اهمیت توجه به هزینههای سلامت در دوران سالمندی
مدیرعامل سازمان بیمه سلامت در پیامی به مناسبت هفته سالمندان نوشت: براساس پژوهشهای انجام شده، افراد در دوران سالمندی درصد بیشتری از درآمد خود را به سلامت اختصاص میدهند و با توجه به سالمند شدن جمعیت کشور، اهمیت توجه به هزینههای سلامت و پوشش بیمهای خدمات بیش از پیش آشکار میشود.
به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه خبری سازمان بیمه سلامت، دکتر محمد مهدی ناصحی در پیامی به مناسبت هفته سالمندان نوشت: جمعیت کشور در حال انتقال از جوانی به سالمندی است و این موضوع اهمیت روز افزون برنامه ریزی برای سالمندان را آشکار میکند. مواردی مانند بیمه سالمندی و پوشش گستردهتر خدمات سلامت در بیمههای پایه درمانی یکی از مهمترین مسائلی است که باید توسط سیاست گزاران کشور مورد توجه قرار بگیرد تا سالمندان در این دوران از نظر هزینههای سلامت دچار مشکلات کمتری شوند.
وی ادامه داد: برنامه ریزی برای دوران سالمندی نیازمند نگاه اجتماعی آینده نگر در نظام سلامت است تا مشکلات احتمالی سالمندان از قبل پیش بینی شده و برای آن سازوکار مناسبی تعریف کرد. از طرف دیگر، بر اساس پژوهشهای انجام شده، افراد در دوران سالمندی درصد بیشتری از درآمد خود را به هزینه های سلامت اختصاص میدهند و با توجه به افزایش جمعیت سالمندان کشور در آینده نزدیک، اهمیت توجه به هزینههای سلامت و پوشش بیمهای خدمات بیش از پیش آشکار میشود.
دکتر ناصحی در این پیام نوشت: در سازمان بیمه سلامت، مدلهای مراقبت از سالمندان در کشورهای مختلف و توجه به بیمه پایه سلامت مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته و مطالعات در این زمینه بعنوان مقدمات اجرایی بعدی ادامه دارد. قطعا حرکت به این سمت و سو میتواند بخش بزرگی از نگرانیهای سالمندان را در این دوران رفع کند.
مدیرعامل سازمان بیمه سلامت افزود: توجه به وضعیت سالمندان از منظر اجتماعی در بسیاری از کشورهای توسعه یافته تقریبا به ثبات رسیده و میتوان از الگوهای موفق در این زمینه استفاده کرد. در این راستا نیازمند توسعه مکانیسمهایی برای تامین منابع مالی پایدار برای پوشش خدمات بیمهای، تمرکز بر پیشگیری و سرمایه گذاری از دوران جوانی و میانسالی برای سالمندی هستیم.
بنابراین نباید سالمندی را مخاطره محسوب کنیم و باید نیازهای این دوران از قبل پیش بینی شود تا سالمندان که چشم و چراغ خانوادهها و کشور هستند، در این دوران دغدغهای از لحاظ سلامت و هزینههای درمانی نداشته باشند و جامعه از تجارب ارزشمند آنها بهره مند شود.
پایان پیام