اکنون می‌توان تبیین کرد که پیمان ابراهیم چقدر برای جهان اسلام مشکل‌ساز است

باشگاه خبرنگاران جوان - سیدمحمودرضا شمس دولت آبادی کارشناس مسائل بین الملل با اشاره به مبارزه مردم یمن بیان کرد: به واقع در نوع و شیوه مبارزه و جهاد مردم یمن، می‌توان هدفمندی و فلسفه سیاسی مشخصی را در اعمال قدرت مشاهده کرد. آنها بسیار هدفمند، مقاوم و دقیق عمل می‌کنند و نمونه آن حملات ایذائی است. طبیعتاً نمی‌توان از کشوری مانند یمن، با وضعیت کنونی و در مقابله با آن پشتیبانی‌های عظیمی که آمریکا از رژیم اشغالگر به عمل می‌آورد، توقعی جز این داشت. بنابراین، حملات آنها به شدت ماهیت ایذائی دارد و هر از چندگاهی فرودگاه‌هایشان بسته می‌شود و میلیون‌ها نفر به پناهگاه‌ها می‌روند. این خسارت‌هایی که به آن رژیم وارد می‌شود، بسیار حائز اهمیت است.

وی ادامه داد: از سوی دیگر، اهداف حساس، دقیق و با ابتکار عمل را مورد حمله قرار می‌دهند. با روش‌های نوین برخورد می‌کنند و تأثیرگذاری قابل توجهی دارند. در مقابل، طرف دیگر با وجود بهره‌گیری از انبوه آتش و امکانات، گرچه بسیاری از عملکردهای نیروی هوایی‌اش با پدافند یمن محدود شده بود، اما به هر شکل، بانک اهداف دقیقی در اختیار ندارد. به عنوان مثال، کاخ ریاست جمهوری را هدف قرار دادند که سال‌هاست تخلیه شده و متروکه است. بسیاری از اهدافی که مورد حمله قرار می‌دهند، مربوط به مردم و زیرساخت‌های مدنی است که برای ایجاد آزار و اذیت برای مردم هدف گرفته می‌شوند؛ چنانکه مخازن سوخت نیروگاه را نیز زدند. به هر ترتیب، نوع درگیری یمنی‌ها با آن رژیم، در واقع یک درگیری عقلانی، هدفمند و مبتنی بر یک فلسفه سیاسی قدرت دقیق است. آنها هدفمندانه پیش می‌روند؛ مانند امروز که در شرایط بمباران، در توئیتی اعلام کردند: "ما به هدف خود یعنی پشتیبانی از مردم غزه ادامه خواهیم داد، چه به بهشت رویم و چه در صورت عدم انجام آن، به جهنم." این نشان می‌دهد که آنها خود را در یک شرایط بسیار حساس و متعهد نسبت به امت اسلامی قرار داده‌اند و این یک الگوی بسیار خوب خواهد بود. همین امر برای کنفرانس فردا نیز یک الگوی مناسب است که باید مطرح کرده و جهان اسلام را برای مقاومت بیشتر تحریص نماییم.

این کارشناس مسائل بین الملل بیان کرد: ببینید، آمریکا زمانی که بتواند تمامیت قدرت خود را در سازوکار نظام بین‌الملل به صورت نرم‌افزاری به کار گیرد و با یک حرکت دیپلماتیک اهداف و منافع ملی خود را تأمین کند، طبیعتاً آن را در اولویت قرار می‌دهد. اما وقتی افول قدرت رخ می‌دهد و جنبه‌های ضعیف دموکراسی لیبرال که در آمریکا به انحطاط رفته است آشکار می‌شود، نشان می‌دهد که آنها از نقطه ضعف خود و با اتکا به قدرت عریان و سخت استفاده می‌کنند. اکنون، آمریکا استراتژی «مَدمَن» یا «مرد دیوانه» را که ریچارد نیکسون برای نخستین بار در جنگ ویتنام به کار برد، مورد استفاده قرار می‌دهد و قدرت عاقله آن کشور، در پس این ظاهر، به دنبال قدرت‌افکنی است تا بتواند از آخرین دستاوردها و توان خود برای تأمین منافع امنیت ملی‌اش بهره ببرد. مقصود این است که آنها در موضع قدرت نیستند، بلکه در موضع ضعف قرار گرفته‌اند که این‌گونه عریان، هنجارهای روابط بین‌الملل و منشور سازمان ملل را زیر پا می‌گذارند. از آن سو، رژیم اشغالگر قدس نیز پس از هفتم اکتبر در شرایطی قرار گرفته که مجبور شده است مکنونات و استراتژی‌های پنهان خود را آشکار سازد و وضعیتی را ایجاد کند که اکنون بیداری جهان اسلام می‌تواند آن را به خوبی ببیند.

وی با اشاره به یادداشت وزیر خارجه در روزنامه «شرق‌الاوسط» گفت: نخست باید بگویم من به سهم خود تشکر می‌کنم، هرچند این اقدام بسیار دیرهنگام است. جمهوری اسلامی باید بسیار زودتر از این کنشگری می‌کرد. کنشگری یعنی ما نباید واکنشی عمل کنیم، بلکه باید با برنامه‌ریزی‌های درازمدت اقدام نماییم. وقتی می‌بینیم که جهان غرب با ارابه‌ای که به غلط و با منطقی ضعیف می‌تازد، جای آن است که ما کنشگری کنیم؛ یعنی به صورت پرو‌اکتیو (proactive) وارد فضایی شویم که خودمان آن را تعریف می‌کنیم. بر این اساس، من از وزیر امور خارجه تشکر میکنم و از این بابت خرسندم که ایشان هم برای درخواست این جلسه و هم برای نگارش این نامه که نامه کنشگری است، اقدام کرده‌اند. یعنی این نخستین بار است که شاهد هستیم جمهوری اسلامی به شکلی چنین محکم و مطلوب، کنشگری می‌کند. گرچه لازم است در حوزه اجرایی، بیشتر و بهتر عمل کنیم. در این نامه، بخش‌های مهمی به زیبایی برشمرده شده است. اینکه چرا «شرق‌الاوسط» انتخاب شده، به این دلیل است که این روزنامه یک رسانه قدیمی و بسیار جاافتاده در جهان عرب است و طرف صحبت ایشان، کشورهای اسلامی بوده‌اند که فردا در جده گردهم می‌آیند؛ لذا این انتخاب مناسب بود. اولین بحثی که ایشان اشاره کرده، پیمان ابراهیم است. ببینید، اکنون بسیار بهتر از گذشته می‌توان نشان داد و تبیین کرد که پیمان ابراهیم چقدر می‌تواند برای جهان اسلام مشکل‌ساز باشد. این پیمان که در واقع یک سازوکار عادی‌سازی روابط با این غده سرطانی است، اکنون نتایج خود را به وضوح نشان می‌دهد. شاید تا دیروز، کشوری مانند اردن متوجه نبود که این بحث اسرائیل در مورد پیمان ابراهیم چه تبعاتی دارد.