از کوچ ورزشکاران تا کوچ هنرمندان / سیاست‌های غیرشفاف حمایتی از هنرمند فستیوال جهانی / مسئولان حتی از یک پیام تبریک دریغ کردند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از گلستان ما؛ مصطفی براتیان یک هنرمند صنایع دستی است که بیش از یک دهه در حوزه تراش سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی فعالیت دارد و توانسته نخستین موزه تخصصی سنگ و گوهر را در شمال کشور راه اندازی کند.

وی در هفته های گذشته موفق به کسب رتبه سوم فستیوال جهانی طلا و جواهرات در بین 400 شرکت کننده از 56 کشور دنیا در شهر بخارای ازبکستان شود. نکته قابل تامل در این جشنواره این بود که این هنرمندان از آنجا که مجموعه سنگ و گوهر آمتیست را در قالب شرکتی در ازبکستان به ثبت رسانده بود، به طور مستقیم به این فستیوال دعوت شد و توانست حائز این رتبه شود. * ناملایمات؛ گنجینه هنری را از گلستان به ازبکستان کوچ داد با توجه به آنکه در آستانه روز صنایع دستی قرار داریم، برای تبریک و شنیدن دغدغه های این هنرمند با وی گفتگو کردیم، براتیان می گوید: از بس که در طول 12 سال فعالیتم اذیت شدم، یک سالی است که فعالیتم را در کشور ازبکستان منتقل کردم و کم کم در حال انتقال مجموعه خود به این کشور هستم. این هنرمند گلستانی می‌گوید: دغدغه ما هنرمندان صنایع دستی را مسئولان می دانند، مشکلاتی که هر سال تکرار شده و انجام نمی‌شود، بزرگترین دغدغه ما خود مسئولان هستند، متاسفانه هرکاری که شما فکرش را کنید پیگیری کردیم که از سوی مسئولان به زمین ماند، برای گرفتن یک مجوز ساده نزدیک به 5 سال دوندگی کردم و برای نصب یک تابلو ساده موزه تخصصی سنگ و گوهر در استان 6 سال پیگیر بودم و با هزینه شخصی دو هفته آن را نصب کردم که شهرداری آن را جمع کرد. براتیان بیان کرد: یک نامه نگاری ساده برای معرفی و همکاری برای این مجموعه بی نظیر زمین شناسی که چندین سال زحمت کشیده شده و دانه دانه آن را با هزینه شخصی ساخته شده و برای بازدید آماده شده در نظر بگیرد برای کمک به هر نهادی از استانداری، شهرداری، میراث فرهنگی و هر نهادی که فکر کنید با هر دلیلی حتی جزئی به این موزه مرتبط می شود دعوت کردیم. وی گفت: در یک سالی که در ازبکستان حضور دارم احترامی که از این مجموعه از تک تک مسئولان، مردم و فعالان آنها دیدم در طول این 12 سال در ایران ندیدم و این در حالی است که صحبت ازبکستان را می کنیم نه یک کشور درجه یک اروپایی. * غربت تنها موزه خصوصی شمال کشور  این هنرمند گفت: برای تمدید یک مجوز ساده بیش از دو سال نامه نگاری کردم و این در حالی است که تنها موزه خصوصی شمال کشور هستم و برای تمدید مجوز باید خودم به تهران بروم و اقدام کنم. براتیان ابراز داشت: دو سالی است که کرونا گریبان کشور را گرفته حتی یک نفر از مسئولان مرتبط نیامد که به ما بگوید چه خبر، حال شما در ایام کرونا خوب است، بزرگترین دغدغه مسئولان مسکن، ازدواج و خوراک است و توانی برای رسیدن به صنایع دستی ما ندارند. وی در خصوص آخرین وضعیت موزه تخصصی سنگ و گوهر استان افزود: سه سال است که بلاتکلیف ماندم و با چنگ و دندان آن را نگه داشتم، چند هفته پیش از ازبکستان برگشتم و درحالی که رتبه سوم جهانی را کسب کردم حتی میراث فرهنگی یک تبریک به ما نگفت و تک تک مسئولان این پیام را دیدند و حتی یک خسته نباشید نگفتند. * مسئولانی که برای در اختیار قرار دادن یک فضای متروکه هم دریغ کردند! این هنرمند برجسته استان گلستان افزود: با هزینه شخصی به این فستیوال رفتم و نزدیک به دو هزار و 500 دلار هزینه من برای شرکت در این نمایشگاه بوده و هیچ حمایتی از من صورت نگرفت، در سال 97 با وجود آنکه بخشی از سنگ های قیمتی را به عنوان مواد اولیه وارد کشور می کردیم به هر دلیلی بسته شد و از سال 98 صادراتم را شروع کردم و می خواستیم یک مجوز صادرات برای محصولاتم دریافت کنم یک ماه و نیم تا سه ما یک نامه نگاری ساده طول کشید. براتیان بیان کرد: امسال را مقام معظم رهبری سال دانش بیان نامگذاری کرده است و هرچه آقا بگوید بدتر عمل می کنند، دغدغه ما بسیار بزرگتر از این حرف ها است، درخواست یک مکان دولتی داشتیم برای اینکه این موزه از بین نرود و حتی رایگان هم نخواستیم و پول آن را گفتیم می دهیم و اگر اثار این موزه را می فروختم کارهای دیگری می توانستم در این مملکت انجام دهم ولی برای ما 500 متر یک موزه 50 میلیون تومان در ماه درخواست کرده است و این در حالی است که در کشور ازبکستان برای ایجاد موزه با فضای 300 متری به صورت رایگان موافقت اولیه می شود. وی افزود: این در حالی است که فضاهای بلا استفاده زیادی در استان داریم، سه سال درخواست راه اندازی موزه محیط زیست و موزه خودم را داشتم که موافقت نشد و 6 سال فضایی در پارک شهر متروک است و گفتم که این مکان را به یک مکان فرهنگی در مرکز شهر تبدیل می کنم ولی موافقت نکردند. * گلایه‌های به حق یک هنرمند این هنرمند می گوید: زمانی هنر نزد ایرانیان بود و بس، امروز دنیا به هنر توجه دارد و اگر ما به آن بی توجهی کنیم از دنیا عقب خواهیم افتاد. براتیان ابراز داشت: سه سال موزه من در کشور رتبه آورده است، در دو سال گذشته رتبه برتر را در کشور بدست آوردیم یک تبریک به من نگفتند و چقدر توان دارم که دوندگی کنم تا به دردهای ما رسیدگی شود، برای دغدغه کاری خودم زندان هم رفتم، من دکترای مملکت و استاد دانشگاه هستم و برای گرفتن کارت بازرگانی باید به قوه قضائیه بروم و بودجه مستقیم کشور که برای موزه من در گرفته بودند 6 ماه پیگیری کردم و از 120 میلیون تومان به 30 میلیون تومان رسید، بودجه من دو سال بعد برخلاف قانون برگشت خورده است و اعتراض کردم و شکایت کردم و به دلیل انتخابات رئیس جمهور سال 96 به تعویق افتاد و سال بعد آن نیز برگشت خورد. وی افزود: بودجه مستقیم من را نمی دهند، شهرداری و میراث موظف هستند تابلو موزه را نصب کنند و حتی با هزینه شخصی خودم این تابلو را نصب کردم دو هفته بعد شهرداری آن را جمع آوری کرد و چطور باید در این مملکت من کار کنم. * گره‌ای که شاید به دست نمایندگان باز شود! این هنرمند صنایع دستی به راه اندازی کارگاه در زندان اشاره کرد و افزود: می توانستیم برای این 30 زندانی به صورت مستقیم اشتغالزایی کنیم ولی با مشکلاتی رو به رو شدیم، بارها اعلام کردم اگر گمرک در حالی که در تمام دنیا سه روز باری را ترخیص می کند در مدت دو هفته این کار را انجام دهد می توانم برای 100 نفر اشتغالزایی مستقیم داشته باشم. براتیان بیان کرد: حتی به نمایندگان مجلس نیز این مشکلات را مطرح کردیم و این در حالی بود که نماینده ای که خود سابقه مدیرکلی فرهنگ و ارشاد اسلامی را دارد می گوید این مسائل را بدهید تا پیگیری کنیم و ما از روی ناچاری است که به شما پناه آوردیم و انتظار از نماینده داریم که مشکلات را پیگیری کند. انتهای پیام /