باکتری‌هایی که پس از 1000 روز گرسنگی زنده ماندند

محققان باکتری‌ها را 1000 روز گرسنه نگه داشتند و در کمال تعجب مشاهده کردند که آنها به حیات خود ادامه می‌دهند. این مطالعه تصور می‌کند که باکتری‌های گرسنه می‌توانند تا 100 هزار سال نیز عمر کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، همه می‌دانند که باکتری‌ها را می‌توان در همه چیز از یخ گرفته تا رسوبات 100 میلیون ساله کف دریا احیا کرد. ما همچنین می‌دانیم که آنها می‌توانند حتی در مریخ هم زنده بمانند.

اکنون یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که آنها می‌توانند بدون غذا تا چند سال زنده بمانند. این مطالعه توسط "جی تی. لنون" استاد دانشگاه "ایندیانا" با هدف سنجش مدت زمان زنده ماندن آنها را در زمان گرسنگی انجام شد و در آن مشاهده شد که حدود 100 جمعیت از باکتری‌های مختلف در سیستم‌های بسته در حالی که از خوردن غذا محروم بودند، به مدت 1000 روز زنده ماندند.

"لنون" می‌گوید: رسیدن به پاسخ این سوال بزرگ‌تر که باکتری‌ها چگونه در دوره‌های طولانی با وجود محدودیت انرژی زنده می‌مانند به درک عفونت‌های مزمن در انسان و سایر میزبان‌ها کمک می‌کند و به نحوه تحمل برخی عوامل بیماری‌زا در مقابل داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها مربوط می‌شود.

درمان عفونت‌های باکتریایی دشوار است، زیرا باکتری‌ها اغلب می‌توانند وارد حالت آرام و خاموش (حالت محدود انرژی) شوند که حساسیت آنها را نسبت به درمان‌های دارویی کاهش می‌دهد. در این حالت آنها همچنین می‌توانند مقاومت آنتی بیوتیکی ایجاد کنند.

"لنون" و تیمش در این مطالعه دریافتند که باکتری‌های با انرژی محدود می‌توانند طول عمر خود را تا 100 هزار سال نیز افزایش دهند.

"لنون" افزود: بدیهی است که این پیش‌بینی‌ها بسیار فراتر از توانایی اندازه‌گیری ما است. اما این اعداد پیش‌بینی شده با سن باکتری‌های زنده که از مواد باستانی مانند کهرباها، بلورهای هالیت، یخبندان‌های دائمی و رسوبات در عمیق ترین اقیانوس‌ها بازیابی و احیا شده‌اند، مطابقت دارد.

"لنون" و تیمش تصور می‌کنند که باکتری‌ها دارای مکانیسم‌های زیادی برای حفظ انرژی در حالت خواب هستند. برخی از باکتری‌ها حتی می‌توانند برای زنده ماندن خویشاوندان مرده خود را بخورند.

اما نتایج این مطالعه برای انسان چه معنایی دارد؟ این بدان معناست که عفونت‌های باکتریایی خطرناک‌تر از همیشه هستند و با تغییر آب و هوا برخی از این باکتری‌های باستانی زنده می‌شوند و ممکن است به زودی نگران کننده ظاهر شوند.

این مطالعه در نشریه PNAS منتشر شده است.