انحصارطلبی بیپایان صداوسیما
صداوسیما که در حوزه رسانه تصویری در ایران دارای انحصار است، حالا به دنبال بهانه ای برای نقره داغ کردن پلتفروم های پخش و توزیع محتواست. گزارش ها و اسناد اخیر منتشر شده نشان میدهد صداوسیما به بهانه انتشار برخی محتواهایش، از پتلفرم آپارات شکایت کرده و خواهان دریافت 20 درصد از حق تولید خود از این فیلم ها و همچنین دریافت درآمدی از تراکنش اینترنت آپارات شده است. به نظر میرسد ناکامی صداوسیما...
غرامتی که برای آپارات در نظر گرفته شده 5 هزار و 500 میلیارد تومان است و این درحالی است که آپارات یک پلتفروم کاربرمحور است و مانند همه این نوع پلتفرم ها، مسئولیت انتشار محتوا بر عهده کاربر.
براساس روال چند سال صداوسیما می توانست درخواست حذف این محتواها را از آپارات و یا کمیته تعیین مصادیق مجرمانه داشته باشد. اما به جای درخواست حذف محتوا یا شکایت از کاربرانی که در آپارات اقدام به انتشار این محتواها کردهاند، مستقیم به سراغ خود آپارات رفته و غرامت را از آنها میخواهد. خسارتی نجومی که معادل بودجه دو سال قبل صداوسیما برای یک سال است.
واقعیت این است که صداوسیما از زمان حضور جبلی به دنبال انحصار بیشتر در امر تولید و توزیع محتوای تصویری است شکایت جدید از سکو یا همان پلتفورم آپارات درست پس از روی کار آمدن جبلی در صداوسیما کلید می خورد. به علاوه فشارهایی که بر پلتفروم های نمایش خانگی و نظارت بر آنها در دولت قبل شاهد بودیم هم با اصرار تلاش های صداوسیمای جبلی صورت می گرفت. در این رابطه می توان گفت: اول: صداوسیما یک نهاد انحصاری است که بیش از 4 دهه است انحصار تولید محتوای تصویری را در اختیار دارد و هیچ شخص و نهادی نمی تواند برای ارائه خدمات تصویری رایگان نظیر صداوسیما اقدام کند. گذشته از بودجه های نجومی و درآمدی که از آگهی ها برای خودش استفاده می کند. دوم: صداوسیما تلاش می کند علاوه بر حوزه تولید، بر حوزه توزیع و انتشار محتوا هم برای خودش انحصار ایجاد کند. اقدامات آنها از جمله دور زدن مجلس و گرفتن مسئولیت نمایش خانگی از وزارت فرهنگ با مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی، شکایت از فیلیمیو و درخواست فیلتر آن و در نمونهی آخر درخواست غرامت نجومی از آپارات معنایی جز این به ذهن متبادر نمی کند.
سوم: مسئولیت هر اکانت در شبکه های توزیع محتوای عمومی برعهده خود همان افراد و اکانت هاست نه بستری که این فضا را برای انتشار آن فراهم کرده است.
چهارم: صداوسیما در ایران ظاهرا تنها نهادی است که باید در موردش «حق کپی رایت» رعایت شود.
پنجم: تصور کنید روزی برسد که تولیدکنندگان کمپانی های فیلم سازی جهان و شبکههای تلویزیونی ورزشی با مراجعه به سابقه پخش برنامه های صداوسیما از آنها شکایت کرده و درخواست غرامت کند. چون محتوای تولیدی آنها را بدون اجازه آنها پخش کردند.
ششم: این چه جور کارشناسی دادگستری قوه قضاییه است که تفاوت اصلی پلتفورم کاربر محور با پلتفورم تولیدکننده را نمیشناسد؟ چطور میشود بدون فهم چنین موضوع اساسی به خسارت نجومی 5.5 هزار میلیاد تومانی رسید؟
در نهایت اینکه به نظر میرسد شکست صداوسیما در زمینه جذب مخاطب آنها را وادار کرده تا به جای رقابت با دیگران تلاش کنند تا با حذف همه مسیرهای تولید و توزیع محتوای تصویری، خودشان به تنهایی در عرصه حضور داشته باشند. این ایده البته روشن است که از پیش شکست خورده است اما همچنان دنبال میشود.
5757
کد خبر 1960067