اصول گرایان خوشبختی خود را با جامعه تقسیم کنند!

عصر ایران؛ سجادبهزادی - انتخابات 1400 تمام شد و قوه مجریه کشور، تمام وکمال بدست اصول گرایان افتاد. دیگر کانون های قدرت در جمهوری اسلامی نیز از مدت ها پیش در اختیار اصول گرایان قرار داشته است.

جریان های همسو با اصول گرایان در کشور کم هم نیستند. از شورای نگهبان گرفته تا صداوسیما بعنوان یار همیشگی اصول گرایان که عملکرد خوب وبد آنها را یکسان وچونان گل و بلبل برای جامعه هدف گزارش می دهد و همیشه برای آنها سنگ تمام گذاشته است.

خلاصه کشور در ابتدای سال 1400 یک دست شده است و به لطف امدادهای عینی وغیبی، این همه خوشبختی یک جا در زمین اصولگرایان قرار گرفته است و کشور آماده است تا برخی ابرچالش های خود را که به خاطر آنها در بحران قرار گرفته است نیز با کمی خردمندی و دوری از خشک سری برطرف کند.

بعنوان مثال آنگونه که جهانگیری معاون اول دولت روحانی گفته است کشور "در روزهای پایانی جنگ یک طرفه اقتصادی" قرار دارد. او حتی گفت" باید بتوانیم طوری دولت را تحویل دهیم که هم مردم را واکسینه کرده باشیم هم تحریم‌ها رفع شده باشد."

روحانی هم یک روز بعد از انتخابات 1400 در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا گفت" در دولت دوازدهم در زمینه واکسن کار تامین و تولید را انجام داده است و فقط تزریق برای دولت بعد می ماند."

به هر حال اگر چه سعیدمحمد، یکی از نامزدان ردصلاحیت شده انتخابات 1400 مدعی بود" دولت سیزدهم فقیرترین دولت است!" اما با رفع احتمالی تحریم‌ها و اخذ مالیات‌های رنگارنگ از جامعه که مجلس انقلابی تصویب کرده است، بنظر نمی رسد که دولت سیزدهم دستش از منابع خالی باشد. حتی اگر دولت دوازدهم به قول برخی مخالفانش "زمین سوخته" ای را به دولت رئیسی تحویل داده باشد؛ این زمین امروز در آستانه فرصت های جدیدی برای رویش است.

برجام در آستانه تولدی دگر باره قرار دارد. اگر اصول گرایان قدرش را بدانند که بنظر می رسد راهی جزء آن نخواهند داشت، برجام میلیاردها دلار سرمایه ایران را آزاد خواهد کرد. فعلا آدم دیوانه ای مانند ترامپ هم نیست که مزاحم اجرای آن باشد. کرونا از سر مردم ایران رفع شود، تحریم ها هم برداشته شود، ارتباط با همسایه ها وبخصوص عربستان هم عادی شود؛ اصولگرایان دیگر چه می خواهند. مقدمات رفع همه این چالش ها در دولت دوازدهم انجام شده است وتنها برای اجرا نیازمند خردمندی و اراده دولت جدید است.

در این میان یک پرسش اساسی باقیمانده است؛ آیا این همه خوشبختی برای اصول گرایان، به حال جامعه ایران هم فرقی دارد؟ چه سهمی از خوشبختی اجزاء قدرت به جامعه می رسد؟ من که در بیچارگی دولت ها، کمبود منابع و فقر، قربانی نخست بودم؛ در خوشبختی آنها چه سهمی خواهم داشت؟ آیا حالا که درنتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری صورت بندی تازه‌ای از نیروهای سیاسی شکل گرفته و هر سه قوه و دیگر نهادهای کشور در اختیار یک جناح سیاسی است؛ نشانه خوبی برای خوشبخت کردن جامعه است یا باید از این یکپارچه گی قدرت نگران بود و بحران دیگری در راه است؟

جامعه ایران بیش از هر زمان دیگر، از شرایط بد سیاسی - اقتصادی کشور آسیب دیده است. حالا که خوشبختی به صورت تمام وکمال به اصولگرایان روی کرده است؛ بعد از شور وشعف تان درطلوع پیروزی، دولتی عقل محور تشکیل دهید، از فشار بیرونی و کم کاری داخلی بکاهید و به وعده های شیرین خود عمل کنید تا مردم هم در این خوشبختی شما سهیم باشند.

همه قدرت گوارای شما اما رنج های جامعه را کم کنید. رنج که نباید مدام بر بیچارگی ما بیفزاید، یک جا هم باید تلنگری برای قدرت باشد تا هوشیار تر شود.

به گفته کارل گوستاو یونگ "رنج نباید تو را غمگین کند. این همان جایی است که اغلب مردم اشتباه می کنند. رنج قرار است تو را هشیارتر کند به اینکه زندگی ات نیاز به تغییر دارد. انسان ها زمانی هوشیارتر می‌شوند که زخمی شوند، رنج نباید بیچارگی را بیشتر کند. رنجت را تحمل نکن، رنجت را درک کن! این فرصتی است برای بیداری، وقتی آگاه شوی، بیچارگی ات تمام می شود."

کسانی که امروز در قدرت هستند از رنج جامعه برای بیداری و آگاهی بیشتر وتغییرات بنیادین بهره ببرند و برای توسعه ایران طرحی نو دراندازند. این رنج نباید در جامعه عادی شود. این گوی واین میدان؛ به قول آن شاعر خراسانی:

گر به دولت برسی مست نگردی، مردی گر به ذلت برسی پست نگردی، مردی

اهل عالم همه بازیچه دست هوسند گر تو بازیچه این دست نگردی، مردی...