تمرینات سخت اشکم را درآورد ولی صاحب مدال شدم

نسیم شیرازی: پویا دادمرز در رقابت‌های کشتی فرنگی بلگراد، در وزن 55 کیلوگرم مقابل موخاشیف کشتی گیر قزاقستانی در رقابت‌های کشتی فرنگی بلگراد با نتیجه 6 بر 3 پیروز، و صاحب مدال برنز شد. او که بعد از 9 سال مدال سبک وزن را تصاحب کرده در حقیقت تاریخ‌ساز شده و حالا می شود نامش را کنار نام‌هایی چون حمید سوریان و حسن رنگرز قرار داد.

اگر اوضاع همین‌گونه به سود او پیش برود از مدال‌های بعد از این بیشتر خواهیم شنید، او ورزشکاری است که سختی تمرینات رشته سنگینی چون کشتی را با سن و سال کمش تحمل کرده تا بالاخره برای دومین سال خودش را به بلگراد برساند و در دومین حضور جهانی‌اش با تیم بزرگسالان اولین مدالش را هم از آن خود کند.

دادمرزی این روزها بیشتر از همیشه به خوشرنگ‌تر کردن مدال‌هایش فعلا در همین وزن 55کیلوگرم فکر می‌کند. او که حالا شادمان از به گردن آویختن مدال برنز رقابت جهانی به ایران برمی‌گردد پاسخگوی سوالات تیترکوتاه شد که در ادامه می‌خوانید:

بعد از 9 سال تاریخ‌ساز سبک وزن کشتی فرنگی بودی، از این اتفاق خوش بگو.

خداراشکر می‌کنم که توانستم مدال برنز را به دست آورم و دست خالی به ایران برنگردم، چراکه من سال گذشته به بلگراد آمده بودم ولی متاسفانه کشتی دوم باختم و دستم از مدال کوتاه مانده بود ولی حالا که توانستم بعد از 9 سال بی‌مدالی کشتی‌گیران در این وزن مدالی را به خانه بیاورم واقعا برای من یک افتخار بزرگ است که توانستم در وزن «حمید سوریان» که شناسنامه کشتی ایران بوده است مدال کسب کنم.

در سبک وزن کشتی گرفتی، وزنی که نخبه‌هایی چون «حسن رنگرز» و «حمید سوریان» را داشت، مسیر این دو نابغه را پیش گرفته‌ای؟

بله، بعد از «حسن رنگرز» و «حمید سوریان» من سومین نفر هستم و همین‌طور در آسیا هم مدال طلا را به دست آوردم که واقعا باعث خوشحالی من است.

می‌خواهی در وزن55 کیلوگرم ادامه دهی یا به تغییر وزن فکر می‌کنی؟

خداراشکر همه چیز خوب بود و من در وزن55 کیلو می‌مانم چرا که وزنم را مناسب ارزیابی می‌کنم و انشاا... بتوانم مدال‌هایم را بیشتر کنم و برنز جهان را به طلا تبدیل کنم.

از سختی‌های رسیدن به مدالت بگو.

سختی‌های کشتی؟ از سختی‌هایش هر چقدر بگویم واقعا کم گفته‌ام، طوری بود که در اردوی تیم ملی در حد گریه هم رفتم، وسط تشک بودم، با سه نفر کشتی می‌گرفتم که هر یک دقیقه عوض می‌شدند و سخت‌ترین تمرین من در شیراز بود و خیلی در تمرینات به من فشار می‌آمد ولی خداراشکر که توانستم مدال را بگیرم و خستگی این سختی‌ها را با روی سکو رفتن بیرون بیاورم.

نظرت درباره‌ی کاپیتان تیم ملی کشتی فرنگی هم بگو، گرچه انتظارها را برای مدال آوری برآورده نکرد ولی بسیاری از کشتی‌گیران حضور او را کنار خودشان غنیمت می‌دانند.

کاپیتان تیم، علی آقا بزرگ تیم ما است و به نظرم وقتی نام کشتی فرنگی می‌آید آن را به نام برادران گرایی می‌شناسند چراکه کشتی‌گیرانی فنی هستند و من به شخصه علی آقا را خیلی دوست دارم. به هر حال کشتی است و یک روی آن برد و روی دیگرش باخت است، من به کاپیتان تیم خسته نباشید می‌گویم و امیدوارم بتواند در مسابقات بعدی جبران کند.

دوست داری لژیونر بودن را تجربه کنی یا ترجیح می‌دهی در لیگ ایران کشتی را ادامه دهی؟

نه، دوست دارم حالا حالاها کشتی را در همین ایران ادامه بدهم و ممنونم از تمام مردم عزیز که در این مدت به من انرژی مثبت دادند، ممنونم از خانواده‌ام که همیشه پشت من بودند و مربی‌ام «لقمان رضایی» که خداراشکر توانستم به قولی که به او دادم عمل کنم.