بنجامین باتن یا زلاتان ایرانی؟
آیا فقط باید اسم ستارههای سوخته و استعدادهای هرز رفته را ردیف کنیم و جوانان را از گرفتار شدن به سرنوشت آنها بترسانیم؟ در کنار آن همه تحذیر، حتما اشاره به الگوهای مثبت هم میتواند سازنده باشد و در این میان چه سرمشقی بهتر از جلال حسینی؟
به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «تجلیل از ستارههای مسن مستطیل سبز، یک امر بسیار رایج در جهان فوتبال است. مثلا همین حالا در ایتالیا و سایر نقاط جهان انبوهی از مطالب پرطمطراق در تمجید از زلاتان ابراهیموویچ منتشر میشود و همه گلزن سوئدی 40 ساله میلان را تحسین میکنند. میدانید دلیلش چیست؟
چون فوتبال یک ورزش بسیار سنگین با نیاز بالا به قوای جسمانی است. بنابراین وقتی بازیکنان سیوچند ساله در کورس با جوانان کم نمیآورند و حتی از آنها سبقت میگیرند، در واقع کار خیلی مهمی انجام دادهاند. به علاوه ستودن این گروه، در واقع تقدیر از سبک زندگی سالم است. فوتبالیستها در اوج شهرت و ثروت، طبیعتا امکانات بیشتری برای لغزش دارند و خیلی از آنها هم در دام این زرق و برقها گرفتار میشوند. با این حال وقتی بازیکنی به مرز 40 سالگی میرسد و هنوز میتواند با مقاومت در برابر امیال نفسانی به رقابت در بالاترین سطح ادامه بدهد، شایسته ستایش است.
حالا داستان ما و جلال حسینی هم همین است. کاپیتان پرسپولیس که عصر دوشنبه با 38 سال و 10 ماه سن دروازه شهرخودرو را باز کرد و به مسنترین گلزن تاریخ پرسپولیس در لیگ برتر تبدیل شد. گل جلال در حالی به ثمر رسید که پرسپولیس در سه هفته گذشته و نیز در 41 دقیقه اول این بازی موفق به گلزنی در جریان بازی نشده بود. شاید اگر نیمه اول دیدار با شهرخودرو هم بدون گل به پایان میرسید، پرسپولیس با فشار روحی مضاعف در نیمه دوم گرفتار میشد اما کاپیتان به موقع قفل دروازه حریف را گشود و مقدمات یک برد پرگل و روحیهبخش را فراهم کرد. این در حالی است که جلال حسینی بعد از جدایی شجاع خلیلزاده به موقعیت سابقش در رهبری خط دفاعی سرخپوشان بازگشته و فعلا در چهار هفته اول به ثبت چهار کلینشیت کمک کرده است. این آمار باعث شد حامد لک به اولین دروازهبان پرسپولیس در ادوار لیگ برتر تبدیل شود که طی چهار هفته نخست هیچ گلی دریافت نمیکند. آیا همه اینها شایسته تحسین نیست؟ آیا فقط باید اسم ستارههای سوخته و استعدادهای هرز رفته را ردیف کنیم و جوانان را از گرفتار شدن به سرنوشت آنها بترسانیم؟ در کنار آن همه تحذیر، حتما اشاره به الگوهای مثبت هم میتواند سازنده باشد و در این میان چه سرمشقی بهتر از جلال حسینی؟
به جلال حسینی لقبهای زیادی دادهاند؛ بنجامین باتن، صخره، سیم خاردار، قالی کرمان و سوپرمن. این آخری مربوط به مصاحبه سرمربی الجزیره امارات بعد از شکست دادن پرسپولیس است. او در واکنش به این که پیروزی تیمش برابر پرسپولیس در غیاب جلال حسینی اتفاق افتاده گفت: «مگر این بازیکنی که اسم بردید، سوپرمن است؟» حسینی اما در بازی برگشت جلوی صد هزار نفر در دقیقه نود گل صعود پرسپولیس را زد تا نشان بدهد بله، او سوپرمن است! جلال در تیم ملی هم 115 بازی کرده و در اغلب موارد عملکرد موثری داشته است. او حتی یک بار گل سه امتیازی بازی با ازبکستان را در مقدماتی جام جهانی 2018 بهثمر رساند که خیلی برای تیم ما مهم بود. با این حال آقای کاپیتان که با هفت قهرمانی پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر بهشمار میآید، ظاهرا هنوز سیر نشده و دنبال موفقیتهای بیشتر است.»
انتهای پیام