ترافیک ستاره‌ها؛ درد کهنه کشتی

امیررضا احمدی؛ وقتی صحبت از کشتی باشد، پرنده ذهن ایرانی‌ها به سوی افتخارات بی‌شمار این رشته اصیل و قدیمی پر می‌کشد؛ ورزش اول ایران در مسابقات مختلف مانند المپیک، بازی‌های آسیایی و مسابقات جهانی، یکی از پرچم‌داران غرور و افتخار بوده که توانسته در هر آوردگاهی مدال‌های ریز و درشت بسیاری را به دست آورد. از المپیک تا بازی‌های آسیایی همیشه چشم ورزش ایران به دست کشتی است که این رشته چندین مدال کسب کند. اگر چه خط تولید کشتی ایران همیشه فعال است و پادگان آن هیچ‌گاه خالی از ستاره نمی‌شود؛ اما این ورزش قدیمی و محبوب همیشه در دل خود مشکلاتی دارد که این مشکلات گاه باعث می‌شود به ورزشکاران و ستاره‌های کشتی لطمه زده شود و فرصت درخشش بیش‌تر در این رشته را از استعداد هایش بگیرد.

عدم مدیریت ستاره ها؛ مشکل ریشه‌دار کشتی

تراکم ستاره‌ها مشکلی نیست که فقط به امروز و دیروز مربوط باشد بلکه کشتی ایران سال‌هاست از فقدان مدیریت صحیح ستاره‌ها، و هدر رفت استعدادهای درخشانش رنج می‌برد. در سال‌های دور و زمان امامعلی حبیبی، نفراتی مانند حبیبی و احمد وفادار در یک وزن کشتی می‌گرفتند و به دلیل اینکه هر دو در یک وزن بودند رقابت سختی بین‌شان ایجاد که باعث ارتقای آنان شد اما همین پشت خط ماندن باعث شد تا وفادار، قهرمان پرآوازه خراسانی هیچ‌گاه آنطور که باید به مسابقات مختلف اعزام نشود. از همان زمان این مشکل در کشتی وجود داشت تا بعد ها و دوئل ستارگانی مانند علیرضا حیدری، رسول خادم و عباس جدیدی که به دلیل حضور رسول در وزن 90کیلوگرم، عباس جدیدی مجبور می‌شد به سنگین وزن بیاید و گاهی هم از ترکیب تیم دور می‌ماند. در سال‌های اخیر هم وزن 86 کیلوگرم کشتی آزاد دقیقا چنین داستانی دارد و حضور نابغه‌ای به نام حسن یزدانی، باعث شده تا ستاره های مختلفی مانند علیرضا کریمی، کامران قاسم پور و احمد بذری پشت خط بمانند و بعضی اوقات عدم مدیریت صحیح این ستاره‌ها باعث می‌شود بعضی‌ها قید کشتی را بزنند و نا امید شوند یا دیگر آن فروغ گذشته را نداشته باشند که علیرضا کریمی نمونه بارز آن است؛ دارنده مدال نقره و برنز جهان که در اوج جوانی و زمانی که می‌تواند مدال‌های مختلفی را از دریای کشتی صید کند، از کوران مسابقات دور شده و حالا امید است با حضور در لیگ کشتی به ریل موفقیت برگردد.

برای بهره بردن از همه استعدادها چه باید کرد؟

وقتی در یک وزن چند ستاره حضور دارند و اوزان دیگر خالی از نفرات درخشان هستند، هدایت نفرات به وزن‌های بالاتر می‌تواند یک راه مناسب برای بهره‌وری بالا از همه پتانسیل‌ها باشد. برای مثال در بازی‌های آسیایی 2018، با تشخیص خوب کادر فنی وقت علیرضا کریمی از 86 کیلوگرم به 97 آمد و با وجود کمبود وزن زیاد، با تکیه بر توانایی و استعداد بالایش توانست مدال طلای مسابقات را به دست آورد. در مسابقات جهانی 2021 هم حضور کامران قاسم پور در وزن 92 کیلوگرم داستانی مشابه را تکرار کرد و قهرمان جویباری با وجود اختلاف وزن ده کیلویی با رقبا، توانست قهرمانان قلدری مانند کاکس آمریکایی را به زانو در بیاورد. همه این‌ها گویای این است که اگر بین کادر فنی و کشتی‌گیر یک اعتماد دو جانبه به وجود بیاید، کادر فنی و فدراسیون با تشکیل یک کمیته و حضور چند کارشناس کشتی گیران را آنالیز کنند و توانایی آن‌ها را بسنجند، و بر اساس آن توانایی از آن‌ها در اوزان جدید استفاده کنند، مطمئنا می‌توان در اوزان مختلف به مدال رسید و حتی خلا کشتی‌گیر در وزن‌های دیگر را هم پر کرد.

به همه فرصت دیده شدن بدهید

کشتی رشته پر مسابقه‌ای است و معمولا در طول سال، رقابت‌های مختلفی دارد که برای مثال در سال 2018، مسابقات قهرمانی آسیا، بازی‌های آسیایی و مسابقات جهانی برگزار شد که نماینده ایران در وزن 86 کیلوگرم در همه این مسابقات حسن یزدانی بود. اتفاقی که باعث شد یزدانی با حضور در مسابقات مختلف بدنش خسته شود و در مسابقات جهانی در مقابل دیوید تیلور ببازد در حالی که می‌شد با یک مدیریت صحیح در همان سال، در بین حسن یزدانی، کامران قاسم پور و احمد بذری، هر کدام به یک مسابقه اعزام شوند و به این ترتیب هم بار سنگین همه مسابقات روی دوش یک نفر قرار نمی‌گرفت و هم از تمامی پتانسیل‌ها به خوبی استفاده می‌شد.

بهترین راه برای مدیریت ستاره ها و ترافیک آن ها در بعضی اوزان، تعامل دو جانبه بین مربی و کشتی گیر است.

برگزاری چرخه انتخابی؛ درمان قطعی درد کهنه

بی‌تعارف باید گفت که هر چقدر کشتی ایران در تاریخ پر بار خود مدال‌های رنگارنگ کسب کرده، اما همیشه از فقدان یک انتخابی قانون‌مند رنج برده. مسابقاتی که بر اساس قانون و یک سیستم عدالت‌محور همه کشتی‌گیرها را با یکدیگر سرشاخ کند و در نهایت دوبنده را به فرد شایسته تحویل دهد. در سال‌های گذشته مسابقات مختلفی به عنوان انتخابی برگزار شد که خالی از حاشیه و اشکال نبود اما همان انتخابی‌های نصفه و نیمه منجر به پیروزی فردی مانند حمید سوریان بر حسن رنگرز یا بالا رفتن دست حسن یزدانی مقابل مهدی تقوی شد در حالی که اگر قرار بود به دلیل تجربه، و براساس سیستم گلخانه‌ای دوبنده به نفرات با سابقه می‌رسید، شاید هیچ وقت نفراتی مانند سوریان یا یزدانی در آسمان کشتی ایران ظهور نمی‌کردند. برگزاری چنین رقابتی می‌تواند به کشتی‌گیرها این اطمینان را بدهد که در یک فرآیند عادلانه رقابت می‌کنند و همین رقابت باعث می شود تا کشتی گیر نا امید نشود و در صورت شکست، برای سال بعد و انتخابی بعدی آماده شود.

برای مثال در کشتی فرنگی دیدیم که سال گذشته محمدرضا گرایی به دلیل اعتراض به نبود انتخابی قانون‌مند مدتی از اردوی تیم ملی قهر کرد اما بازگشت او باعث شد تا در المپیک و جهانی بدرخشد در حالی که اگر او به اردو بر نمی‌گشت، سیستم گلخانه‌ای کشتی ممکن بود این قهرمان با استعداد را برای همیشه از کشتی ایران بگیرد.

فدراسیون باید پای انتخابی بایستد

علیرضا دبیر در ابتدای ورودش به فدراسیون، وعده تدوین یک چرخه انتخابی قانون‌مند را داد که با حضور حسن یوسفی افشار، مرد کاردان کشتی، آن چرخه تصویب شد اما به دلایلی همچون کرونا، همه بخش‌های آن اجرایی نشد. الان اما بهترین فرصت برای شروع عملیاتی این چرخه انتخابی و برگزار سفت و سخت آن است. فدراسیون کشتی برای آنکه بتواند ستاره‌هایش را مدیریت کند، به همه آن‌ها حس برابری دهد و با اتکا به سیستم گلخانه‌ای چند استعداد را قربانی یک کشتی‌گیر نکند، باید قاطعانه پای برگزاری انتخابی بایستد تا بتواند میوه شیرین آن را برداشت کند و با ایجاد انگیزه و حس رقابت بین کشتی‌گیرها، یک خروجی مناسب داشته باشد. یک الگوی درست مانند دیگر کشورهای صاحب نام در کشتی که وقتی در آمریکا جردن باروز در انتخابی المپیک شکست می‌خورد، دوباره به عرصه مسابقات بر می‌گردد ومی‌داند با پیروزی در انتخابی می‌تواند نماینده کشورش در مسابقات جهانی باشد. اجرای قانون و چرخه عدالت‌محور انتخابی، بهترین راه برای مدیریت ستاره‌ها و بهره بردن از همه پتانسیل‌ها در اوزان مختلف است.

محمد طلایی: مدیریت ستاره ها، نیاز به تعامل کادر فنی و کشتی گیر دارد

سرمربی اسبق تیم ملی کشتی آزاد، درباره راه مدیریت ستاره‌ها و حفظ همه استعداد ها در گفت‌وگو با خبرآنلاین گفت: بهترین راه برای مدیریت ستاره ها و ترافیک آن ها در بعضی اوزان، تعامل دو جانبه بین مربی و کشتی گیر است.

طلایی ادامه داد: کشتی‌گیر باید به مربی اعتماد کند و نسخه‌ای که او برایش می‌پیچد را قبول داشته باشد تا به موفقیت برسد.

او افزود: در بازی‌های آسیایی 2018، ما فردی مانند علیرضا کریمی که پشت خط حسن یزدانی مانده بود را به 97 کیلو فرستادیم و او هم به ما اعتماد کرد که نهایتا به مدال طلای مسابقات رسید.

قهرمان اسبق جهان در ادامه گفت: مطمئنا این ترافیک ستاره‌ها باعث بالا رفتن رقابت و کیفیت کشتی‌گیران می‌شود و با این تعامل دو طرفه می‌توان به خوبی از همه داشته‌ها استفاده کرد.

اکبر فلاح: انتخابی گم شده اصلی کشتی است

اکبر فلاح، پیشکسوت کشتی و قهرمان اسبق جهان درباره مشکل همیشگی ترافیک ستارهها و عدم مدیریت صحیح آن‌ها در سال‌های متمادی گفت: یک مشکل اساسی که گم‌شده اصلی کشتی ماست، و مختص به فدراسیون فعلی یا قبلی نیست بلکه در همه دوران‌ها بوده، انتخابی قانون‌مند تیم ملی است.

فلاح ادامه داد: در همه سال‌ها انتخاب‌ها سلیقه‌ای بوده که این موضوع در فرنگی خیلی بیشتر است و سرمربی با انتخاب‌های خاص خود کشتی فرنگی را دگرگون کرده. به نظرم این مشکل را باید وزارت ورزش حل کند یعنی یک قانون انتخابی را به فدراسیون‌ها ابلاغ کند که در همه رشته‌ها انتخابی قانون‌مند برگزار شود.

قهرمان اسبق کشتی آزاد جهان افزود: وقتی چنین چیزی انجام شود و فدراسیون‌ها برنامه‌ریزی کنند، همه می‌فهمند که که یک کشتی‌گیر باید از فیلتر انتخابی رد شود تا به دوبنده تیم‌ملی برسد. از طرفی وقتی انتخاب‌ها سلیقه‌ای باشد، یعنی چند کشتی‌گیر محدود به اردو بروند و نهایتا یک نفرشان به مسابقات اعزام شود، پشتوانه‌های ما هم ضعیف می‌شوند.

فلاح ادامه داد: درست است که مربی بهترین‌ها را به اردو می‌آورد اما پشتوانه‌های اصلی ما در دل انتخابی مشخص می‌شوند. کشتی‌گیری که امسال یک‌دور کشتی می‌گیرد و حذف می‌شود مطمئنا در سال‌های بعد به پشتوانه اصلی ما تبدیل می‌شود.

فلاح در پایان عنوان کرد: در این سال‌ها نبود چنین انتخابی قانون‌مندی باعث این مشکل شده که در وهله اول وزارت ورزش و بعد فدراسیون‌ها مقصر آن هستند. مربیان هم چون نتیجه‌گرا هستند صرفا به نتیجه فکر می‌کنند و به فکر پشتوانه‌سازی نیستند.

پربیننده‌های ورزشی:

#فوتبال‌ملی #ورزش‌های رزمی #والیبال #کشتی و وزنه برداری #مدیریت ورزش #المپیک و پارالمپیک #فوتبال جهان #بسکتبال #دیگر ورزش‌ها #لیگ برتر

257 251