بی‌خبری شاعران و فارسی زبانان هند از پیشرفت ها و گرایش‌های ادبی سال‌های اخیر ایران
قربان ولیئی که همراه به هیات ایرانی برای حضور در نمایشگاه دهلی نو به هند سفر کرده بود، با اشاره به وضعیت زبان فارسی در این کشور گفت: شاعران و فارسی زبانان هند از پیشرفت ها و گرایش‌های ادبی سال‌های اخیر ایران بی خبر هستند.
قربان ولیئی شاعر ایرانی جاضر در نمایشگاه کتاب دهلی نو در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به اشتراکات فرهنگی ایران و هند گفت: اساساً زبان و ادبیات فارسی صرفاً یک زبان و ادبیات در کنار ادبیات‌های دیگر ملل نیست، بلکه ادبیاتی منحصر به فرد در جهان است، به این دلیل که شاعران و نویسندگانی در این ادبیات ظهور کردند که برای جهان و جهانیان پیام دارند و ادبیاتشان فراتر از مرزهاست، مثل مولوی، حافظ، سعدی، خیام، فردوسی و... این افراد در تنگنای ملی نمی‌گنجند و فراملی هستند.
وی با بیان این مطلب که جهان امروز، تشنه معناست و از روزمرگی‌ها و روزمرگی‌ها رنح می‌برد، گفت: در جهانی که انسان امروز معنایی برای زندگی نمی‌یابد و یک پوج گرایی و سرگرم شدن به انواع رسانه‌ها را تجربه می‌کند، ادبیات فارسی چشمه‌ای است زندگی بخش.
ولیئی تصریح کرد: کشورهایی مثل هند و ایران را نمی‌توان جداگانه نگریست، فرهنگ هند از ایران جدا نیست، این دو کشور در درجه نخست، پیوستگی زبانی با هم دارند و هر دو نیز شاعران درجه یکی دارند، اگر بخواهیم از 10 شاعر درجه یک شعر فارسی نام ببریم، در کتاب سعدی و حافظ باید از امیرخسور دهلوی، بیدل و... نیز نام ببریم.
رونمایی از ترجمه اردو و بنگالی خاطرات رهبر معظم انقلاب در نمایشگاه دهلیعضو هیات علمی دانشگاه زنجان با بیان این مطلب که در هر دو کشور هند و ایران با غلبه عنصر معنویت مواجه هستیم، گفت: این دو کشور به لحاظ فرهنگی، زبانی و ادبی پیوند ناگسستنی دارند. در دیدارهایی که با دانشجویان و اساتید زبان فارسی در دانشگاه‌های هند داشتیم، شاهد بودم که با چه ولع و اشتیاقی به شعر و سخنان ما گوش می‌کردند، برخی خوش نویسی آموخته بودند که نمونه هایی را نتشان می‌دادند، برخی شعرهایی داشتند که از چنان قوتی برخوردار بود که نمی‌توان تشخیص داد که این شاعر ایرانی نبوده است.
وی ادامه داد: لازم است کاردارهای فرهنگی در هند و متولیان حوزه گسترش زبان و ادبیات فارسی، سازمان فرهنگ و ارتباطات و... کارگاه‌های مختلفی را با حضور این اساتید و دانشجویان برقرار کند، طبیعتا اعزام استاد ایرانی به هند نیز ضرورت دارد به ویژه استادی که ادبیات معاصر تدریس می‌کند. چرا که عمده شاعران و فارسی زبانان هند از پیشرفت ها و گرایش‌های ادبی سال‌های اخیر ایران بی‌خبر هستند.
ولیئی با اشاره به لزوم گسترده‌تر شدن اساتید و دانشجویان زبان فارسی در دانشگاه‌های هند با دانشگاه‌های ایران و ادبا و شاعران ایرانی گفت: آشنایی‌هایی از قبل ایجاد شده و در این سفر نیز ما آشنایی‌های خوبی داشتیم، اما این ارتباطات می‌تواند بسیار گسترده شود، من در دیدارها اعلام کردم که اگر دانشجویی در زمینه ادبیات معاصر و شعر معاصر ایران به دنبال تحقیف و پژوهش است، زمینه‌اش در ایران فراهم است. با ورود وزارت علوم به این موضوع این ارتباطات می‌تواند گسترده‌تر شود، حتی در زمینه تبادل استاد می‌توان باب فرخنده‌ای را باز کرد.