از جهنم آنفیلد تا چالش‌های کریس و لئو / حرکت یک ایرانی هم بود!
دنیای فوتبال در سال گذشته اتفاقات ریز و درشت زیادی را به چشم دید که مثل سالهای گذشته دو ستاره پرتغالی و آرژانتینی در راس بودند. البته حرکت نمایشی یک ایرانی هم نگاه ها را به خود جلب کرد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ فوتبال جهان در سال گذشته اتفاقات مهم و عجیب و غریبی را در خود داشت؛ رخدادهایی که شاید اگر ابتدای سال آنها را با کسی در میان می‌گذاشتیم، با لبخندی، بی اعتنا از ما گذر می‌کرد. این نکته دقیقا وجه تمایز «فوتبال» نسبت به سایر رشته‌ها است؛ ورزشی جذاب، هیجان انگیز که هیچکس نمی‌تواند اتفاقات آن را از قبل پیش بینی کند و به همین دلیل؛ کاملا «غیر قابل پیش بینی» است.
در این گزارش قصد داریم مروری کنیم بر مهم‌ترین اتفاقاتی که، یا به دلیل وجه غیر قابل پیش بینی فوتبال، خاص و قابل بیان است، و یا به دلیل مهم بودنش، آن را ذکر کردیم.
خداحافظی با یک نسل خاطره کم کم داریم به دورانی نزدیک می‌شویم که ستاره‌های نسل قبلی، از فوتبال خداحافظی می‌کنند؛ امسال هم مانند سال گذشته شاهد ترک مستطیل سبز توسط این بازیکنان درخشان بودیم.
کاسیاس و ژاوی دوتا از بازیکنان بزرگی هستند که اخیرا از دنیای فوتبال خداحافظی کردند؛ تلخ‌ترین شکل ترک فوتبال برای کاسیاس رقم خورد، «ایکر مقدس» به دلیل مشکل قلبی «مجبور» به خداحافظی از دنیای فوتبال شد. ژاوی هم دور از هیاهو و جایی که شاید هیچوقت فکرش را هم نمی‌کرد آنقدر نامش در آنجا تکرار شود، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد؛ استادیوم آزادی و دیدار با پرسپولیس که اتفاقا بازی تشریفاتی‌ای هم بود و با شکست او هم همراه شد، آخرین حضور این ستاره اسپانیایی و قهرمان جهان در مستطیل سبز بود. ژاوی هم اکنون سرمربی تیم فوتبال السد قطر است.
پیتر چک، آرین روبن، فرناندو تورس، رابین فن پرسی و ساموئل اتوئو از دیگر بازیکنانی بودند که در سالی که گذشت از فوتبال خداحافظی کردند.
وقتی «آنفیلد» بارسا را حذف کرد! شاید بتوان این بازی را «هیجان انگیز ترین» جدال سال نامید؛ شاگردان یورگن کلوپ با سه گل در بازی رفت و در نیوکمپ تنبیه شده بودند و تقریبا هیچکس امیدوار به حضور در فینال اروپا نبود.
هیچکس به جز یازده جنگجوی کلوپ و پنجاه و چهار هزار و هفتاد و چهار هواداری که در آن فیلد بودند. آنها مثل همیشه به بهترین شکل ممکن بارسا را عقب راندند و در نهایت عجیب‌ترین نتیجه این فصل لیگ قهرمانان را رقم زدند.
لیورپول در این دیدار فوق العاده، موفق شد بارسا با تمام ستارگانش را چهار بر صفر شکست دهد و به فینال این رقابتها صعود کند. بدون تردید این برد بدون حضور آن پنجاه و خرده‌ای هزار هوادار لیورپولی ممکن نبود.
رونالدو یک رکورد دیگر را هم شکست
او بی نظیر که نه، اما «کم نظیر» است؛ در 35 سالگی همچنان دو متر و چهل سانتری متر می‌پرد و در سطح اول فوتبال جهان در حال درخشش به بهترین شکل ممکن است.
رونالدو از ابتدای دوران حرفه‌ای خود در تیم‌های اسپورتینگ لیسبون، منچستریونایتد، رئال مادرید و یوونتوس حضور داشته است و به نظر نمی‌رسد که این تیم ایتالیایی آخرین تیمی باشد که CR7 در آن حضور دارد. فوق ستاره پرتغالی در 1000 دیداری که به میدان رفته، موفق به زدن 725 گل و دادن 221 پاس گل شده است. خودش گفته است احتمال دارد تا 40 سالگی فوتبال بازی کند و با این اوصاف بعید نیست روزی را ببینیم که به رکورد 2000 بازی برسد!
لئو و آغاز یک چالش دیگر همه او را یک شکسته خرده بزرگ می‌نامیدند؛ مسی نامی بود که از سال 2012 تا 2019 تنها یک توپ طلا برده بود و تقریبا دیگر کسی امید به بازگشت ستاره 32 ساله آرژانتینی نداشت.
اما لئو در سال 2019 علیرغم شکست در فینال جام حذفی و تحقیر جلوی لیورپول، از نظر فردی سالی درخشان داشت و در نهایت هم بالاتر از ویرجیل فن دایک و کریس رونالدو، توپ طلای ششم خود را دریافت کرد. همین موضوع انگیزه فراوانی را برای رقیب دیرینه او یعنی کریس رونالدو ایجاد کرده است و بعید نیست باز هم شاهد رقابت تنگاتنگ این دو بازیکن باشیم.
وقتی فوتبال سیاسی می‌شود نمی‌توان گفت شما فوتبال دوست هستید اما مشکلی هم با دخالت سیاست در این ورزش محبوب ندارید؛ فوتبال هرگز نتوانسته ارتباط مناسبی با سیاست برقرار کند و هیچکدام از فوتبال دوستان هم از این موضوع استقبال نمی‌کنند.
سالی که گذشت را شاید بتوان سیاسی‌ترین دوران این دهه نامید. در سال 98 شاهد اتفاقاتی سیاسی بودیم که اتفاقا فیفا هم بارها آنها را محکوم کرده است. یکی از زشت‌ترین این اتفاقات، مربوط به شادی گل بازیکنان تیم ملی ترکیه پس از گلزنی برابر آلبانی و فرانسه بود؛ این حرکت بازیکنان ترکیه در حمایت از اقدام نظامی این کشور علیه سوریه بود.
فیفا پیش از این سه بازیکن تیم ملی سوئیس را به دلیل شادی گل تحریک آمیزشان جریمه سنگینی کرده بود، اما این، تنها اتفاق سیاسی_ فوتبالی، نبود؛ AFC و فیفا در اقدامی عجیب، تیم ملی ایران و تیم‌های ایرانی را به بهانه نبود امنیت کافی در کشور، از میزبانی برابر تیم‌های خارجی محروم کردند.
هرچند که این تصمیم چند روز بود عوض شد اما سایه تصمیمات سیاسی فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا همچنان روی فوتبال هست.
از برگردان جهانبخش به چلسی تا گلزنی طارمی برابر پورتو
سالی که گذشت با اتفاقات تقریبا خوبی برای لژیونرهای فوتبالمان همراه بود. سردار آزمون با زنیت، در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا همان کاری را کرد که پیش از این با روستوف برابر بایرن مونیخ و اتلتیکومادرید انجام داده بود؛ گلزنی برابر لیون و بنفیکا.
در کنار سردار، علیرضا جهانبخش هم با اینکه سال فوق العاده ای را پشت سر نگذاشت اما، با گلزنی برابر چلسی و بورنموث، خودش را همچنان در سطح اول فوتبال انگلیس نگه داشت تا شاید سال آینده گراهام پاتر، سرمربی برایتون، به او فرصت بیشتری برای درخشش در لیگ جزیره بدهد.
اما بدون شک شاهکار لژیونرهای ما کسی نبود جز مهدی طارمی؛ او از الغرافه قطر با انتقالی عجیب به ریوآوه پرتغال پیوست و در عین ناباوری، امسال به به ثمر رساندن هشت گل، در رده سوم گلزنان لیگ پرتغال قرار دارد. درخشش او برابر پورتور و اسپورتینگ، از همین حالا همه ما را به رفتن طارمی از ریوآوه به یکی از تیم‌های بزرگ لیگ پرتغال، امیدوار کرد.
البته در کنار این سه بازیکن لژیونرهای دیگری هم داشتیم که عملکرد نسبتا مناسبی داشته‌اند که از جمله آنها مهرداد محمدی، رامین رضائیان و امیر عابدزاده هستند.
کلوپ بعد از 4 سال با لیورپول جام گرفت
شاید عجیب باشد اما لیورپولی که می‌بینید در حال قلع و قمع کردن یک به یک تیم‌های انگلیسی است، در چهار سال اول حضور یورگن کلوپ، موفق به کسب هیچ جامی نشده بود و حالا به نوعی دارند مزد صبر خود را به بهترین شکل می‌گیرند. لیگ قهرمانان اروپا پاداش خوبی برای تیم «آقای معمولی» بود؛ مردی که بعید است حالا کسی به توانایی‌های فوق العاده او شک داشته باشد.
لیورپولی‌ها سال گذشته بعد از «کام بک» محشری که روبروی بارسا رقم زدند، به مصاف یکی دیگر از تیم‌های انگلیسی یعنی تاتنهام رفتند که در نهایت با پیروزی برابر این تیم سختکوش، اولین قهرمانی کلوپ در لیورپول را کسب کردند.
از مرگ دختر 9 ساله انریکه تا خداحافظی با الماس سیاه
اتفاقات تلخی را در این یکسال شاهدش بودیم که شاید موجب اندوه همه مردم دنیا شد؛ حجم این اخبار و اتفاقات بد بسیار امسال بیشتر به چشم آمد. یکی از این اتفاقات تلخ، بدون تردید خبر مرگ دختر 9 ساله انریکه، سرمربی سابق بارسا و فعلی تیم ملی اسپانیا بود. سرطان میهایلوویچ سرمربی فعلی بولونیا هم یکی دیگر از این اتفاقات بدی بود که شاهدش بودیم.
اما هیچکدام از این اتفاقات ما و تمامی ورزش دوستان دنیا را به اندازه کشته شدن کوبی برایانت، الماس سیاه رقابتهای NBA حیرت زده نکرد. برایانت که 41 سال داشت، بر اثر سقوط هلیکوپتر جان خود را به همراه دخترش، از دست داد.
تعلیق فوتبال در جهان به دلیل یک بیماری
هیچکس تصور چنین پایان نا امید کننده ای در فوتبال جهان را نمی‌کرد؛ حالا همگان از احتمال لغو تمامی بازی‌ها صحبت می‌کنند، احتمال به تعویق افتادن یورو 2020 وجود دارد و بعضی از پایان فوتبال در اروپا و استراحت تیم‌ها تا آغاز فصل آینده صحبت می‌کنند. دلیل تمامی این گمانه زنی‌ها تنها یک مسئله است؛ بیماری‌ای عجیب و فراگیر به نام «کرونا».
کرونا ابتدا از چین شیوع پیدا کرد و پس از آن رفته به رفته به کشورهای اروپایی نزدیک شد. ایتالیا اولین کشوری بود که تمام بازی‌های خود را ابتدا بدون تماشاگر و سپس لغو کرد.
حالا و کمتر از یک ماه، این بیماری تمامی لیگ‌های معتبر اروپایی و بعضا غیر معتبر اروپایی را لغو کرده، لیگ قهرمانان، لیگ اروپا و همچنین تمامی بازی‌های دوستانه تیم‌های ملی نیز به تعویق افتاده است.
انتظار می‌رود تا روزهای آینده خبر به تعویق افتادن یک ساله جام ملت‌های اروپا و همچنین ادامه پیگیری بازی‌ها بعد از ریشه کن کردن این بیماری، رسانه‌ای شود.
انتهای پیام
