چرا به علی ربیعی «برادر عباد» می گفتند؟/ سرگذشت کارگری که وزیر شد

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روزنامه سازندگی در گزارشی نوشت:

علی ربیعی دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور شد. رئیس جمهور با صدور حکمی، علی ربیعی را به عنوان «دستیار اجتماعی رئیس جمهور» منصوب کرد و از او خواست که انعکاس دهنده صداهای متکثر جامعه به ویژه صدای بی‌صدایان به شخص رئیس جمهور و ارکان دولت باشد.

در حکم انتصاب رئیس‌جمهور خطاب به ربیعی آمده است: «امید است با اتکال به خداوند متعال و در چارچوب قانون اساسی، اهداف سند چشم‌انداز، سیاست‌های کلی مصوب مقام معظم رهبری، برنامه هفتم پیشرفت و رعایت منشور اخلاقی کارگزاران دولت چهاردهم ضمن تعامل موثر و سازنده با انجمن‌های علمی، حرفه‌ای و مدنی کشور و استفاده بهینه از نظرات صاحب‌نظران و اندیشمندان این حوزه همچنین ظرفیت دستگاه‌های اجرایی نسبت به گسترش و تعمیق روابط اجتماعی رئیس جمهور با هدف تقویت و حفظ وفاق ملی و سرمایه اجتماعی دولت، اقدام و انعکاس‌دهنده صداهای متکثر جامعه به ویژه صدای بی‌صدایان به اینجانب و ارکان دولت باشید».

ماموریت‌هایی که پزشکیان برای علی ربیعی به عنوان دستیار اجتماعی خود برشمرده از این قرار است:

1. تدوین نظام و راهبردهای توسعه روابط اجتماعی و نیز برنامه‌ریزی برای اجتماعی شدن اثربخش مجموعه فعالیت‌های دولت. 2. تدوین پیوست اجتماعی مصوبات مهم دولت که نیازمند اقناع و همراهی عمومی است. 3. اهتمام به پیشبرد گفتمان وفاق و گفت‌وگوی اجتماعی میان اجزای دولت با جامعه و گروه‌های اجتماعی ذی‌نفع، تشکل‌های علمی، صنفی و سایر سازمان‌های مردم‌نهاد. 4. برنامه‌ریزی برای اجتماعی شدن فعالیت‌های دولت و توسعه دادن روابط اجتماعی دولت در سطح استان‌ها و شهرستان‌ها. 5. برنامه‌ریزی به منظور هم‌افزایی فعالیت‌های اجتماعی دستگاه‌های اجرایی در جهت اهداف رئیس‌جمهور و دولت. 6. بررسی و گزارش موانع توسعه سازمان‌های جامعه مدنی در عرصه‌های مختلف.

علی ربیعی که پیش‌تر نزدیک به نهادهای امنیتی بود و در سال‌های اخیر در کسوت جامعه‌شناس، نظریات مختلفی در حوزه امنیت و جامعه ارائه کرده است. او پس از گذراندن وزارت و سخنگویی دولت اینک و در سن 70 سالگی مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور پزشکیان شده است. شاید اگر او در قامت مشاور امنیتی مسعود پزشکیان معرفی می‌شد، منطقی‌تر بود زیرا رئیس‌جمهور این روزها نیازمند یک مشاور امین امنیتی و خبره است که جایش در دفتر رئیس‌جمهور خالی است. ربیعی در دولت روحانی وزیر کار بود اما پس از به اتمام رسیدن مسولیتش، سخنگوی دولت شد. کسانی که دنیای سیاست را بیشتر دنبال می‌کنند، او را مرد در سایه می‌دانند. ربیعی قبل از انقلاب 57 هم لیدر بسیاری از جنبش‌های اعتراضی کارگری بود.

در دولت روحانی زمانی که بهارستانی‌ها قصد داشتند به او به‌عنوان وزیر کار رای اعتماد بدهند، سوابق او نیز مطرح شده بود که البته ربیعی توانست از مجلس رای اعتماد بالایی بگیرد و وزیر کار دولت اول روحانی شد اما در نهایت هفدهم مرداد ماه 97 توسط نمایندگان استیضاح شد و با وزارتخانه کار و رفاه اجتماعی برای همیشه خداحافظی کرد.

اردیبهشت سال گذشته علی ربیعی با حضور در حسینیه ارشاد با محمدحسین رنجبران، مجری برنامه گفت‌وگو کرده بود و وقتی مجری از او پرسید: «برادر عباد هنوز خودش را پاسدار انقلاب می‌داند؟» گفت: «یک بار هم در مجلس این را گفتم. آنهایی که در خارج هستند، می‌خواهند یک‌جوری ما را بکوبند که او برادر عباد بوده و در سپاه و امنیتی بوده. بخشی از دوستان مخالف اصلاح‌طلب هم که می‌خواهند بکوبند، می‌گویند دولت‌شان این‌طور بوده. الحمدلله ما از همه طرف حرف می‌شنویم. ولی در مجلس که صحبت کردم، گفتم امنیتی‌ام و دوست دارم امنیت مردم حفظ شود؛ دلم می‌خواهد زندگی و نان مردم و امنیت مردم حفظ شود. رفاه مردم امنیت است. فرق نمی‌کند در چه پایه‌ای باشی. آدم دلش می‌خواهد کاری انجام دهد و ممکن است نتوانسته باشیم، کاری کنیم.» ربیعی بهترین شیوه پاسداری از انقلاب اسلامی را بازگشت به آرمان‌های صدر انقلاب می‌داند و اعتقاد دارد که بی‌تردید باید به اصول اولیه انقلاب بازگردیم. به همان انتخاباتی که وعده داده شد؛ برگردیم به همان قرائت‌هایی که از آزادی‌های اجتماعی بود. برگردیم به اینکه باید کشوری تولیدمحور شویم. به اینکه ما هم نه شرقی و نه غربی هستیم و این به معنی این است که با همه کار می‌کنیم و در عین حال زیر بار ظلم هم نمی‌رویم.

تاریخچه یک نام

ربیعی سال‌ها با نام مستعار «برادر عباد» در وزارت اطلاعات مشغول به فعالیت بود و گویا خودش هم از ذکر این نام مستعار ناراحت نمی‌شود چراکه به گفته خودش «سال‌های سال با همین اسم در وزارت اطلاعات و شورای عالی امنیت ملی فعالیت کرده است». به طوری که علی فلاحیان در گفت‌وگویی با روزنامه جام‌جم از تدریس علی ربیعی در دانشگاه امام باقر که زیر نظر وزارت اطلاعات است به عنوان استاد عملیات روانی یاد کرد. او همچنین از چگونگی خروج ربیعی از وزارت اطلاعات و رفتنش به شورای امنیت ملی اینگونه گفته بود: «علی ربیعی از بچه‌های خانه کارگر و از بچه‌های چپ بود. یک مقطعی شد، مدیرمسئول روزنامه کاروکارگر. در عین حال در وزارت اطلاعات هم بود. ما به او گفتیم دیگر نمی‌شود در اطلاعات بمانی. چون رفتی در یک گروه سیاسی یا آن را انتخاب کن؛ یا وزارت را. او هم خیلی با من بد شد. علی‌ایحال وقتی کنارش گذاشتیم، آقای حسن روحانی او را برد به دبیرخانه شورای امنیت. بعد از انتخابات آقای خاتمی می‌خواست او را وزیر کار بگذارد و خیلی روی این مساله اصرار داشت و در هر حال ربیعی وزیر کار نشد. یکهو گفتند بشود دبیر شورای امنیت. بالاخره قرار شد حالا که رسماً دبیر همین آقای روحانی است، او مسئول اجرایی شورای امنیت شود. البته این پست عباد بسیار کلیدی است در امنیت کشور».

ربیعی هم در پاسخ به این سوال که به عنوان کسی که فعالیت امنیتی داشته به آقای روحانی مشورت امنیتی می‌دهید، گفته بود: «من هنوز به روایتی و از زاویه دیگری هم کار امنیتی می‌کنم. همین جا که نشسته‌ام باید با بحران کار و بحران اجتماعی مقابله کنم. فکر می‌کنید جلوگیری از این بحران‌ها، کار ساده‌ای است؟» به گزارش تابناک، ربیعی در ماجرای قتل‌های زنجیره‌ای، گزارش بسیار مهمی منتشر کرد. گزارشی که روایتی دست اول از وقوع اتفاقات پاییز 77 می‌داد. او پیش از این نیز در مقاله‌ای به نام آژیر، هشدارهایی داده بود. پرونده پیگیری علل وقوع قتل‌های زنجیره‌ای زیر نظر کمیته تحقیق سه نفره علی یونسی، رئیس وقت سازمان قضایی نیروهای مسلح، علی ربیعی و سرمدی به مشاورت سعید حجاریان و خسرو تهرانی آغاز به کار کرد و از همان ابتدا نقش گسترده ربیعی در آن کمیته به چشم می‌آمد.

ربیعی در دو دولت سیدمحمد خاتمی مشاور او نیز شد. در دوران احمدی‌نژاد او نیز مانند بسیاری از اصلاح‌طلبان، حاشیه‌نشین شد اما این شانس را داشت که در قضایای سال 88 راهی زندان نشود. تا آنکه با ریاست‌جمهوری حسن روحانی به دولت بازگشت و وزیر کار شد.

کارگری که وزیر شد

علی ربیعی سال 1334 در جنوب تهران به دنیا آمد. او پیش از انقلاب تکنسین کارخانه‌هایی چون ارج بود و پس از انقلاب اسلامی تا 1360 مسئول شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی شد. ربیعی، عضو سپاه پاسداران شد و از فرماندهان آن بود. از آغاز انقلاب وی عضو موسس و عضو شورای مرکزی خانه کارگر بوده است. ربیعی از 1366 تا 1372 در دوره وزارت محمد ری‌شهری و علی فلاحیان، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات و از 1372 تا 1384 مسئول اجرایی و مسئول کمیته تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بوده است. از 1376 تا 1384 مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور سیدمحمد خاتمی بود. ربیعی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری ایران (1388) از اعضای اصلی ستاد میرحسین موسوی از نامزدهای معترض به نتایج انتخابات بود. ربیعی استاد دانشگاه‌های تهران و پژوهشگر حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و اقتصادی است. وی عضو هیات علمی و دانشیار دانشگاه پیام‌نور، محقق و نویسنده در حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و مدیریت است. از او تألیفاتی چون جامعه‌شناسی تحولات ارزشی در ایران، (زنده‌باد فساد) جامعه‌شناسی سیاسی فساد در دولت‌های جهان سوم و مطالعات امنیت ملی و مقدمه‌ای بر نظریانت امنیت ملی در جهان سوم به چاپ رسیده است.

27218