تغییر مکان دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز خسارتی بر پیکره ادب فارسی

شیراز - زمزمه های تغییر مکان دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز انتقاد اساتید این دانشکده و بزرگان ادب فارسی را به دنبال داشته و این اتفاق از نگاه آنها، خسارتی جبران ناپذیر بر پیکره ادب فارسی است.

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: در هر کشور و سرزمینی نهادها و نمادهایی هستند که شناسنامه و هویت زبان و فرهنگ آن کشور به شمار می‌رود. این نشانه‌ها به صورت تصویر پردازی، آثار مکتوب، آثار باستانی و بناها نمود پیدا می‌کنند که هویت و شناسنامه آن سرزمین هستند.

دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز که بیش از 60 سال است در جوار آرامگاه حافظ بنا شده، یکی از این هویت‌هاست و دور کردن این ساختمان از حقیقت اصلی آن، یعنی بخش زبان و ادبیات فارسی، به معنای جدا کردن آن از حقیقت و روح اصلی این بنا است.

خیرالله محمودی، دانشیار بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز در گفتگو با خبرنگار مهر به بیان دیدگاه خود در زمینه جدا کردن دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز از آرامگاه حافظ پرداخته است.

به نظر شما چرا از ابتدا، مکان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز در ساختمانی در جوار آرامگاه حافظ انتخاب شد؟

60 سال قبل که این بنا ساخته شد، متولیان و دلسوزان دانشگاه و فرهنگ و زبان فارسی می‌توانستند در جای دیگری این ساختمان را بنا کنند و هیچگونه تنگنای مکانی نداشتند و چه بسا مکان‌های دیگری نیز وجود داشت که سیما و منظری زیباتر از مکان کنونی دانشکده ادبیات داشتند اما انتخاب این مکان راز مهم فرهنگی و ادبی دارد. این مکان هویت فرهنگ و زبان فارسی و ایران است و مقبره جناب حافظ که مهمترین هویت زبان و فرهنگ ادب فارسی است و در آن طرف کمی دورتر مقبره شیخ اجل سعدی شیرازی، راز نهفته بنای این دانشکده است که اگر در جای دیگر ساخته می‌شد، نمی‌توانست چنین با ارزش و مقدس باشد.

همچنین آثار دیگر فرهنگی و ادبی همچون هفتنان، چهل تنان و مقبره خواجوی کرمانی، شاعر نامدار فارسی و دلایل دیگری که همه راز بنای این ساختمان در این مکان است؛ بنابراین هرگونه اقدامی برای به هم ریختن این بافت فرهنگی و ادبی خسارتی غیر قابل جبران است که بر پیکره زبان و فرهنگ فارسی وارد می‌شود.

اگر تازه واردی در شیراز سراغ آرامگاه حافظ را بگیرد، به طور قطع آدرس چهار راه ادبیات و ساختمان دانشکده ادبیات و علوم انسانی را به او می‌گویند همانگونه که اگر کسی بخش زبان و ادبیات فارسی را بخواهد، مقبره حافظ و چهارراه ادبیات را به او نشان می‌دهند و این امر نشانگر آن است که این مکان‌ها با دیگر آثار ادبی در هم تنیده شده و در کنار یکدیگر معنا پیدا می‌کنند.

نظر اساتید و دانشجویان این دانشکده در مورد جابجایی این بنا چیست؟

از زمانی که زمزمه واگذاری دانشکده ادبیات و علوم انسانی به نهادهای دیگر به گوش رسید، تمام استادان و دانشجویان بخش زبان و ادبیات فارسی در دوره‌ها و زمان‌های مختلف به خاطر حمیت فرهنگی و ادبی که داشتند با این امر مخالفت کردند و به شکل‌های مختلف و به صورت منطقی اقدام کردند و امروز می‌بینیم که استادان بخش زبان و ادبیات فارسی در نشست‌های خبری و رایزنی با بزرگان و مسئولان استان، خواستار بقای بخش زبان و ادبیات فارسی در این دانشکده و در این مکان هستند و تمام خواسته‌هایی که توسط همکارانی از جمله دکتر حسنلی، دکتر کرمی و دیگر دوستان به شکل‌های مختلف مطرح شده، دغدغه و خواسته تمام استادان و دانشجویان این بخش است.

امروز بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز نه تنها در کشور حتی به جرأت می‌توان گفت در جهان هر کجا سخن از زبان فارسی است، نام این بخش بر سر زبان هاست و در این مکان و بخش، استادان نامدار و چهره‌های علمی و ادبی کشور در گذشته و حال عاشقانه و صادقانه برای ترویج زبان و فرهنگ ایرانی کوشیده اند و تلاش و پیگیری آنها برای بقای این بخش در این مکان و باقی ماندن دانشکده ادبیات و علوم انسانی با همین هویت، بخاطر عشق و حمیت فرهنگی و ادبی آنهاست و خدای ناخواسته قصد کارشکنی یا اهداف دیگری ندارند.

خواسته شما از مسئولان به ویژه استاندار فارس چیست؟

در این شرایط استادان و دانشجویان بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز از مسئولان دلسوز و فرهنگ دوست استان به ویژه استاندار فارس که فردی دانشگاهی، فرهیخته و فرهنگ دوست است، همچنین مدیریت دانشگاه شیراز مصرانه درخواست دارند که نگذارند این نهاد مهم فرهنگی و ادبی از حقیقت اصلی خودش یعنی بخش زبان و ادبیات فارسی جدا شود.

همچنین برای پیشبرد اهداف آموزشی، پژوهشی و فرهنگی، بخش زبان و ادبیات فارسی به این مکان نیاز مبرم دارد و این مکان چه از نظر فیزیکی و چه از نظر معنوی، شایسته‌ترین مکان برای این اهداف است و از استاندار در این راستا چشم یاری و همکاری داریم و بدانند که این اقدام در خاطره تاریخ فرهنگ و ادب این استان باقی خواهد ماند.