28ماه مفقود الاثربودم / سختی دوران اسارات، سختی‌های امروز را آسان کرده است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ ایلام بیدار، هر سال که 26مرداد روز آزادگان فرا می‌رسد هنوز هم پس از این همه سال، خاطرات روزهای آزادی و آمدنشان به ایران دلشادمان می‌کند.

آزادگان، داستان سالها مقاومت در برابر کسانی است که می‌خواستند ذلت را بر ما تحمیل کنند تحقیرمان کنند، ضعیف جلوه دهندمان و...

که شکستند و نتوانستند بشکنندمان.

از این همه داستان مقاومت هر چند شماری کتاب و خاطره و مصاحبه و... گرد آوری شده است، اما پس از این همه سال با وجود همه سایتهای آزادگان و چندین کتاب و...، هنوز نتوانسته‌ایم سر جمع یک سند مقاومت از آنها به دست نسل حاضر برسانیم.

براستی آیا می‌توان با این چند کتاب و مصاحبه و سایت این مهم را به نسل حاضر و نسلهای آتی انتقال داد؟ مگر نه اینکه از مقاومت آزادگان در زندانهای بعثی می‌توان الگو برداری کرد که چگونه در سخت ترین شرایطی که دشمن بر تو حاکم است با غیرت و درایت او را اسیر دست خود کنی.

از اسارت و مقاومت و آزادگی‌شان هم که بگذریم، بیشترین آزادگان همین که پایشان به ایران رسید با همه سختی‌هایی که کشیده بودند لحظه‌ای درنگ نکردند و با سختکوشی به تحصیلات خود ادامه دادند؛ چنانچه امروز با افتخار می‌توان ادعا کرد آزادگان نخبگانی در رشته‌های گوناگون علمی شدند تا همچنان به مقاومت خود ادامه دهند و پشتوانه انقلاب اسلامی بمانند و مشکلی را از روی دوش مشکلات کشور بردارند.

خیر اله رستمی از آزادگان و جانبازان دوران دفاع مقدس در گفتگو باخبرنگار ما می گوید.

متولد 1345دریک خانواده کم جمعیت با سطح مالی متوسط به دنیا آمده ام به طوری که خانئاده ام از لحاظ ایمانی یک خانواده مقید در بین مردم تلقی می شد.

با شروع جنگ تحمیلی علاقه خاصی به حضور در جبهه های جنگ داشتم به همین خاطر در تاریخ 1366/06/18به جبهه اعزام شدم و در منطقه عملیاتی شلمچه در یگان امدادمشغول به خدمت شدم. بیشترین تمرکز خود را روی وظیفه محوله ای که به بنده داده بودن گذاشتم و سعی داشتم از هیچ تلاشی دریغ نکنم.

در یکی از عملیاتها در حین امداد رسانی به مجروحین متاسفانه در کمین نیرو های عراقی گرفتار شدیم و به اسارت رژیم بعث عراق داآمدیم. که بعد از اسارت به اردوگاه مرکزی عراق و بعد ازآن به اردوگاه تکریت انتقال داده شدیم.

بنده مدت 28ماه در اسارت نیرو های بعث قرارگرفتم درطول این مدت نظامیان عراقی با اسرای ایرانی ناجوانمردانه رفتار نمودند و اسرا را مورد شکنجه قرار می دادند اما این شکنجه ها یک ذره از عشق به میهن در دل اسرا کم نمی کرد و روز به روز استوارتر از روز قبل روزگار سپری می کردند.

در طول این مدت خانواده ام هیچ گونه اطلاعی از وضعیت بنده نداشتند و به عنوان مفقود الاثر در لیست بنیاد شهید شهرستان ایوان قرار گرفتم.

در تاریخ 69/06/16به همراه تعدادی دیگر از اسرا به خاک ایران اسلامی قدم نهاده ام و تا امروز در خدمت مردم عزیز ایران اسلامی هستم

حالا در این سال‌ها هم‌کلامی با همرزمانم و یادآوری خاطره‌های گذشته برای من بهترین کار دنیاست. واقعا بازگویی خاطرات آن دوران حالم را خوب می‌کند. صفا و صمیمتی که رزمندگان در اسارت داشتند مثال زدنی بود.

از مسئولان هیچ توقعی ندارم. فقط از آنان می خواهم همانطور که ما بیش از هشت سال برای حفظ وطن و ناموس در بند اسارت بودیم و هم‌رزمان ما در جبهه‌ها از جان‌شان برای دفاع از وطن و رفاه و آسایش مردم گذشتند، در زمان مسئولیت‌شان به معنای واقعی به مردم خدمت کنند و به فکر رفاه و آسایش مردم باشند. مردم ایران لایق بهترین‌ها هستند.

باید پشتیبان ولایت فقیه باشیم و از ایران و نظام جمهوری اسلامی به معنای واقعی دفاع کنیم. هنوز آماده دفع از وطن هستم و برای وطن و رهبرم می‌دهم. تا پای جان برای آرمان‌های این نظام سرافرار تلاش می‌کنم.

باقری خاطرنشان کرد: به مسئولان توصیه می‌کنم که شهدا، آزادگان، خانواده معظم شهدا، جانبازان و ایثارگران را از یاد نبرند. همه ما با جان و دل باید از کیان نظام مقدس‌مان دفاع کنیم.

انتهای پیام /