گوشت قربانی چهل ساله!

حمیدرضا عرب: حرف‌های مملو از انگیزه و دستورات قاطع اما اقداماتی که به جایی نمی‌رسد و حاصل آن در تمام 40 سال گذشته فقط ناکامی تیم ملی امید در رسیدن به رقابت‌های المپیک بوده و بس. طی چند دهه اخیر ما بارها به رقابت‌های جام جهانی صعود کرده‌ایم و در عرصه پیکارهای نوجوانان و جوانان نیز سابقه قهرمانی و نایب قهرمانی در آسیا و رسیدن به جام‌های جهانی را داشته‌ایم اما تیم امید به طلسم بزرگی تبدیل شده است که شکسته نمی‌شود. حالا دوباره وزیر ورزش به‌عنوان مرد شماره یک این وزارتخانه دستور تسریع در روشن شدن تکلیف این تیم را داده است و فدراسیون نیز مدعی شده که همراه با کمیته ملی المپیک قضیه را پیگیری می‌کند اما می‌ترسیم باز هم سرنوشت المپیک‌های قبلی تکرار شود و رقابت‌های فوتبال بدون ایران برگزار شود. اتفاقی که به نظر می‌رسد در شرایط عادی متأسفانه احتمال وقوع آن اصلاً کم نیست مگر اینکه در هفته‌ها و ماه‌های آینده شرایط تیم امید واقعاً متحول شود. تیمی که فعلاً حتی سرمربی هم ندارد و امید چندانی به موفقیتش نمی‌رود.

آخرین حضور و سال‌های جنگ

تیم ملی فوتبال کشورمان اسفندماه سال 1358 جواز حضور در رقابت‌های المپیک 1980 مسکو را به دست آورد اما با توجه به تحریم شدن این مسابقات از طرف دولت ایران، ما به پیکارهای مذکور نرفتیم و هیچکس در آن مقطع فکر نمی‌کرد رسیدن به المپیک برای فوتبال ایران به یک آرزوی بزرگ تبدیل شود. در دهه 80 میلادی کشورها این اجازه را داشتند که با تیم ملی بزرگسالان خود راهی رقابت‌های المپیک شوند به همین خاطر تیم ملی ایران پس از تحریم المپیک 1984 لس آنجلس، برای حضور در رقابت‌های فوتبال المپیک 1988 سئول ثبت‌نام کرد اما در مجموع دو بازی رفت و برگشت مغلوب کویت شد و در سال‌های پایانی جنگ نتوانست به راه خود در عرصه پیکارهای انتخابی المپیک ادامه دهد.

ناکامی با جناب سرهنگ

از المپیک 1992 بارسلون قرار شد تیم‌های زیر 23 سال هر کشور در پیکارهای فوتبال المپیک حاضر شوند. روی همین اصل زمستان سال 1369 حسن حبیبی به‌عنوان سرمربی تیم امید برگزیده شد و مأموریت پیدا کرد تا ما را به اسپانیا ببرد اما متأسفانه در همان مرحله اول پیکارهای انتخابی با وجود در اختیار داشتن بازیکنان فوق‌العاده ارزشمندی همچون خداداد عزیزی، افشین پیروانی، میرشاد ماجدی، بهزاد داداش‌زاده، یحیی گل‌محمدی و... از گردونه مسابقات حذف شدیم. در آن دوره مشکلات زیادی پیرامون تیم وجود داشت و برای نمونه بگوییم قبل از بازی رفت با قطر، کار به گونه‌ای جلو رفت که پنج بازیکن تیم ملی به فاصله شش ساعت تا قبل از آغاز مسابقه تازه به دوحه رسیدند!

ناکامی ما با سرهنگ حسن حبیبی در راه رسیدن به پیکارهای فوتبال المپیک هنگام برگزاری رقابت‌های گزینشی 1996 آتلانتا هم تکرار شد و این بار نسلی طلایی متشکل از مهدی مهدوی‌کیا، مرحوم مهرداد میناوند، کریم باقری، مهدی پاشازاده، نیما نکیسا، حمید مطهری، اسماعیل حلالی، ستار همدانی و... از حضور در المپیک محروم شدند. البته این نکته را هم نباید فراموش کرد که تیم ایران جواز حضور در رقابت‌های المپیک 1980 مسکو را با هدایت همین حسن آقای حبیبی به دست آورده بود.

فاجعه با مرد آلمانی

ما برای رسیدن به المپیک 2000 سیدنی شرایط بسیار خوبی داشتیم از بازیکنان ارزشمندی همچون مهدی مهدوی‌کیا، رسول خطیبی، علیرضا نیکبخت واحدی، جواد نکونام و داریوش یزدانی گرفته تا برگزاری اردوهای تدارکاتی در آلمان ولی متأسفانه تیم امید کشورمان در اختیار یک مربی فوق‌العاده ضعیف آلمانی تحت عنوان اگون کوردس قرار داشت و به همین خاطر نتوانستیم راه به جایی ببریم و باز هم ناموفق عمل کردیم.

تلخکامی با مایلی‌کهن

در پیکارهای انتخابی المپیک 2004 آتن ما به مرحله نهایی مسابقات گزینشی صعود کردیم و خیلی امیدوار بودیم تا بتوانیم به این مهم جامه عمل بپوشانیم. بازیکنان خیلی خوبی هم در اختیار داشتیم از مهدی رحمتی و وحید طالب‌لو گرفته تا محرم نویدکیا، محمد نصرتی، جواد کاظمیان و...

اما متأسفانه در آن مرحله ناکام شدیم و دو شکست فوق‌العاده تلخ برابر کره جنوبی و چین آرزوهای ما را برای رسیدن به آتن پرپر کرد.

بیشتر بخوانید:

• روی خوش دوباره فوتبال به فرهاد مجیدی

• کارلو آنچلوتی با تیم ملی برزیل به توافق رسید

• عکس | تقدیر ویژه از یامگا و مطهری در تمرین استقلال

تیم بازنده

هدایت تیم امید ایران برای رسیدن به المپیک 2008 پکن برعهده وینگو بگوویچ گذاشته شده بود و به جرأت می‌توان گفت این مربی کروات اصلاً نتوانست روحیه جنگندگی و پیروزی را به بچه‌ها تزریق کند. ما نتایج خوبی نگرفتیم و اگر بخواهیم منصفانه به قضیه نگاه کنیم واقعاً شرایط حضور در المپیک را نداشتیم.

آن تیم در شرایطی آماده حضور در مسابقات شد که فوتبال ما تازه داستان تعلیق را پشت سر گذاشته بود و رئیس فدراسیون نداشت.

فاجعه کارت زرد

تیم امید کشورمان برای رسیدن به المپیک 2012 لندن با یک فاجعه مدیریتی مواجه شد و به خاطر یک اشتباه که در نهایت هیچکس هم آن را گردن نگرفت در همان مراحل اول پیکارهای انتخابی حذف شد.

کمال کامیابی‌نیا که در بازی رفت و برگشت مقابل تاجیکستان کارت زرد گرفته بود و محروم به حساب می‌آمد، توسط علیرضا منصوریان سرمربی وقت تیم امید برای جدال برابر عراق به میدان فرستاده شده و همین مسأله کافی بود تا کنفدراسیون فوتبال آسیا ما را سه بر صفر بازنده کند و تیم امید با وجود امیدواری فراوان بازیکنانش، از این پیکارها حذف شود! پس از وقوع این فاجعه، هیچکس آن را گردن نگرفت. از خود کامیابی‌نیا گرفته تا علیرضا منصوریان و اصغر حاجیلو که در آن مقطع سرپرست تیم بود. علی کفاشیان هم از کنار ماجرا براحتی عبور کرد تا یک حذف دیگر بر حذف‌های این تیم افزوده شود.

حسرت به دل با خاکپور

سرنوشت تیم ملی امید ایران برای رسیدن به المپیک 2016 ریو هم همانند ادوار گذشته بود. ما به مرحله نهایی پیکارهای انتخابی صعود کردیم و در آستانه حضور قرار داشتیم اما شکست در مرحله یک‌چهارم نهایی همه آرزوهای این تیم که توسط محمد خاکپور هدایت می‌شد را بر باد داد و یک المپیک دیگر هم از دست ما پرید.

دست خالی با استیلی

اگرچه پیکارهای انتخابی المپیک 2020 توکیو را با مرحوم زلاتکو کرانچار شروع کردیم اما پس از برکناری او، ابتدا فرهاد مجیدی سرمربی تیم ملی امید شد ولی اختلاف‌نظرش با حمید استیلی که در آن مقطع مدیر این تیم به حساب می‌آمد موجب کناره‌گیری مجیدی گردید. در نهایت خود استیلی تیم را به مرحله نهایی رقابت‌های انتخابی در تایلند برد. در آنجا هم به نتیجه دلخواه نرسیدیم و دوباره حسرت نصیب ما شد.

سردرگمی بعد از رفتن

مهدوی‌کیا

مهدی مهدوی‌کیا سال گذشته به‌عنوان سرمربی تیم امید برگزیده شد و از مرحله اول پیکارهای انتخابی هم صعود کردیم اما کاملاً مشخص بود که رابطه او با مدیران فدراسیون اصلاً خوب نیست. در نهایت پس از روی کار آمدن مهدی تاج، مهدوی‌کیا ترجیح داد کناره‌گیری کند. حالا پس از رفتن او ماه‌هاست که تیم امید در سردرگمی و بلاتکلیفی فرصت را از دست می‌دهد. امیدواریم این بار مثلث مدیریتی وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال بتوانند تصمیم درستی برای این تیم بگیرند.

251255