یک‌شنبه 4 آذر 1403

انجماد دوباره یخ‌های قطبی برای معکوس کردن روند بحران اقلیمی

خبرگزاری دانشجو مشاهده در مرجع
انجماد دوباره یخ‌های قطبی برای معکوس کردن روند بحران اقلیمی

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پژوهشگران در مطالعه جدیدی که از سوی ویک اسمیت در دانشگاه ییل سرپرستی شد، پیشنهاد کردند که ذرات آئروسل یا به‌اصطلاح هواپخش که از هواپیما‌ها به اتمسفر پاشیده می‌شوند، می‌توانند با مسدود کردن محدود نور خورشید، روند از بین رفتن یخ را معکوس، و در نتیجه قطب‌های یخی را سرد کنند. دانشمندان بر این باورند که این کار می‌تواند با کاهش سرعت ذوب یخ‌ها، مشکل...

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پژوهشگران در مطالعه جدیدی که از سوی ویک اسمیت در دانشگاه ییل سرپرستی شد، پیشنهاد کردند که ذرات آئروسل یا به‌اصطلاح هواپخش که از هواپیما‌ها به اتمسفر پاشیده می‌شوند، می‌توانند با مسدود کردن محدود نور خورشید، روند از بین رفتن یخ را معکوس، و در نتیجه قطب‌های یخی را سرد کنند. دانشمندان بر این باورند که این کار می‌تواند با کاهش سرعت ذوب یخ‌ها، مشکل افزایش سطح دریا‌ها را مدیریت کند. این مفهوم، تزریق آئروسل استراتوسفری (SAI) نامیده می‌شود و 10 میلیارد پوند در سال هزینه خواهد داشت، اما محققان می‌گویند که در قیاس با روش‌های دیگر برای مقابله با بحران آب و هوا، هزینه کمتری دارد. این طرح که در مجله «ارتباطات تحقیقات محیط‌زیستی» ارائه شده است، بیان می‌کند که برای انجام این کار به 175 هزار پرواز در سال نیاز است، و میلیون‌ها تن دی‌اکسید کربن در جو آزاد می‌کند. اما آقای اسمیت که سرپرستی این مطالعه را برعهده داشت، هشدار داد که این طرح فقط یکی از عوارض بحران تغییرات اقلیمی را برطرف می‌کند، نه عامل آن را. وی گفت: «این آسپرین است، نه پنی‌سیلین. و جایگزینی برای کربن‌زدایی نیست که بحران تغییرات اقلیمی در نقطه حساسی است و به اقدامات رادیکال نیاز دارد.»

همچنین افزود: «طرح این است که در حالیکه انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را به شدت و سریع کاهش می‌دهیم، زمان بخریم. این ضروری است، اگر با سرعت فعلی به انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ادامه دهیم، از گرما می‌پزیم.» دکتر شان فیتزجرالد، مدیر مرکز بازسازی اقلیمی، نیز به اسکای نیوز گفت که اگر بتوان در نتیجه این کار، موضوع «فوری» افزایش سطح دریا‌ها را مدیریت کرد، شمار چشمگیر پرواز‌های انجام‌شده برای این طرح، موجه خواهد بود. پژوهشگران همچنین استدلال کردند که تنها یک درصد از جمعیت انسانی [جهان] در منطقه هدف [برای انجام این پروژه] زندگی می‌کنند. آقای اسمیت گفت: «اگر قرار باشد که جایی، معادله ضرر و فایده نتیجه دهد، آنجا قطب خواهد بود و هر گونه تغییر عمدی ترموستات جهانی، مصلحت و نفع مشترک همه انسان‌ها خواهد بود.»