جنگ جنگ بقاست؛ عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

عصر ایران؛ سجاد بهزادی - رئیس جمهور در سفری که تازگی به استان بوشهر داشته از بی آبی سخن گفته است. "از صبح که وارد بوشهر شدیم؛ همه جا روضه آب و فریاد آب بوده است..."

یک معنی سخن رئیس جمهور اینست که مردم هنوز برای بقا و زنده ماندن خود در تقلای ابتدایی ترین نیاز یک زندگی معمولی هستند و آن را فریاد می زنند. از طرفی آمارها بیان گر آن است که بحران آب فقط مخصوص استان بوشهر هم نیست و تقریبا کل کشور را فرا گرفته است.

جامعه ایران بر اساس هرم سلسله‌مراتب نیازهای مازلو، همچنان در نیازهای فیزیولوژیکی خود مانده است و طبقات زیادی از جامعه روزانه فریاد آب و نان دارند.

کاش روزی برسد که رئیس جمهورها هر کجا که می رفتند فریاد؛ فریاد عشق و آزادی بود. دو پله بالاتر بر اساس نیازهای زندگی در هرم مازلو.

اماکشور بر اساس آمارهایی که ارائه می شود، در دیگر سلسله مراتب نیازهای مازلو هم وضعیت خوبی ندارد. امنیت شغلی نیست و بیکاری هم به بالاترین میزان خود رسیده است و نیازها و مطالبات بسیاری نیز بر زمین مانده است؛ اما مادامی که آب نیست و همه جا "روضه وفریاد آب" باشد، دیگر نیازهای یک زندگی ساده مانند عشق و تعلق (دوستی)، نیاز به احترام و خودشکوفایی چه معنا ومفهومی دارد؟

داستان همان داستان معروف "توپچی و ناصرالدین شاه" است. معروف است که در دوره ناصرالدین شاه قاجار شبی از شب‌های ماه رمضان توپچی از شلیک توپ سحر خودداری کرد. امیر توپخانه او را احضار کرد و با خشم از او پرسید: چرا توپ در نکردی؟ توپچی با خونسردی پاسخ داد: قربان به هزار و یک دلیل! اول این که باروت نداشتیم. امیر توپخانه فوری حرفش را قطع کرد و گفت: همین یک دلیل کافی است.

از نظریه مازلو که بگذریم نیازهای اساسی انسان در دیدگاه تئوری هم نشان می دهد که جامعه ایران همچنان برای بقا و زنده ماندن در تقلا است و تا رسیدن به آزادی و عشق و لذت، فاصله ها زیاد است.

بقا / قدرت / عشق و تعلق خاطر / آزادی / تفریح و لذت؛ نیازهای اساسی انسان از دیدگاه تئوری را نشان می دهد. وقتی بی آبی باشد امنیت غذایی هم به خطر می افتد و این یعنی اینکه یک ملت طی سال های طولانی در نخستین نیاز زندگی خود درجا خواهد زد.

واقعیت آن است که در حال حاضر، ایران جزء کشورهای دارای تنش آبی شدید بوده و اکنون با بحران آب دست وپنجه نرم می کند. کشور نمی تواند با این بحران، شعار توسعه پایدار دهد در حالی که فقر و بی آبی در بیشتر استان های کشور بیداد می کند.

این فرهنگ که همه جا فریاد بی آبی و فقر و اشتغال باشد به آن معناست که ما نه تنها تا رسیدن به توسعه پایدار فاصله زیادی داریم بلکه تنش های بیش تری در راه است.

معاون وزیر کشور و رئیس سازمان مدیریت بحران به تازگی گفته است "سه هزار و 220 میلیارد تومان اعتبار برای کاهش تنش آبی ناشی از کمبود بارش ها و خشک سالی پیش رو در کشور اختصاص یافته است." اما بنظر می رسد این رقم حتی در صورت تامین و اجرای دقیق برنامه های مرتبط با آن، باز هم قطره ای باشد مقابل دریا.

در حالی که رفاه شهروندی در بسیاری از کشورهای جهان از دغدغه های ابتدایی و نیازهای فیزیولوژیکی خود عبور کرده است، کشورهایی مانند ایران همچنان برای بقا خود و به واسطه بی آبی در تعارضات وتنش های شدید اجتماعی و اقتصادی در جنگ اند. طبیعی است که تا عبور از این مرحله به قول احمد شاملو "عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد."