرار خسارات ناشی از عدم وجود مسافر به کسب‌و‌کارها موجود که در راستای خدمات‌رسانی به گردشگران فعالیت می‌کنند مانند هتل‌ها و رستوران‌ها شده است.

البته نبود مسافران چینی نیز به نوبه خود مشکل اساسی برای منطقه آسیا محسوب می‌شود، چراکه با استناد به فهرست آماده سفر 2022 واحد اطلاعات اکونومیست، این کشور منبع اصلی ورود گردشگران از 13 کشور آسیایی و دومین منبع بزرگ شش کشور دیگر محسوب می‌شود، اما دولت چین از بیم این‌که شهروندانش با ابتلا به ویروس کرونا به این کشور بازگردند، سفرهای غیرضروری شهروندان چینی به خارج از کشور را محدود کرده است.

همه این ها در حالی است که برخی از مقاصد موجود در آسیا و اقیانسیه به مراتب شرایط مطلوب‌تری نسبت به جو حاکم در مناطق آسیایی دارند که به عنوان نمونه "مالدیو" که بخش بزرگی از گردشگران ورودی آن از کشور هند هستند، سرعت بیش‌تری در بهبود گردشگری دارد؛ تا جاییکه مطابق اظهارات "استیون شیپانی" متخصص اصلی صنعت گردشگری در بانک توسعه آسیایی، ورود بازدیدکنندگان بین‌المللی مالدیو اکنون به سطوح قبل از همه‌گیری نزدیک است و این شرایط به لطف انجام سریع واکسیناسیون عمومی مردم منطقه و همچنین کاهش قوانین سختیگیرانه کرونایی برای مسافران ورودی است.

در همین حال، ورودی‌های ماه ژوئن به منطقه "فیجی" در سال جاری، 73 درصد از ماه ژوئن سال 2019 یعنی قبل از همه‌گیری بود و حتی با وجود اینکه محدودیت‌های کرونایی در کشور اندونزی باقی مانده است، اما این کشور همچنان شاهد ورود جریان ثابتی از ورود گردشگران است.

با این حال بسیاری از کارشناسان حوزه گردشگری و اقتصاد در این مناطق بر این باورند که سفر آسیا - اقیانوسیه اژدهای خفته‌ای است که به تدریج از خواب بیدار می‌شود. بهبودی گردشگری بین‌المللی در حال حاضر بسیار ناهموار است، اما گردشگری داخلی تا حد بسیار زیادی توسعه یافته است.

آنان همچنین با اشاره به این مسئله که اقتصاد بسیاری از کشورهای آسیایی بیش از حد به صنعت گردشگری وابسته بود، شرایط به وجود آمده را فرصتی مغتنمی جهت تلاش کشورها برای تنوع بخشی به ایجاد درآمدهای اقتصادی خود دانسته‌اند و این موضوع را گامی به سمت ایجاد گردشگری پایدار و جلوگیری از ورود بی‌حدوحصر گردشگران به مقاصد آسیایی عنوان کرده‌اند.