پیام مخاطبان / لزوم انتخاب مدیر مناسب بر مبنای اصول محیط زیست و تعاملات جهانی

پیام مخاطبان؛ مصیب شیرانی (محقق و کارشناس محیط زیست و منابع طببعی)- امروز محیط زیست پر چالش ترین و مهمترین موضوع جوامع بشری است زیرا ارتباط مستقیم با سلامت بقا و آینده جوامع دارد. تخریب محیط زیست و ازبین رفتن پوشش گیاهی و نخلستان های عراق به عنوان کشور همسایه برای ایران صدمات جبران ناپذیری را در پی داشته است. گرد و غبار حاصله از این فرسایش و نابودی زمین سلامت میلیون ها نفر از شهروندان ایران را به خطر انداخته است. دامنه ریز گردها حتی به تهران نیز رسیده است. مسئولیت مدنی این تخریب ها بر عهد کیست. ظرفیت های طبیعی کشور پذیرای چه میزان بهره برداری است. تا چه حد بر طبیعت می توان بارگذاری کرد و بر ان فشار آورد. ظرفیت پرورش دام با حفظ توام جنگل ها و مراتع میراث طبیعی که ضرورت حفظ آن بر همگان آشکار است چه میزان است؟ تا چه میزان می توان آب را از حوضه های بالا دستی به نقاط درو دست و به حوضه های دیگر انتقال داد؟ در خشکسالی های کشور چگونه باید عمل کرد و تغییرات اقلیمی چه مشکلاتی را برای ما خواهد داشت. چگونه باید آن مشکلات را مدیریت کرد؟ مدیریت کشور باید چه کسی و با چه تفکری باشد؟ راهکار توسعه پایدار با بروز مشکلات محیطزیستی جامعه جهانی روش و نگرش خویش را بر محیط زیست آب و خاک و هوا تغییر داده است و برنامه‌ریزی را با نگرش توسعه پایدار و درخور که در آن منافع جوامع کنونی و نسل آینده را همزمان و همسان در نظر می گیرد سرلوحه قرار داده است. چرا و تا چه میزان آب مورد نیاز صنایع اصفهان و یزد باید از با انحراف سرچشمه های بختیاری تامین گردد؟ آیا ساکنان بالا دست فردا روز با مشکل آب روبرو نخواهند شد. آیا سد بستن بر رودخانه های منتهی به دریاچه ارومیه منافع و حیات آینده گان را تحت تاثیر قرار نخواهد داد؟ دامنه این خطرات تا چه میزان است. آیا ساختن سد توسعه درخور است یا نساختن آن؟ همه این سوالات بر مبنای توسعه درخور بررسی می شود و آینده نگری و نیاز نسل کنونی و آینده را باهم و در کنار هم می بیند. هرچند این ادبیات و نگرش درفرهنگ ایرانی و اسلامی نگرش جدیدی نیست. برنامه ریزی و مدیریت و استفاده از منابع طبیعی بدور از اسراف و به قدر میزان و قائده مبنای تفکر ایرانی و اسلامی است. پس اولین معیار گام برداشتن بر اساس توسعه پایدار و در خور لازمه مدیریت کلان کشور است. اما توسعه پایدار داری ابعاد مختلفی اقتصادی، اجتماعی، فنی و محیط زیستی و در بستر فرهنگی است، رسیدن به توسعه پایدار جز با داشتن امنیت اجتماعی و اقتصادی وتکیه بر مسایل فنی و محیط زیستی محقق نمی گردد. و فرهنگ حلقه ارتباطی توسعه پایدار است. لذا چراغ راه کشور تنش زدایی جهانی و تلاش برای استقرار صلح و آرامش در منطقه و تعامل جهانی است. ادبیات حفظ طبیعت و محیط زیست زبان مشترک و قابل قبول جهانی برای مردمان با هر دین و مذهب و منشی است و این یک فرصت جهانی برای ارایه تصویر درست از اسلام، دینی که برای طبیعت و محیط زیست ارزش فوق العاده قایل است و انسان و روابط انسانی و طبیعت حرمت و قداست دارد. شکستن شاخ درختان و آلودن آب و خاک گناه و درخت کاری و بهره برداری درست از آن میراث ماندگار و عین ثواب است. لذا تعامل برای حفظ محیط زیست و حفظ حرمت انسان و برقراری صلح و آرامش منطقه ای و جهانی کلید تعامل جهانی است. زیرا تا امنیت نباشد حفظ محیط زیست مقدور نیست. تا محیط زیست حفاظت نشود. امنیت تدوام نخواهد یافت. پذیرش ولایت عالمان خود محوری و خود کامگی و استبداد مفاهیم مشترک از یک رفتار هستند، رفتاری که در آن انسان خود را عقل کل و کارشناس ارشد همه علوم می داند. بنیان فکری که جز تباهی و تخریب و برای جامعه هیچ ارمغانی نخواهد داشت. تخریب منابع ملی و فکری و دانش بشری حاصل حضور این افراد در هرم قدرت است که جبران خسارت حضور این چنین افرادی سال ها وبلکه قرن ها زمان می برد. ولایت پذیری یا همان اصل خرد محوری و شور و مشورت و ارجاع امور به متخصصین و تمکین از نظرات کارشناسانه و مبتنی بر علم منطق یا همان مفهوم ولایت پذیری است. پذیرش ولایت عالمان (چه دینی و علمی) ویژگی بارز یک مدیر مدبر و رهبر سازمانی است. آشنا بودن به فرصت ها و سرمایه های ملی بستر رشد و تعالی هر جامعه مبتنی بر منابع اقتصادی و سرمایه و داشته های فرهنگی و اجتماعی است. طبیعت و میراث طبیعی و ژنتیکی هر کشور و حراست از ان و بهرهبرداری صحیح از ان یک اصل بنیادی است. سرمایه های فکری ونخبگان جامعه ظهور نمی یابند مگر در بستری که در طی قرون در معجونی از اندیشه ها ها و فرهنگ های متعالی استوار گشته اند و رشد و بقای آنها در باغ اندیشه هرکشور حضور باغبانی زیرک و عالم را می طلبد تا عطر این متفکران فضای جامعه را عطراگین نمایید. از آنجا که ولایت پذیری مدیر و رهبران سازمانی بر بنیان حضور نخبگان و عالمان استوار است، جز این اگر باشد استبداد و خودکامگی را در پی دارد. شناخت وبهره مندی از ظرفیت عالمان و نخبگان یک اصل اساسی است. در کنار این سرمایه های انسانی، سرمایه های طبیعی مکمل این شناخت است. ایران دارای تنوع زیستی جانوری و گیاهی ارزشمند است که شناسایی آن و بهره برداری درست از آن خود از نظر اقتصادی کم از ثروت نفت ندارد. اما چقدر برای این تنوع زیستی و میراث طبیعی ارزش قایل هستیم و چقدر آن را می شناسیم و چقدر مدیریت ان را به عالمانش سپرده ایم؟ از این رو مدیریت کشور بدون شناخت سرمایه های انسانی و میراث طبیعی و فرهنگی امکان پذیر نیست. دارای برنامه بودن اما درک و لحاظ نمودن ارزش اقتصادی محیط زیست و حرکت بر مدار توسعه در خور و پایدار و شناخت ظرفیت های انسانی و طبیعی ولایت پذیری عالمان در امور تخصصی و اجتناب از خود محور، همه و همه جز با تدوین استراتژی مدیریتی و برنامه ریزی و هدف گذاری محقق نمی گردد. کلید واژه انتخاب یک مدیر خوب برای کشور داشتن برنامه ای است که در آن برنامه ریزی بر مدار دانش های مورد نیاز جهت تحقق توسعه پایدار (اقتصادی - فنی محیط زیستی - اجتماعی و فرهنگی) و شناخت ظرفیت های اکولوژیک و لحاظ کردن ژئو پلتیک سرزمینی است که نقطه پایانی برای شناخت خواهد بود. لینک کوتاه: asriran.com/003Ixu