چین؛ تهدیدات ترامپ را جدی نمی گیرد | وضعیت نگران‌کننده، سوءتفاهم‌ها متقابل!
اقتصادنیوز: همانند دوره نخست ریاست‌جمهوری، دونالد ترامپ می‌تواند از نقش یک معامله‌گر، به مخالف چین تبدیل شود؛ اقدامی که پیامدهای خطرناکی در پی خواهد داشت.
به گزارش اقتصادنیوز، در حالی که بازارها و ناظران جهانی تلاش می‌کنند تا آرامش نسبی را حفظ کنند، تنش‌های تازه میان آمریکا و چین بار دیگر توجه‌ها را معطوف به رقابت اقتصادی دو ابرقدرت جهانی کرده است. تهدیدات رئیس‌جمهور دونالد ترامپ و محدودیت‌های صادراتی تازه پکن نشان می‌دهد که روابط تجاری دو کشور، حتی با وجود وعده‌های صلح‌آمیز، همچنان شکننده و پرمخاطره است.
وضعیت نگران‌کننده است
روز 12 اکتبر، دونالد ترامپ در شبکه‌های اجتماعی خود نوشت: نگران چین نباشید، همه چیز طبق روال است.
اکونومیست نوشت: این پیام چندروز پس از آن بود که ترامپ چین را تهدید به تلافی، در واکنش به محدودیت‌های جدید صادراتی که شی جین پینگ در زمینه باتری و عناصر کمیاب اعمال کرده بود، کرد.
خبر مرتبط مقابله آمریکا با نفوذ اقتصادی چین | اصرارها نتیجه معکوس دارد، کسی چین را معادلات حذف نمی کنداقتصادنیوز: وجه تمایز چین با سیاست‌های غرب، رویکرد عدم مداخله در امور داخلی دیگر کشورها است. با این‌حال، چنین رویکردی هنوز در مناطق استراتژیک مانند جنوب و شرق آسیا آزمایش نشده است.
یک روز قبل، وزارت بازرگانی چین در نشستی خبری تضمین کرد که این محدودیت‌ها تأثیر محدودی بر زنجیره‌های تأمین خواهند داشت.
برای بسیاری، این تضمین‌ها قابل قبول است؛ بازارها پس از واکنش تند اولیه ترامپ متلاطم شدند، اما اکنون آرام‌تر شده‌اند. بسیاری انتظار دارند که رئیس‌جمهور آمریکا در دیدار احتمالی با شی جین‌پینگ در 29 اکتبر، که در آستانه یک اجلاس در کره‌ی جنوبی خواهد بود، لحن نرم‌تری داشته باشد. اما حتی اگر آتش‌بس موقت برقرار شود، آخرین مشاجره اخیر میان این دو نگران‌کننده است.
چینی‌ها تهدیدات ترامپ را جدی نمی‌گیرند
چنین تهدیداتی نشان می‌دهد که دونالد ترامپ حاضر است تا در صورت لزوم، به تحریم‌های سه‌رقمی علیه یکی از بزرگ‌ترین شرکای تجاری آمریکا فکر کند. بسیاری از سرمایه‌گذاران و حتی مقام‌های چینی این تهدیدات را جدی نمی‌گیرند. رئیس‌جمهور به حساسیت بازارهای مالی توجه دارد و پیش‌تر نیز از چنین موضعی عقب‌نشینی کرده است، اما او از اینکه تحت فشار به‌نظر برسد متنفر است و ممکن است در آینده تصمیم به زیرسوال بردن همه ارتباطات تجاری با چین، بگیرد.
همانند دوره‌ی نخست ریاست‌جمهوری، دونالد ترامپ می‌تواند از نقش یک معامله‌گر، به مخالف چین تبدیل شود؛ اقدامی که پیامدهای خطرناکی در پی خواهد داشت.
او تهدید کرده که صنعت نیمه‌رسانای چین را با محدود کردن نرم‌افزارهای حیاتی فلج کند. برخی از اعضای تیم او نیز به اعمال تحریم علیه شرکت‌های فناوری و مالی چین اشاره کرده‌اند. از سوی دیگر، چین نیز ابزارهایی را برای تحت فشار قرار دادن شرکت‌های آمریکایی در اختیار دارد.
سوءتفاهم‌ها متقابل است
مناقشات اخیر همچنین نشان می‌دهد که آمریکا و چین همچنان به درکی از یکدیگر نرسیده‌اند. اسکات بسنِنت، وزیر خزانه‌داری آمریکا می‌گوید که اقتصاد چین در رکود است. واقعیت این است که رشد اقتصاد چین نرم است، اما این به‌خاطر تعرفه‌ها نیست. طی 12 ماه منتهی به سپتامبر، صادرات کالاهای چین 8 درصد رشد داشته است، چرا که فروش به سایر بازارها، جایگزین صادرات به آمریکا شده است.
کاخ سفید از این ناراضی است که چین قوانین جدید خود را هفته‌ها پیش از دیدار احتمالی رهبران دو کشور در کره جنوبی، اعلام کرده است. چین می‌گوید آمریکا با اصلاح کنترل‌های صادراتی خود، آتش‌بس را نقض کرده و هزاران شرکت چینی را در معرض فهرست سیاه قرار داده است.
ترامپ به چه امید دارد؟
حتی اگر قوانین تازه‌ی چین تا حدودی جنبه‌ی تلافی‌جویانه داشته باشد، موجب حساسیت بیشتر این موضوعات شده است. شرکت‌های باتری‌سازی چینی که در جهان بهترین هستند، برای اشتراک‌گذاری بسیاری از محصولات و مواد اولیه با خارجی‌ها نیاز به مجوز خواهند داشت. شرکت‌های خارجی خارج از حوزه‌ی قضایی چین نیز برای صادرات محصولاتی که حاوی عناصر کمیاب زمین چین هستند، به مجوز نیاز خواهند داشت.
ترامپ امیدوار است که موفق به قانع کردن شی جین‌پینگ برای لغو محدودیت‌ها شود، اما احتمال موفقیت او کم است. این قوانین بخشی از تلاش چین برای ایجاد چارچوبی قانونی برای کنترل مهم‌ترین ابزارهای اقتصادی خود است. چین در ظاهر دست دوستی داده و اعلام کرده که قوانین را خیلی ملایم اجرا خواهد کرد، اما این ادعا چندان باورپذیر نیست؛ چرا که بوروکرات‌های وزارت بازرگانی که مسئول صدور مجوزها هستند، از اینکه نرم به نظر برسند وحشت دارند.
به این ترتیب، این ابزار به چین کمک می‌کند تا فشار را بسته به نیاز، افزایش یا کاهش دهد.
چرخه‌های معیوب تلافی‌جویانه
بسیاری امیدوارند که هیچ یک از دو کشور واقعا خواهان جنگ تجاری نباشند، دو ابرقدرت اقتصادی جهان که به یکدیگر وابسته‌اند.
اما همین وابستگی به آن‌ها قدرت می‌دهد که صدمات جدی به یکدیگر وارد کنند. آمریکا محدودیت‌هایی طولانی‌مدت در صادرات نیمه‌رساناها دارد و چین کنترل بیشتری بر عناصر نادر زمین در اختیار دارد. تهدید متقابل به ایجد اختلال شدید، اساس مناسبات و روابط را تضعیف می‌کند. درواقع، هر دو کشور در تلاشند تا خود را از چنگال دیگری رها کنند و رفتار هر طرف، طرف مقابل را وادار به محکم‌تر گرفتن طناب قدرت می‌کند؛ چرخه‌ای تکرار شونده که به نظر می‌رسد در حال وخیم‌تر شدن است.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
