تصاویر / مسجد امام اصفهان؛ نماد شکوه معماری ایران در دوران صفوی
مسجد امام، در اصفهان، یکی از مهم‌ترین بنا‌های عصر صفویه است که پیش‌تر به نام‌های مسجد سلطانی و مسجد جامع‌ِ عباسی شهرت داشت. این بنا از شاهکار‌های معماری، کاشی‌کاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است. مسجد امام، نمایانگر اوج هزار سال مسجدسازی در ایران به شمار می‌رود.
به گزارش سرویس چندرسانه ای شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مسجد امام شاهکاری جاویدان از معماری در قرن یازدهم هجری است و در تاریخ 15 دی 1310 با شماره ثبت 107 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. مسجد امام مهم‌ترین مسجد دوره صفویه در شهر اصفهان به شمار می‌رود و چه از نظر عظمت بنا و چه از نظر کثرت تزیینات از اهمیت زیادی برخوردار است. ساخت مسجد به فرمان شاه عباس اول در سال 1020 هجری قمری و چهارمین سال سلطنت به‌منظور زیباسازی میدان آغاز شد. این مسجد نمونه‌ای ارزشمند از هنر کاشی‌کاری و حجاری ایران در قرن یازدهم است. تاریخ‌های ثبت شده در مسجد که شامل سال 1077 هجری قمری یعنی آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم و 1078 هجری یعنی اولین سال سلطنت شاه سلیمان و نیز سال 1095 هجری قمری می‌شود، نشان می‌دهد اتمام تزیینات و الحاقات مسجد، در دوره جانشینان شاه عباس اول صورت گرفته است. معمار مهندس آن استاد علی‌اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب‌علی بیک الله بوده‌اند؛ و خوشنویسانی چون علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمد رضا امامی، محمد صالح امامی در آن کتیبه نگاری کرده‌اند.