تفکر فرار به جلو به دنبال تخریب سینما و سینماگر است

هیچ وقت، واقع بینانه موقعیت سینمای ایران و تاثیرات جهانی اش ارزیابی نشد، حتی حال که دبیر اسبق سیاسی کیهان تهیه کننده همین فیلم بحث انگیز است! هم عبرت نشد. فیلم" کیک محبوب من " را ندیدم و نمیدانم چه مضمونی دست مایه قرار داده و چه ساختاری دارد جز صحنه ای که زن و مرد مسن را در حال شرابخواری نشان میدهد و شاید فیلم را ببینم برای حضور بین المللی و حتی نمایش اش نظر دیگری داشته باشم، اما مطمئنم کارگردانش" سطحی ساز" نیست، فرم و مفهوم فیلمش هم ساده نیست. او فیلمساز جوان همین کشور است که آرام آرام رشد کرده و فکر میکند به بالندگی ای رسیده است، جشنواره برلین هم سالهاست رسما سیاسی است و به فیلم ها، سیاسی نگاه می کند. اما مهم این است با کج سلیقگی ممنوع الخروجی، چه فایده و ارمغانی برای جمهوری اسلامی بدست آمد!؟ متاسفانه تفکری می‌خواهند با فرار به جلو، مباحث را به حاشیه و انحراف براند و به نوعی افکار عمومی را نسبت به سینما و سینماگر تخریب کند؟ اما این حرکت ها هیچ وقت پایان راهی نیست که با جدیت توسط فیلمسازان بخصوص جوانان آغاز شده و هیچ چیز هم جلودارش نیست! واقعیت امروز این است: چه بخواهند و چه نخواهند, فیلم‌ها ساخته می‌شود، فیلمسازان می‌روند، حرف‌هایشان را میزنند و هیچ کاری هم نمی‌توان کرد، این قدرت امروز رسانه‌های تصویری و خبری است. ممنوع الخروج کردن کارگردانان فیلم، آنهم درست در ایام تبلیغاتی دهه فجر و در حالیکه قاب عکس دو کارگردان در دستان بازیگرانش در جشنواره برلین که صدها رسانه دنیا آن را منعکس کردند برای بی اعتبار کردن ادعای آزاد اندیشی و نشان دادن چهره استبدادی کافی بود. ای کاش متولیان، بجای کج سلیقگی و مدیریت غلط، راه تعامل و گفتگو با هنرمندان و سینماگران را می‌گشودند، چون عرصه تفکر اینگونه است! چه رسد به اینکه ابزارهای گوناگون، متنوع و جذاب هم همراه و همساز هستند! دیگر نمیتوان جلوی خروج فیلم و یا حتی ساخته شدن فیلمی خارج از چارچوب را گرفت. رفتار تهدید آمیز و یا حمله رسانه ای هم کارساز نیست. لطفا دوربین نگاه تان را در این زاویه قرار دهید: اگر این فیلم آشکار ساخته می شد، اگر آنها می‌رفتند و حرفهایی می‌زدند، جشنواره برلین هم جایزه ای می‌داد، دوباره به ایران برمی گشتند و فیلمشان نمایش عمومی هم می‌داشت، چه اتفاق می افتاد؟ چه تیری شلیک می شد؟ چه زلزله ای ایجاد می شد؟ قطعا هیچ!! برعکس، آرامش, بیشتر بود، این همه التهاب ایجاد نمی شد. بوق و کرنا بر علیه ایران درست نمی شد، اصلا آن چیزی که فکر میکنید اتفاق نمی افتاد، چون توجه کنید بالاترین استقبال از سینمای ایران در اوج خوشبختی و خوش بینی (مثل فیلم فسیل) پنج درصد جمعیت ایران است!

5757

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1877759