او درباره بی‌ثباتی تنها برنامه سینمایی تلویزیون که از بدو ساخت با فراز و نشیب‌های زیادی روبه‌رو شده است، گفت: به دلیل اینکه تلویزیون ما مستقل نیست همه آدم‌های بیرون از آن، در آن دخالت دارند و تلویزیون را به نفع خودشان جهت می‌دهند. فرقی هم نمی‌کند رییس آن چه کسی باشد. هر کسی می‌خواهد گوشه‌ای از آن را بگیرد. در حالی که سینمای ایران نیاز به یک برنامه مستقل دارد، نه فقط پروپاگاندایی و تبلیغات...

در دوره گذشته دو مجمع عمومی در این باره گذاشته شد که به حدنصاب نرسیدند ولی از نظر شورای مرکزی کانون کارگردانان شرکت نکردن در مجمع عمومی در مورد وزارت کار، به منزله رای منفی یا مثبت نیست.

سه چیز را از خود رها کرده بود: مجادله در سخن، پرگوئی، و دخالت در کاری که به او مربوط نبود، و سه چیز را در مورد مردم رها کرده بود: کسی را مذمت نمی‌کرد، و سرزنش نمی‌فرمود، و از لغزش‌ها و عیوب پنهانی مردم جستجو نمی‌کرد.

با توجه به سوابق نوع موضع‌گیری‌ها در اوقات بحرانی، احتمالا هر مسئولی موضع شخصی خود را پیش می‌گرفت و بسیاری از اطلاعات به جای ارائه مرحله به مرحله، در رقابت مسئولین برای دیده شدن، به سرعت از رسانه‌ها سر درمی‌آورد و دور از انتظار نبود که برخی مسئولان و صاحب نظران داخلی برای بیشتر دیده شدن، علیه مواضع مسئولین کشور موضع‌گیری‌هایی کنند که عربستان بتواند به نفع خود در افکارعمومی بین المللی...

فیلم سینمایی «تیغ و ترمه» آخرین ساخته کیومرث پوراحمد کارگردان باسابقه سینمای ایران است که به تازگی مراحل فیلمبرداری آن به پایان رسیده است. این فیلم سینمایی به تهیه کنندگی علی قائم مقامی به تازگی فرم حضور در سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر را پر کرده است.

برای فرهادی هویت ملی زیاد مهم نیست. برای او اینکه چطور می‌توان شهروندان یک جامعه را به شهروندان خوب تبدیل کرد اهمیت دارد. از طریق ایجاد اصول اخلاقی کلی، نفی خشونت و مفهوم جدید ملی در این سینما رشد دیگری پیدا می‌کند و نسل جدیدی هم دنبال این مفهوم یعنی آن هویت ملی که ما از دلش مسعود کیمیایی و علی حاتمی را داشتیم، که نگران از بین رفتن سنت‌ها، تاریخ و فرهنگ، تبدیل شده به نگرانی شهروند بودن...

انتظار می‌رفت پس از بیست سال بالاخره این شهرک به پایان برسد و اهالی سینما ببینند با بیست سال تزریق بودجه به این مجموعه چه اثری خلق شده است؟ با این حال پس از بیست سال حیدریان بار دیگر این سازمان را ترک کرد و این مجموعه افتتاح نشد. این اتفاق به خوبی نشان می‌دهد، این پروژه عمرانی چگونه در ایران به درازا می‌کشد و بسیاری از پروژه‌های عمرانی بزرگ کشور نظیر مصلای تهران پس از چند دهه به انتها...

در مقطعی از بررسی عملکردها، مشخص می‌شد که یک تیم سه نفره شکل گرفته که یک ضلع آن ساکت نگه داشتن صنوف، ضلع دیگر کنترل فضای سیاسی و حواشی پیرامون مدیریت سینما و ضلع سوم مدیریت امور روزمره سینما را بر عهده داشت. پرسش اساسی این است که آیا انتظامی حاضر است قیمومیت حلقه سه نفره کنترل کننده سینما را بپذیرد یا از مدیریت محفلی سینما پرهیز می‌کند؟

"پاراگراف" که می‌کوشد هر شماره خود را به شکل پرونده، به یک چهره ماندگار در عرصه‌های هنرهای نمایشی (سینما، تئاتر و تلویزیون) اختصاص دهد، در پانزدهمین شماره خود به سراغ "بهروز غریب‌پور" رفته است.

در شرایطی که اکنون مشخص است، در صورتی که صداوسیما خبری را به درستی پوشش ندهد، مخاطبش با فشار دادن یک دکمه، اصل و تحلیل خبر را از دیگر شبکه‌ها می‌گیرد، باز هم در برابر بسیاری از حوادث سکوت در پیش گرفته می‌شود و عملا عرصه به دیگر رسانه‌های رقیب واگذار می‌شود...

آیا اساسا حیدریان و دیگران مدیران همسو با او دستاوردی داشتند و مسیر صحیحی را پیش روی سینما قرار داده بود که ضرورتی بر تداوم آن باشد، یا باید پذیرفت که اساسا جنس فعالیتش از همان مدل «ریل گذاری» در دوره دولت‌های پیشین بود که فرجامش را دیدیم؟

هرچند فارابی در این بیانیه صراحتا اعلام کرد بنایی برای «حمایت عام» از همه تولیدات سینمایی ندارد اما در عین حال تاکید کرد که «مرجع رد یا تایید فیلمنامه و ممیزی فیلمنامه‌های سینمایی» هم نیست.

جایزه شهید آوینی ویژه‌ی نمایش و تقدیر از فیلم‌های مستند منتخب حوزه‌ی مقاومت، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است که برای پنجمین سال متوالی به عنوان بخش ویژه‌ی جشنواره سینماحقیقت برگزار می‌شود.

با نگاهی به این لیست، می‌توان گروهی از مدیران را نیز دید که سال هاست به عنوان مأمور در دیگر دستگاه‌ها خدمت کرده‌اند و برخی با وجود بازنشستگی در دیگر دستگاه‌ها (بعضا در دستگاه‌های نظارتی) مسئولیت دارند و حتی درباره قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان نیز موضع گیری‌های قابل تأملی داشته‌اند!

محمود کلاری، حمید جبلی و مهدی آشنا، نخستین دوره جشنواره عکس «نگاه به آینده» را داوری می کنند.

گام بعدی شفافیت پس از انتشار اطلاعات توزیع منابع مالی دولت میان گروهی از مؤسسات، می‌تواند ایجاد رقابت برای دستیابی به این منابع و خروجی از چرخه‌های مبهم و غیرشفاف باشد. آیا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این زمینه نیز پیشگام خواهد شد؟