اهمیت راهبردی الکوثر و العالم برای امنیت ملی در ژئوکالچر ایران

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با سقوط صدام همه امید داشتند روابط دو کشور همسایه ایران و عراق روزهای خوبی را تجربه کند و دو ملت بتوانند با همگرایی به شکوفایی خود و منطقه یاری رسانند، اما در ماه های گذشته تحولاتی روی داد که این خوش بینی را وارونه کرد.

هر چند اعتراض ها داخلی بود و ناکارآمدی دولت بغداد را نشانه رفته بود که با واشنگتن هماهنگ است اما عده ای در شهرهای شیعه نشینی مانند کربلا و بصره که همواره دوستدار ایران بودند به کنسولگری ایران حمله کرده و در شهرهای دیگر هم پرچم کشورمان را آتش زدند. بخش بدتر این است که آشوب های سال قبل تازه اول ماجراست. رسانه هایی نهایت توان خود را به کار گرفته اند تا بتوانند آنچه در میدان نبرد نظامی یا از طریق ایجاد گروه هایی مانند داعش به دست نیاوردند از طریق رسانه و با فریب مردم به چنگ آورند.

اتفاقا درست درک کردند. جوانان عراقی که میانگین سنی 16 تا 25 سال دارند هیچ خاطره ای از جنایت های رژیم بعث یا بمباران و تحریم های کاخ سفید ضد کشورشان در حافظه خود ندارند و حتی خاطره شکنجه های زندان امریکایی ابوغریب هم در خاطره ها کمرنگ شده است.

در چنین شرایطی رسانه هایی در عراق ماموریت دارند تا از ایران، هیولایی ساخته و آن را مانع زندگی مردم عراق و دشمن پیشرفت آنان معرفی کنند. قرار است علاوه بر ایران، الحشدالشعبی و مرجعیت نیز آماج حملات رسانه ای قرار گیرد تا زمینه برای بازگشت حزب بعث به قدرت فراهم شود.

ریشه رسانه ای ایران هراسی

کسی نیست در ایران که حزب بعث عراق را نشناسد و از آسیب هایی که صدام به منطقه خاورمیانه از جمله کشورمان ایران زد خبر نداشته باشد. پدیده ای که در عراق بود اما رنج های بسیاری به جهان تحمیل کرد. خبر بازگشت دوباره حزب بعث چقدر می تواند برای ایران، خاورمیانه و حتی جهان نگران کننده باشد؟

متاسفانه این حادثه در حال وقوع است و بعثی ها این بار به جای سلاح کشتار جمعی با تاثیر رسانه بر افکار عمومی به میدان کارزار با شیعه سپس ایران آمده اند. فراموش نکنیم حزب بعث حتی در میان شیعیان هم یارگیری می کرد و خواهد کرد.

شبکه الشرقیه نیوز پای ثابت ایران هراسی در عراق است. رسانه ای متعلق به حزب بعث که فعالیت آن از انگلیس پشتیبانی می شود. سعد بزاز مدیر این رسانه بعثی - انگلیسی در جریان جنگ با داعش به شدت به الحشد الشعبی می تاخت و ((آنها را آدمکش معرفی می کرد.)) سعد بزاز مدیر «مرکز فرهنگی عراق» در لندن بود و سال هاست که ساکن لندن است. وی شوهر جدید هوازن الدوری دختر عزت الدوری شخص دوم رژیم بعثی عراق بود. جالب تر اینکه زن جدید بزاز در گذشته همسر عدی یکی از پسران صدام هم بود. اکنون صدای دشمنی صدام با ایران در رسانه های لندنی مانند الشرقیه منتشر می شود.

الشرقیه تا دو سال قبل از داعش حمایت می کرد و در یک سال گذشته به شدت ایران و مرجعیت نجف را هدف گرفته است.

البته قرار نیست بعثی ها فقط یک شبکه داشته باشند. نبیل جاسم مجری برنامه مشهور «اقصر الطرق» است که از برنامه های الشرقیه نیوز و یکی از اشخاص تاثیرگذار آن رسانه بعثی - انگلیسی است که اخیرا در دولت الکاظمی به سمت مدیر سازمان رسانه ای عراق منصوب شد هر چند زیر فشار افکار عمومی این سمت را نپذیرفت.

دلار سعودی، امکانات انگلیسی و تلویزیون بعثی، مثلثی است که علاوه بر هدف گرفتن مرجعیت سید سیستانی و حشد شعبی در عراق به فکر بازگشت به قدرت و پیگیری آرزوهای صدام در نابودی ایران است.

صدام سپس داعش و اکنون جنگ نرم رسانه ای، روش هایی است که لندن برای استیلا بر عراق و به چالش کشیدن ایران در منطقه دنبال کرده و خواهد کرد. حال کدام نیرو و مجموعه ای غیر از شبکه الکوثر باید در برابر بعثی ها در عراق بایستد.

خنجر به امنیت ملی

در مقابل این هجوم تنها الکوثر و العالم باید یک تنه از موضع فرهنگی ایران نه تنها در عراق بلکه در کل جهان عرب دفاع کنند. با این حال هر چه می گذرد از امکانات و توان مالی این شبکه ها کاسته می شود و متاسفانه زیر فشار مالی از سوی مسئولانی اند که بیش از این باید به فکر افزایش تعدد و توانایی چنین رسانه هایی باشند.

می دانیم که عراق از حزب بعث تصفیه نشده و آنها اندیشه های ناپاک خود را به سرعت ترویج می دهند. در ماه های گذشته خیابان های شهرهای شیعه نشین شاهد تظاهرات جوانانی بود که خواسته های معیشتی خود را گرچه به حق بود اما زیر پرچم تبلیغات بعثی ها فریاد می زدند و خشم خود را نثار ایران می کردند. به جای اینکه به امریکایی اعتراض کنند که مانع از ساخت نیروگاه برق در عراق می شود و از بازسازی آن کشور جلوگیری می کند.

اکنون ایران در نزدیک ترین همسایه فرهنگی، سیاسی خود که بیشترین مبادلات تجاری را با آن دارد از طریق رسانه هایی مانند الحره، الحدث، الدجله و بدتر از همه الشرقیه تهدید می شود. حال چه باید کرد؟ دست روی دست بگذاریم تا بار دیگر وهابی ها یا بعثی ها در عراق به قدرت برسند و در دیالی و موصل یا خرمشهر و هویزه با فریفتگان آنها بجنگیم یا بر فعالیت های شبکه های برون مرزی مانند الکوثر و العالم بیافزاییم و امنیت ملی را تقویت کنیم؟

متاسفانه برخی از مسئولان که هیچ آشنایی با اهمیت راهبردی فعالیت فرهنگی در ژئوکالچر ایران ندارند و برهم کنش رسانه بر امنیت ملی فراسوی مرزها را درک نمی کنند، به جای آنکه دغدغه تقویت هر چه بیشتر شبکه هایی مانند الکوثر را داشته باشند، نسبت به تامین بودجه هایی که هنوز تخصیص نیافته نیز جدیت ندارند.

طبعا با تضعیف برنامه های الکوثر و العالم به دلیل نقصان بودجه ای و عقب نشینی آنها از فضای فکری جهان عرب، دشمنان وهابی، بعثی که از انگلیس هدایت می شوند پیشروی خواهند کرد. این بار امواج انسانی به سود حزب بعث و داعش در عراق به کار خواهد افتاد. در آن صورت آنچه بیش از هر امر دیگری در معرض خطر قرار خواهد گرفت امنیت ملی ایران است.

امر پیچیده ای نیست؛ هر آنچه برای تاثیرگذاری رسانه ای در خارج مرزها به منظور افزودن بر دوستان ایران پرداخت نشود فردا روزی باید دو صد چندان، هزینه دفاع در برابر جوانانی کنیم که می توانستیم در صف دوستان خود داشته باشیم. خون هایی که ریخته می شود و زندگی هایی که نابود می شود، بماند.

پارسا نجفی

انتهای پیام /