اغلب فیلم‌های سینما صرفا به خاطر پول ساخته می‌شود / نهادهای نظارتی باید پلتفرمی را که به مخاطب کم‌فروشی می‌کند، مجازات کند

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو؛ الهه زواره‌ئیان؛ پس از روی کار آمدن وزیر جدید ارشاد و ریاست جدید سازمان سینمایی، دوباره چرخه همیشگی بر سر نظارت بر پلتفرم‌ها و نمایش خانگی مورد بحث قرار گرفت و زمزمه‌هایی پیرامون بازگشت این بستر ذیل نظارت ارشاد توسط مسئولین مطرح شد. مشخص نبودن نهاد ناظر بر پلتفرم‌ها به چالش‌های متعددی انجامیده؛ از جمله اینکه هنرمندان در تولید آثار خود با بلاتکلیفی مواجه می‌شوند و از طرف دیگر حمایت مشخصی از حقوق کاربران در برابر پلتفرم‌ها صورت نمی‌گیرد؛ ضمن اینکه در طی هفته‌های اخیر ارشاد ترکیب‌های جدید شورای پروانه نمایش و ساخت را معرفی کرد؛ به همین بهانه با کیوان کثیریان، منتقد و کارشناس سینما، به گفتگو نشستیم.

خبرگزاری دانشجو: با توجه به وابسته بودن ساترا به صدا‌و‌سیما و مستقل نبودن آن، دو مسئله مطرح می‌شود. اولی حد و مرز تنظیم‌گری و دوم، رعایت حقوق کاربران در این پلتفرم‌ها. اگر نگاهی به فعالیت‌های چند ماه اخیر ساترا بیندازیم، می‌بینیم که سعی بر نظارت محتوایی بر سریال‌ها دارد؛ در حال حاضر سوالی که پیش می‌آید این است که آیا یک تنظیم‌گر می‌تواند و باید به محتوای سریال‌ها ورود کند یا خیر؟

کثیریان: ما معمولا در جایی که نظارت خشونت‌آمیز و از بالا به پایین و دستوری داشتیم، نتیجه نگرفتیم؛ مثلا دستور می‌دهیم قیمت‌ها پایین بیاد یا همه حجاب‌شان را رعایت کنند. در حالی که این اتفاق نمی‌افتد. در حوزه نظارت نیز این نگاه دستوری وجود دارد که باعث می‌شود فیلم زیرزمینی ساخته شود و مجوز نگیرد اما به جشنواره برود و جایزه هم بگیرد. نظارت را باید بر اساس اصولی که تغییر نمی‌کند، طراحی کرد در حالی که شاخه و برگ آن قابل تغییر باشد. ریشه جبر و اختیار نیز همین است که در یک محوطه وسیع مجبور باشیم و در داخل آن محوطه مختار باشیم. در واقع دستوری‌شدن همه چیز معنا ندارد و تنظیم‌گر باید شما را در این محوطه آزاد بگذارد تا کلیشه اتفاق نیفتد و هنر و خلاقیت به وجود آید. کار تنظیم‌گر باید یک قاعده کلی به اسم خط قرمز داشته باشد و این خطوط قرمز بر اساس مبانی اولیه دینی، عرفی و قانونی، کم باشد. ضمن اینکه هر کس بر کرسی نظارت نشست، بر اساس همان قواعد نظارت کند نه اینکه مدیری سخت‌گیر، خط قرمزهای بیشتری اعمال کند.