بیرانوند گفت آرشا آینده فوتبال ایران است؛/ احساسات زایدالوصف هادی شکوری برای پسر قهرمانش
چهار سال پس از خداحافظی هادی شکوری از میادین فوتبال، حالا نوبت به آرشا رسیده تا خودش را در زمین ثابت کند.
به گزارش ورزش سه، تیم نوجونان ایران در شرایطی به جام جهانی صعود کرد که آرشا شکوری، پسر مدافع سابق استقلال را درون دروازه خود داشت و این گلر 17 ساله با درخشش در ضربات پنالتی به ستاره این مسابقه تبدیل شد و صعود نوجوانان ایران به جام جهانی را رقم زد.
هادی شکوری امروز در گفتگویی با "ورزش سه" درباره درخشش فرزندش و مسیری که او برای حضور در ترکیب تیم نوجونان ایران پشت سر گذاشته، صحبت کرد.
گفتگو با شکوری را در ادامه می‌خوانیم:
* تیم ملی نوجونان با حضور پسر شما به جام جهانی صعود کرد. در این باره صحبت کنید. جا دارد صعود تیم ملی نوجونان به جام جهانی را به مردم خوب کشورمان و جامعه فوتبال تبریک بگویم. این تیم واقعا مزد زحماتش را گرفت. من از نزدیک شاهد تلاش‌ها و زحمات کادرفنی و بچه‌ها بودم و فکر می‌کنم حق‌شان بود.
* ستاره بازی دیروز هم پسر خودتان بود که اصلی‌ترین نقش را در صعود به جام جهانی داشت. خدا را شکر می‌کنم که توانستم بچه‌ای را تربیت کنم که باعث سربلندی کشورم شود و فکر می‌کنم او هم سعی کرد محبت‌ها و تلاش‌های کسانی را که برایش زحمت کشیده‌اند را جبران کند. یکی از مربیان آرشا، برادر خودم بوده که در حال حاضر در باشگاه استقلال مشغول است. همچنین آقای علی کشاورز هم زحمات زیادی کشید که جا دارد از ایشان تشکر کنم.
* این درخشش آرشا چه حسی به شما داد؟ واقعا وصف‌ناپذیر است. من هیچوقت این حس را تجربه نکرده بودم و هیچوقت فکر نمی‌کردم سر بازی آرشا تا این حد استرس داشته باشم اما واقعا یک برد دراماتیک بود. این روز را هیچوقت فراموش نمی‌کنم و خیلی خیلی خوشحالم اما بیشترین تلاش را خود آرشا انجام داد.
* به نظر می‌رسد موفقیت آرشا بیشتر از موفقیت خودتان خوشحال‌تان می‌کند. فکر می‌کنم تنها جایی که آدم‌ها دوست دارند کسی را بالاتر از خودشان ببینند، در همین ارتباط پدر و فرزندی باشد. امیدوارم این اتفاق رخ بدهد و آرشا به درجات بالاتری برسد که حقش است. آرشا خیلی زحمت کشید و پا روی خیلی از خوشی‌ها و بچگی‌های خودش گذاشت. او کودکی نکرد و تلاش کرد اما به خودش هم گفتم آرشا و همه این بچه‌ها هنوز در ابتدای مسیر قرار دارند و باید قدر خودشان را بدانند و سالم زندگی کنند تا به جایگاهی که در ذهن‌شان هست، برسند. خود آرشا ذهنیت خیلی بزرگ و نگاه بلندی دارد و از این بابت خدا را شکر می‌کنم.
* اینکه آرشا تصمیم گرفت وارد فوتبال شود، چقدر تحت تاثیر شما بود؟ من اگر خودم هم قرار باشد به عقب برگردم، باز هم همین مسیر را انتخاب می‌کنم و آرشا هم همینطور است و من برای او آزادی عمل قائل بودم. از نظر من آرشا حتی می‌توانست یک والیبالیست خوب هم شود اما این مسیر انتخاب خودش بود. جالب است بدانید که آرشا تقریبا 3-4 سال هافبک وسط بازی می‌کرد و می‌توانست در آن پست هم موفق باشد اما دروازه‌بانی را خودش را انتخاب کرد. من فقط راه درست زندگی کردن را به او یادم و با توجه به اینکه پست دروازه‌بانی، یک پست اختصاصی است، باقی مسائل را به مربی‌هایش را سپردم و خودش هم جنم لازم را داشت و توانست به جایگاه خوبی برسد.
* خودتان هم با آرشا تمرین می‌کردید؟ هم زمانی که کوچک‌تر بود و هم زمانی که بزرگ شد، هر چند وقت یک‌بار با یکدیگر تمرین می‌کردیم اما همانطور که گفتم با توجه به اینکه دروازه‌بانی یک پست اختصاصی بود و من نمی‌خواستم خیلی علنی ببینند که من پشت او هستم و از او حمایت می‌کنم، سعی کردم او را به دست مربیانی که تخصص دارند بسپارم و خدا با شکر می‌کنم توانست جواب زحمات آنها را هم بدهد.
* نکته مهم بازی آرشا، مهارت او در مهار ضربات پنالتی بود. آرشا هافبک وسط بود و زمانی که در رده نونهالان بازی می‌کرد، در یک بازی دروازه‌بان تیم‌شان اخراج شد و آرشا درون دروازه ایستاد و مهار پنالتی در همان بازی باعث شد به دروازه‌بانی روی بیاورد. من به استعداد او در این امر ایمان داشتم. آرشا پسر باهوشی است و رفلکس‌های خیلی خوبی دارد. بنابراین اگر بگویم فکرش را نمی‌کردم که پنالتی بگیرد، دروغ گفته‌ام؛ من تصور این را داشتم که پنالتی مهار کند اما این اتفاق خیلی دراماتیک شد و صعود تیم ملی را رقم زد. من از دیروز فقط دارم شکرگزاری خدا را می‌کنم.
* یکی از فشارهایی که همیشه روی بازیکنانی مثل آرشا وجود دارد، این است که می‌گویند بازیکن زیر سایه پدرش به اینجا رسیده است. پسر شما چقدر به این مشکل مواجه بود؟ آرشا خیلی تحت فشار بود. شاید بسیاری فکر می‌کردند آرشا زیر سایه اسم هادی شکوری است اما در عمل ثابت کرد که اینطور نیست و تلاش‌های خودش است و به حق درون دروازه تیم ملی قرار گرفته است. در فوتبال دنیا و بیشتر در فوتبال ما، معمولا کسانی که خودشان فوتبالیست بودند، فرزندانشان فقط تا یک‌جایی توانستند پیشرفت کنند و این دل نگرانی همیشه برای من بوده و هست و امیدوارم آرشا توصیه‌هایی را که به او داشتم، آویزه گوشش کند.
* این فشار همیشه روی امیر عابدزاده هم وجود داشت. درست است که آقای احمدرضا عابدزاده دروازه‌بان بزرگی بودند اما امیر عابدزاده یک استعداد فوق‌العاده بود و همه دیدند که خودش استعداد داشت و توانست حقش را از فوتبال بگیرد. الان هم آرشا در این مسیر افتاده و آرزوی من این است که اسمش از هادی شکوری بزرگتر شود و بتواند جایگاهی را برای خودش دست و پا کند؛ من هم سعی کردم به اون آموزش بدهم که جنبه بزرگ شدن را داشته باشد.
* تا جایی که ما می‌دانیم آرشا در حال حاضر بازیکن آزاد است. چه برنامه‌ای برای آینده‌اش دارد؟ بله، آرشا بازیکن آزاد است اما او قبل از بازی دیروز پیشنهاد داشت و از دیروز هم 4-5 پیشنهاد لیگ برتری و دو پیشنهاد خارجی دریافت کرده و من خدا را شکر می‌کنم. باید خودش برگردد و با هم صحبت و هم‌فکری کنیم؛ البته من فقط او را راهنمایی می‌کنم و تصمیمات نهایی را به خودش واگذار می‌کنم.
* به عنوان پدر آرشا، چه آینده‌ای را برای او متصور هستید؟ شاید زیبا نباشد که من به عنوان پدر آرشا حرفی بزنم اما به گفته بزرگان فوتبال که حرف‌های زیادی برای گفتن دارند، از جمله آقای پرویز برومند، آقای رضا حاج اسبویی که در تیم ملی برای او زحمت زیادی کشیده است، آقای مهدی رحمتی، رشید مظاهری و سید حسین حسینی، آرشا آینده فوتبال ایران است. حتی علیرضا بیرانوند هم زمانی که من را دید، خیلی تبریک گفت و گفت آینده فوتبال از آن آرشا است.
* البته آرشا سن زیادی ندارد و ممکن است تحت تاثیر این جو شکل بگیرد. با در این باره صحبت می‌کنید؟ صد درصد. آرشا یک بچه بااستعدادی است و در زمینه‌های دیگر هم شرایط مشابهی را داشته است اما من همیشه سعی کردم این شرایط را کنترل کنم. آرشا پسر بسیار با ادب و با شعوری است و من همیشه به او توصیه کرده‌ام که از خدا بخواه هر چیزی را که می‌خواهد به تو بدهد، اول جنبه‌اش را بدهد. من فقط امیدوارم بتواند این حجم از فشار و استرس را تحمل کند، چون می‌دانم کنترل این حس‌ها خیلی سخت است. من همه تلاشم را می‌کنم که این مسئله کنترل‌شده پیش برود.
* به نظر شما این نسل می‌تواند در جام جهانی هم عملکرد قابل قبولی داشته باشد؟ با توجه به اینکه من از نزدیک تمرینات تیم را مشاهده کرده‌ام و آقای حسین عبدی هم یک مربی فوق‌العاده و آکادمیک هستند و من حتی گاهی می‌رفتم و از تمرینات ایشان نوت برداری می‌کردم، فکر می‌کنم خیلی از بچه‌ها پتانسیل این را دارند که موفق شدند.
* صحبت پایانی؟ روی صحبت من با فدراسیون فوتبال و دست‌اندرکاران است؛ فکر می‌کنم کمترین پاداشی که می‌توان به این تیم برای صعود به جام جهانی داد، این است که قانون سرباز قهرمان را برای آنها لحاظ کنند و این تیم را رها کنند.
