آفرودسواری؛ مجاز است یا خلاف؟
سال‌هاست «آفرود» به عنوان یکی از اقسام گردشگری ماجراجویانه در مناطق طبیعی مورد انتقاد فعالان محیط‌زیست و کارشناسان اکوتوریسم است.
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از دنیای اقتصاد آنها می گویند این شیوه از گردشگری در ایران بدون ضابطه انجام می‌شود و شاهد حضور تعداد زیاد ماشین‌ها در یک محدوده طبیعی بدون توجه به لطماتی که به تنوع زیستی وارد می‌کنند، هستیم.
با این حال «آفرود» لزوما به معنای آسیب به طبیعت نیست و در جهان با استانداردسازی، با مفهومی به اسم «آفرود سبز» مواجهیم. آفرود به رانندگی روی سطوح بدون سنگفرش مانند شن، خاک، بستر رودخانه ها، گل ولای، برف، صخره ها یا سایر زمین های طبیعی گفته می‌شود.
آفرود از رانندگی های معمولی با وسایل نقلیه معمولی تا رویدادهای رقابتی با وسایل نقلیه سفارشی و رانندگان ماهر را شامل می‌شود. آفرودها در واقع خارج از جاده نیستند. احتمالا بزرگ‌ترین تصور اشتباه در مورد «آفرود» این است که مردم فقط بیرون می روند و هر کجا که بخواهند رانندگی می‌کنند. این موضوع درست نیست.
تقریبا تمام آفرودسواری ها در جاده های خاکی تعیین شده، مسیرهای پیاده روی یا در مناطق ویژه وسایل نقلیه خارج از بزرگراه (OHV) انجام می‌شود. در واقع، «خارج از بزرگراه» نام بسیار دقیق تری برای مجموعه ورزش هایی است که آفرود را تشکیل می‌دهند. آزاده چیذری در شماره اخیر هفته نامه «تجارت فردا» در گزارشی تحت عنوان «طبیعت زیر پای آفرودها» تحولات ایجاد‌شده در این سبک گردشگری ماجراجویانه و شاخص های آفرود سبز را بررسی کرده است. بر اساس این گزارش با وجود محبوبیت آفرودسواری، استفاده از وسایل نقلیه خارج از جاده در زمین های عمومی از سوی برخی از اعضای دولت ایالات متحده و سازمان‌های محیط‌زیستی از جمله Sierra Club و The Wilderness Society مورد انتقاد قرار گرفته است.
آنها چند پیامد استفاده غیرقانونی از ماشین های آفرود، مانند آلودگی، آسیب مسیر، فرسایش، تخریب زمین، انقراض احتمالی گونه ها و تخریب زیستگاه را ذکر کرده اند که می‌تواند مسیرهای پیاده روی را صعب العبور کند.
طرفداران آفرود استدلال می‌کنند که استفاده قانونی تحت دسترسی برنامه ریزی شده، همراه با تلاش های چندگانه حفاظت از محیط‌زیست و مسیر به وسیله گروه های آفرود، این مسائل را کاهش می‌دهد. گروه هایی مانند ائتلاف BlueRibbon از استفاده مسوولانه از زمین های عمومی برای آفرودسواری حمایت می‌کنند. به گفته سرویس جنگل های ایالات متحده، استفاده از موتورهای دوزمانه قدیمی، که قبلا در وسایل نقلیه طراحی شده برای آفرود رایج بود، همچنین باعث نگرانی در مورد آلودگی می‌شود.
دلیل این امر آن است که «موتورهای دوزمانه حدود 20 تا 33درصد سوخت مصرفی را از طریق اگزوز ساطع می‌کنند» و نشتی از موتورهای ماشین برفی دوزمانه می‌تواند به رسوب غیرمستقیم آلاینده ها در لایه بالایی برف و متعاقبا به سطح و آب های زیرزمینی منجر شود. آلودگی صوتی نیز یک نگرانی است و مطالعات متعددی که از سوی دانشگاه ایالتی مونتانا، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، دانشگاه فلوریدا و... انجام شده، تغییرات رفتاری منفی احتمالی در حیات وحش را در نتیجه استفاده از ماشین های آفرود بیان کرده اند.
برخی از ایالت های آمریکا قوانینی برای کاهش صدای تولیدشده از ماشین های آفرود دارند. واشنگتن یک مثال است: قانون ایالتی، ماشین های آفرود و سایر وسایل نقلیه غیربزرگراهی را ملزم به استفاده از دستگاه های قطع کننده سروصدا می‌کند. سازمان‌های ایالتی و دولت های محلی ممکن است مقرراتی را در مورد عملکرد وسایل نقلیه غیربزرگراهی در خیابان ها یا بزرگراه ها در داخل کشور تصویب کنند.در مجموع، در سال‌های اخیر، آفرودسواری بسیار محبوب شده و این کار باعث آسیب رساندن به طبیعت، جنگل ها، بیابان ها و... می‌شود. دنیا با این پدیده نوظهور چه برخوردی داشته است؛ طرفداران محیط‌زیست چه موضعی نسبت به آفرودسواری دارند؟ برای آفرودسواران چه قواعد و قوانینی گذاشته شده و سیاستگذاری عمومی به چه سمتی بوده است؟ و در نهایت، آیا می‌توان با کمترین تخریب محیط‌زیست از آن لذت برد؟ به عبارتی آیا آفرود هم می‌تواند به سمت سبز شدن پیش برود؟
مخالفان آفرود نگران طبیعت هستند
یکی از مشخصه های آفرود به دامنه وسیع آن در جابه‌جایی در مناطق طبیعی برمی‌گردد. آفرود یک فعالیت گسترده است، زیرا به یک مقصد خاص یا یک منطقه بسته، محدود نمی‌شود. دامنه وسیع آفرود به رانندگانش دستی باز می‌دهد، بنابراین این رانندگان بی احتیاط وسایل نقلیه آفرود را در مناطقی که برای آفرود مناسب نیستند عبور می‌دهند. ماشین های آفرود با آلوده کردن محیط‌زیست باعث تخریب آن می شوند. طرفداران محیط‌زیست می‌گویند آفرود می‌تواند با آسیب رساندن به سیستم ریشه بسیاری از گیاهان، زندگی آنها را ویران کند. ریشه قسمت اصلی گیاه است؛ هرگونه آسیب به این قسمت می‌تواند برای زندگی گیاه خطرناک باشد. مناطق مرطوب اغلب دارای پوشش گیاهی باکیفیت هستند، زیرا برای این نوع پوشش گیاهی مناسب اند، اما رانندگان ATV1 اغلب با تخریب این مناطق به سرگرمی خود ادامه می‌دهند.
مراقبت از این تالاب ها و مناطق مرطوب برای رانندگان ATV ضروری است. رانندگان آفرود باید درک کنند که رانندگی در این مناطق می‌تواند اثرات نامطلوبی بر پوشش گیاهی بگذارد. تعداد زیادی از گونه ها در این مناطق زیستگاه دارند، بنابراین آفرودسواران باید هنگام رانندگی در این مناطق مراقب باشند. در غیر‌این صورت، بهتر است از رانندگی در این مناطق برای زندگی بهتر گیاه خودداری کنند. این گزارش در چند حوزه تاثیر آفرود بر محیط‌زیست را بررسی کرده که شامل فرسایش و تخریب خاک، افزایش احتمال سیل، کشتن حیوانات، آسیب به حیات گیاهان بومی و آبزیان و آلودگی هوا و آلودگی صوتی می‌شود.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید