امید به زندگی راه غلبه بر ویروس کرونا

در شهرستان دلفان استان لرستان نیز یک بیمارستان وجود دارد که در این بیمارستان بخش بستری بیماران کرونا ایجاد شده و کادر درمانی در این بخش با ایثارگری در حال درمان بیماران مبتلا به کووید19 هستند.

برای آگاهی از خدمات ارایه شده توسط کادر درمانی و نحوه برخورد بیماران بستری در این بخش در یک روز بهاری قرار ملاقاتی برای عکاس و خبرنگار ایرنا در این شهرستان گذاشته شد تا ماحصل انچه که دیده اند را برای مردم بازگو کنند.

برای ورود به بخش بستری بیماران مبتلا به کرونا با حالتی نگران ولی با رعایت جوانب بهداشت وارد بیمارستان می شویم، بر فضای عمومی بیمارستان، سکوت حزن انگیزی حاکم است.

در این روزهای سخت و تلخ دیگر خبری از ازدحام جمعیت و شلوغی گذشته بیمارستان نیست و مراجعان به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسند. درابتدای ورود به داخل بیمارستان، برخی کمبودها مشهود و آزاردهنده است ناکافی بودن ماسک، گان و شیلد و عینک های مخصوص بیشتر خود را نمایان می کند وقتی که پرسنل بیمارستان قصد تهیه لباس برای ما را دارند. به هر صورت یک لباس حفاظتی بدون شیلد و عینک محافظتی را تحویل گرفتیم، ترس، دلهره و نگرانی از استقبال کرونا تمام وجودمان را گرفته بود لباس محافظتی را برتن کردیم و با نگاه به روحیه عالی پرسنل درمان ما هم روحیه گرفتیم و همراهی سوپروایزر بخش، قوت قلبی برای ما شد که به داخل بخش برویم و تصاویر و مصاحبه های خود را ضبط کنیم.

آنچه در داخل بخش کرونای بیمارستان سینای دلفان مشاهده شد ناچاریم برخی سختی ها و رنج های بیماران کرونایی را بازگو کنیم تا شاید تلنگری باشد به آن عزیزانی که هنوز کرونا را جدی نگرفته اند. سکوت سنگینی دربخش حاکم بود، جز صدای پای پرستاران و صدای سرفه های مکرر چند بیمار، صدای دیکری به گوش نمی رسید. چشم های نگران و مضطرب بیماران که شاید عزیزی برای ملاقات آنان آمده باشد به درب اتاق دوخته شده بود با دیدن ما برخی برای عرض ارادت دستی تکان می دادند و با ناامیدی آه و حسرتی می‌کشیدند. سکوت سرد و یاس آوری در فضای بخش حاکم بود بیماران رنج دیده ای که استرس وترس از ابتلای به ویروس کرونا که در آینده چه خواهدشد ازیک طرف و نبود ملاقات کننده ازسوی دیگر درچهره و سخنان آنان مشخص بود.

در بخش بستری بیماران مبتلا به کرونا از جوان 27تا 70 سال سن بستری هستند نمی دانم از سرفه های مکرر این جوان و یا از تب و لرز آن پیرمرد بنویسم، این عزیزان وقتی تعریف می کنند نه به شهری سفر کرده اند و نه جای رفته اند در همین شهر گرفتار ویروس منحوس کرونا شده اند نگرانی ها را بیشتر می کند! جوانی 27 ساله، شاید به سبب غرور جوانی فکر نمی کرد در این سن خود را بر روی تخت بیمارستان ببیند اما بی توجهی به هشدارهای پزشکان و مسئولان او را روانه بیمارستان کرده بود، سرفه های پی در پی با بدن تب کرده و بی حال، در عین مظلومیت و درد با غرور با انگشتان دست، علامت پیروزی را به ما نشان داد. دیگری جوانی با 30 سال سن، وضعیت بدن او بهتر از جوان 27 ساله بود و درخواست مصاحبه ما را پذیرفت و در مصاحبه خود رسم مردانگی بجا آورد و از تلاش های پزشکان و پرستاران بیمارستان قدردانی کرد و گفت: انصافا به درمان ما خوب رسیدکی کرده اند از آنان تشکر می کنم. در اتاقی دیگر یک بیمار با حدود 40 سال سن او نیز از پرستاران که برای درمانش سنگ تمام کذاشته اند قدردانی نمود و امید به زندگی را راه مقابله با کرونا عنوان کرد. تب و لرز شدید و کنترل نشده، تنگی نفس، سرفه های دردآور و آزاردهنده این روزها همراه و همدم بیماران دردمند مبتلا به کرونا شده که دیدن آن دل هرانسانی را آزار می دهد. در میان فضای سکوت بخش بستری بیماران کرونایی و دردها و رنج های بیماران، حضور دو خانم پرستار به نام های نسیم صیدی و زهرا یاری التیام بخش، مبتلایان گرفتار بود که مهربانه از آنان پرستاری می کردند.

یکی از پرستاران این بخش به خبرنگار ایرنا گفت: در میان پرستاران علاوه یک پرستار داوطلب در این بخش خدمت می کند که با وجود اینکه تنها فرزند خانواده است اما بدون هراس از بیماری عاشقانه به بیماران خدمت می کند.

وی که نخواست نامش در خبر ذکر شود، اضافه کرد: ما با دیدن این همکاران توان بیشتری برای خدمت رسانی به بیماران بستری می گیریم.

این باغبان دل های نگران و مجاهد حتی راضی به انتشار نام و ذکر نام خود در زیر عکسی که دوستان در هنگام خستگی مفرط از او گرفته اند، نبود.

او می گوید من برای خدا و آخرت خود کار کرده ام فقط امیدوارم خدا قبول کند که ذخیره آخرتم شود. پرستارانی که در بخش کرونا 12 ساعت باید به صورت شیفت کار کرده و در این مدت باید گرمای لباس ها محافظتی را تحمل کنند و حتی نمی تواند در این مدت از بخش کرونا خارج شوند و از خوردن و آشامیدن محروم هستند.

بک پیرمرد بیمار که در این بخش بستری بود به ایرنا گفت: زمانی که حالم بد بود و همراهی هم نداشتم و غریب و مظلومانه در روی تخت درد می کشیدم، پرستاری، همچون دخترم به من می رسید و وقتی توان خوردن غذا نداشتم او مهربانانه با قاشق غذا به من می داد. وی افزود: این پرستاران نیز پدر و مادر دارند برخی تک فرزند خانواده هستند. خانواده های زیادی دل نگران و چشم انتظار این عزیزان هستند. آنان، به عشق بیماران در شیفت 12 ساعته مرارت ها، سختی‌ها را با جان دل، قبول می‌کنند تا امید را به بیماران ارزانی کنند.

پیرمرد در اخر به مردم توصیه کرد برای قدردانی از مدافعان سلامت مکردم باید در خانه بمانند و به توصیه مسوولین گوش کنند. خانم صیدی از پرستاران بخش نیز که حاضر با گفت و گو با خبرنگار ایرنا شد در باره تلاش مدافعان سلامت اینچنین گفت: یک پرستار براساس سوگند و تعهدی که دارد باید در مواقع سخت هم در خدمت بیمار باشد و افتخار هم می کنم در این برهه حساس کمک حال بیماران هستم اما درخواست اصلی من از شهروندان این است که رعایت کنند این ویروس وحشی است و رحم و مروتی ندارد. نامداری مترون بیمارستان سینا نورآباد نیز گفت: انصافا کار پرستاران در بخش کرونا سخت و طاقت فرساست، 12 ساعت در قالب یک لباس حفاظتی با شیلد زندگی کردن، گرما و آلودگی محیط بخش وبیرون نزدن از بخش واقعا طاقت فرساست اما این عزیزان بدون توقعی مجاهدت می کنند و وظیفه خودرا انجام می دهند از شهروندان عاجزانه می خواهم رعایت کنند. دکتر شاهپور حسنوند تنها متخصص عفونی درشهرستان دلفان یکی دیگر از مدافعان سلامت است که بخش عظیمی از درمان مبتلا به کووید19 بردوش اوست که عاشقانه با عشق در این روزهای سخت مجاهدت می کنند. دکتر سپهوند گفت: از روزی که کرونا به دلفان آمد کادر درمان بیمارستان پای کار بودند که خوشبختانه تعدادی زیادی ار بیماران بهبود یافتند و هم اکنون درقرنطینه خانگی هستند. این متخصص عفونی، از شهروندان خواست که کرونا را باید جدی بگیرند تا زمانی شهروندان همکاری نکنند این بیماری هم وجود دارد و بهترین واکسن برای جلوگیری از ابتلا به کرونا درخانه ماندن و قطع زنجیره ارتباط انسانی و رعایت توصیه های بهداشتی است. البته نباید از زحمات، دکتر قدیری، خانم دکتر شاکری، خانم دکتر بیرانوند وخانم دکتر نیلیه و پزشکان عمومی غافل بمانیم این پزشکان نیز دربیمارستان عاشقانه برای درمان بیماران مبتلا تلاش می کنند. نباید تلاش نیروهای خدماتی را نیز فراموش کنیم بخصوص عزیزانی که در بخش بستری کرونا خدمت می کنند. به هرروی، آنچه دربخش بستری کرونا در بیمارستان سینا امیدوارکننده بود تلاش پرسنل درمانی بود که تمام تلاش خود را برای التیام دردمندان بکار می گرفتند. این عزیزان نگران سختی های کار نبودند بلکه نگران شهروندان بودند که با توجه به کمبود امکانات و تجهیزات بیمارستان سینا همه گیری اتفاق نیفتد. وقتی، انسان های از جنس مهربانی به عنوان پزشک و پرستار باعشق شبانه و روزسختی ها و مرارت های فراوانی را تحمل می کنند آیا سزاوار است با بی‌توجهی به توصیه بهداشتی کارشناسان، اسباب زحمت آنان شویم.

علی معظمی گودرزی خبرنگار ایرنا لرستان

• ویروس کرونا
• دلفان
• بهداشت و سلامت

• در خانه بمانیم
• کرونا در ایران؛ آخرین اخبار و گزارش‌ها