یک قطره نفت هم نمی‌فروختیم، اما خیلی زیاد می‌فروختیم (!)

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، دیروز پس از آنکه اعلام شد صادرات نفت ایران 40 درصد افزایش پیدا کرده و تمام درآمد آن هم به کشور بر می‌گردد، آقای همتی رئیس‌کل بانک مرکزی در دولت سابق گفت: می‌توان حدس زد که منظور سال 1400 نسبت به سال گذشته بوده است. این موضوع از این منظر که می‌تواند تاثیر تحریم‌ها را بر بودجه و اقتصاد کشور را کمتر کند، خبر امیدبخشی است.، اما نکته مهم این است که در سال 2021 نسبت به سال 2020 قیمت جهانی نفت و فرآورده‌های نفتی بیش از 60 درصد رشد داشته است بنابراین اگر هیچ تلاشی هم نمی‌کردیم، با همان صادرات سال قبل می‌توانستیم نزدیک 60 درصد رشد در آمد داشته باشیم؛ بنابراین سؤال مهم من از دولت سیزدهم این است که سهم تلاش دولت سیزدهم در خنثی سازی تحریم چه‌اندازه بوده است؟

این سخنان و القای اینکه اگر دولت روحانی هم سرکار بود، درآمد نفت افزایش یافته بود (!) در حالی است که آقای نوبخت رئیس‌سازمان برنامه و بودجه، سال گذشته گفته بود «شدیدترین مرحله تحریم نفت در برابر غذا بود، اما الان در شرایطی هستیم که این بی‌انصاف‌ها و دژخیمان حتی برای غذا و دارو اجازه فروش یک قطره نفت را نمی‌دهند و اگر هم به‌فروش می‌رسد، امکان تبادل مالی نباشد».

البته همین آقای نوبخت،24 تیر 95 هنگام بزک کاری برجام ادعا کرده بود: «اگر برجام نبود، امروز باید نفت در برابر غذا را تحمل می‌کردیم»!

یادآور می‌شود بیژن زنگنه وزیر نفت هم 28 خرداد 98 در مجلس گفته: «امروز، هیچ نفتی نمی‌توانیم بفروشیم، حتی اگر بفروشیم، پولش را نمی‌توانیم بیاوریم». همچنین محمد جواد ظریف سه سال قبل در پاسخ خبرنگار روزنامه سوئیسی تاگس انسایگر که پرسید «صادرات نفت ایران از 2.5 میلیون بشکه در روز به بیش از یک میلیون کاهش یافته؛ آیا این در دراز مدت کافی است؟»، گفته بود «خیر، این کافی نیست و کمتر از میزانی است که ما در دوران تحریم‌های سازمان ملل و قبل از توافق (برجام) می‌فروختیم».

مجموعه این اظهارات، درستی سخنان آقای همتی را رد می‌کند. اما حتی اگر فرض بگیریم سخن او درست است، باید پرسید چگونه است که هر گاه عناصر غربگرا در ایران سر کار می‌آیند قیمت نفت در دنیا سقوط می‌کند، اما وقتی که آن‌ها کنار می‌روند (مثلا پس از دولت خاتمی یا روحانی)، قیمت نفت سیر صعودی پیدا می‌کند؟!

در واقع، ادعای تنش زدایی یکطرفه به جای منطق تهدید زدایی، و رویکرد منفعلانه «بهانه‌زدایی» به جای دیپلماسی فعال و تهاجمی، نوعا به نفع غرب و ضد منافع اقتصادی ایران عمل کرده است.

گفتنی است دولت روحانی پس از خروج آمریکا از توافق و در مذاکره با اروپا، ضمن تنازل از حقوق برجامی، به راه‌اندازی کانال‌های موهنی مثل اس پی وی و اینستکس هم رضایت داده بود، اما اروپا حتی به همان وعده هیچ و پوچ هم عمل نکرد. طبق این وعده‌ها قرار بود اروپا درآمد فروش نفت ایران به طرف ثالث را دریافت کند و در ازای آن، غذا و دارو به ایران بفروشد!