بدرود "پیروز" شیرین و دوست‌داشتنی! فیلم و تصاویر

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، 11 اردیبهشت ماه بود که تولد 3 توله یوزپلنگ ایرانی حاصل از جفت‌گیری موفق "ایران و فیروز" در پارک ملی توران، امیدها را برای احیای نسل یوزپلنگ ایرانی و نجات آن از لبه پرتگاه انقراض، زنده کرد.

توله یوزهایی که توسط مادر پذیرفته نشده بودند، مسیری سخت را برای بقا پیش‌رو داشتند که برخی بی‌تجربگی‌ها و بی‌برنامگی‌ها این مسیر را ناهموارتر کرد.

انواع اظهارنظرها و انتقادات توسط افرادی که تخصصی در این زمینه نداشتند یا افراد متخصصی که عمداً یا سهواً قصد تخریب پروژه احیای یوز را داشتند، در کنار برخی بی‌برنامگی‌های سازمان حفاظت محیط زیست که نخستین تجربه تولد یوزپلنگ حاصل از پروژه تکثیر در اسارت را تجربه می‌کرد، سبب شد تا موضوع نگهداری از 3 توله یوزپلنگ ایران، وارد حاشیه شود.

متأسفانه 2 فرد از توله یوزها در همان روزها و هفته‌های اول تلف شدند و از 3 برادر تورانی تنها یک فرد موفق شد زنده بماند.

توله یوزپلنگ باقی‌مانده که از 2 برادر خود، خوش‌شانس‌تر بود به واسطه گذر از سختی‌ها و چالش‌های فراوان و عبور از همه مشکلات و موانعی که در راه بقای خود می‌دید، "پیروز" نام گرفت.

پس از تلف شدن توله دوم، سازمان حفاظت محیط زیست تصمیم گرفت که پیروز را به تهران که شرایط و امکانات مناسب‌تری نسبت به توران دارد منتقل کند تا شاید بتوان از این طریق از تلف شدن توله یوز سوم جلوگیری کرد.

پیروز که به نماد امید برای بقای یوزپلنگ ایرانی تبدیل شده بود و محبوبیتی بی‌حد و اندازه‌ای در میان ایرانیانی و حتی دوستداران حیات وحش در سراسر جهان پیدا کرده بود، سرانجام در 10 ماهگی و در حالی که آماده می‌شد که به زیستگاه اصلی خود در مرکز تکثیر توران بازگردد، به دلیل ابتلا به بیماری نارسایی حاد کلیوی تلف شد!

پیروز از تغذیه شیر مادر محروم بود و به همین دلیل، از بدو تولد با مشکلات گوارشی و کلیوی دست و پنجه نرم می‌کرد و حتی چندین بار هم تا یک قدمی مرگ رفته بود. سرانجام نیز با وجود 10 ماه تحت نظر بودن توسط دامپزشک خارجی و داخلی و مراقبت شبانه روزی 3 پرستار، علاج این مشکل پیدا نشد تا پیروز با ایران خداحافظی کند.

پیروز در شامگاه جمعه 5 اسفند ماه به بیمارستان دامپزشکی مرکزی، انتقال داده شده بود و دامپزشکان این مرکز تشخیص داده بودند که مشکل پیروز انسداد ریه نیز و توله یوز ایرانی به نارسایی حاد کلیوی رو‌به‌رو شده است. جفت کلیه‌های پیروز از کار افتاده بود و این موضوع باعث شده بود تا بدن پیروز توانایی دفن سموم را نداشته باشد و در یک قدمی مرگ قرار بگیرد.

در ابتدا تصمیم بر این بود که یا تزریق سرم و دارو سعی شود که مقدار اوره و کراتین در خون پیروز کاهش یابد اما بدن پیروز به این روش درمانی پاسخ مثبتی نداد و ظهر روز گذشته حال پیروز بدتر شد. دامپزشکان که می‌خواستند پیروز را نگه دارند به عنوان آخرین راهکار سراغ دیالیز رفتند و تصمیم بر این شد که پیروز به روش صفاقی (دیالیز صفاقی نوعی دیالیز است که از صفاق در شکم شخص به عنوان غشایی استفاده می‌شود که از طریق آن مایعات و مواد حل شده با خون رد و بدل می‌شوند.) دیالیز شود اما این روش هم بی‌نتیجه ماند و پیروز تلف شد.

تلف شدن پیروز که مردم ایران 10 ماه به دیدن تصاویر و فیلم‌های او دل خوش کرده و به احیای نسل یوز ایرانی امیدوار شده بودند، موجی از اندوه را در میان مردم ایجاد کرد و با گشت و گذار در شبکه‌های اجتماعی مختلف می‌توان میزان تأثر مردم از مرگ پیروز را مشاهده کرد.

پیروز که نخستین یوز ایرانی حاصل از تکثیر در اسارت محسوب می‌شد، در مسیر بقا چالش‌های فراوانی را تجربه کرد و نهایتاً نتوانست بر این دشواری‌ها غلبه کند اما کمترین توقع از سازمان حفاظت محیط زیست این است که از مسیر طی شده توسط پیروز درس گرفته باشد و بتواند این تجارب را در خصوص دیگر توله یوزهایی که ممکن است در شرایط اسارت به دنیا بیایند، به کار برد.

نکته قابل توجه درخصوص پیروز، عشق و علاقه و پشتکار بی‌اندازه پرستاران او بود؛ "علیرضا شهرداری" و "علی عمارلویی به مدت 10 ماه، لحظه لحظه خود را وقف پیروز کرده و از هیچ تلاشی در مسیر بقای پیروز دریغ نکردند و حالا بیشترین اندوه را در جان خود دارند.